Τον
τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ο South Stream
κερδίζει πόντους στη διεθνή ενεργειακή σκακιέρα. Ο νότιος διάδρομος φυσικού
αερίου, τον οποίο προωθεί η Ρωσία, και ενδιαφέρει άμεσα την Ελλάδα, φαίνεται να
προσελκύει και νέο επιχειρηματικό ενδιαφέρον. Εκτός από την ιταλική ENI και
τη γαλλική EDF, ενδιαφέρον συμμετοχής με μειοψηφικό ποσοστό
φέρεται ότι επιδιώκει να εκδηλώσει και η
γερμανική Wintershall AG, στην οποία βασικός μέτοχος
είναι το γκρουπ της BASF.
Δεν
είναι τυχαίο ότι για το θέμα αυτό υπήρξε χθες σχετική δήλωση από το διευθύνοντα
σύμβουλο της ENI Πάολο Σκαρόνι.
Όπως μετέδωσε ο Dow Jones News, ο κ. Σκαρόνι, μιλώντας στο
περιθώριο συνέντευξης στο Μιλάνο, εξέφρασε την άποψη ότι «η Wintershall
εξετάζει την πιθανότητα εισόδου στον South Stream».
Αν
και δεν υπάρχει επιβεβαίωση από την πλευρά της γερμανικής εταιρίας για τη
συγκεκριμένη πρόθεση της, εντούτοις, το γεγονός ότι ανακινείται το θέμα αυτό
από τον ceo της ENI δεν μπορεί να περάσει
απαρατήρητο.
Αν συνυπολογίσει κανείς και το γεγονός ότι ο αμερικανικής
εμπνεύσεως, ανταγωνιστικός αγωγός Nabucco, φαίνεται να χάνει τα
ερείσματα του στον αμερικανικό παράγοντα, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι ο South Stream ενδεχομένως, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, φαίνεται
να αποκτά σημαντικούς πόντους, αν και είναι νωρίς για να ειπωθεί με ασφάλεια
ότι τελικά θα προχωρήσει αυτό το έργο έναντι του Nabucco. Τα συμφέροντα και οι
σκοπιμότητες στο διεθνή πολιτικό στίβο, όπως και οι συμμαχίες, είναι κάτι
εντελώς εύθραυστο.
Όμως,
η ομιλία, την προηγούμενη εβδομάδα, του ειδικού απεσταλμένου του State Department για θέματα Ευρασιατικής Ενέργειας Richard Morningstar, στη διάσκεψη για την Οικονομία και Ενέργεια στη
Μαύρη Θάλασσα, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, είναι ένα ακόμη στοιχείο που
πρέπει να ληφθεί υπόψη. Ο κ. Morningstar ούτε λίγο, ούτε πολύ,
κράτησε αποστάσεις από το Nabucco, εκφράζοντας επιφυλάξεις
για τη δυνατότητα εξεύρεσης των ποσοτήτων αερίου που επαγγέλλεται ότι θα
μεταφέρει. Κι αυτό ο αμερικανικός παράγοντας είναι η πρώτη φορά που το κάνει.
Ως γνωστό, ο Nabucco επί της ουσίας προσβλέπει στην πρόσβαση σε μία ομάδα γειτονικών χωρών για τη συγκέντρωση της τεράστιας ποσότητας αερίου που απαιτείται (+30 bcm), και όχι μόνο προμήθεια ααπό τις περιορισμένες ποσότητες του πεδίου Shah Deniz II του Αζερμπαϊτζάν. Σύμφωνα με την στρατηγική του Nabucco, εξετάζεται σοβαρά η δυνατότητα αξιοποίησης αερίου από το Ιράκ και το Τουρκμενιστάν, ενλω η Τουρκία επιμένει στην προσφορά της μέσω swap agreemment ποσοτήτων Ιρανικού αερίου. Γι' αυτό, η διαφοροποίηση του αμερικανού αξιωματούχου καταγράφεται ως
μια νέα, ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Και μάλιστα, στην Τουρκία, όταν είναι γνωστή η
δυσφορία της Ουάσιγκτον για την προσέγγιση Τουρκίας-Ιράν.
Μπορεί οι ΗΠΑ να μην
συντάσσονται άμεσα με το South Stream,
ο οποίος έχει την υποστήριξη της Ρωσίας, από την άλλη όμως, η ενεργειακή
ασφάλεια της Ευρώπης είναι ένα ζήτημα καυτό και άμεσο. Από αυτήν την άποψη
είναι σαφές ότι απαιτείται να εξευρεθεί νότιος διάδρομος που θα μεταφέρει το
πολύτιμο καύσιμο για την κάλυψη των ευρωπαϊκών ενεργειακών αναγκών.
Ενδεχομένως, η Ευρώπη να βλέπει ότι η βιωσιμότητα του Nabucco δεν είναι και τόσο άμεση
όσο θα ήθελε, οπότε είναι εύλογο να αναζητεί εναλλακτικές λύσεις. Εξ ού και το
ενδιαφέρον ενός ακόμη ευρωπαϊκού ενεργειακού κολοσσού που στρέφεται προς τον South Stream.
Η
Ελλάδα συμμετέχει στο συγκεκριμένο έργο και μάλιστα έχει συσταθεί από τις αρχές
του καλοκαιριού η κοινή εταιρία ΔΕΣΦΑ-Gazprom, που θα αναλάβει να τρέξει
το έργο επί ελληνικού εδάφους. Ήδη, οι δύο εταίροι έχουν καταβάλει και το
μετοχικό κεφάλαιο της κοινής εταιρίας, στην οποία συμμετέχουν εξ ημισείας. Το
ποσό αυτό ανέρχεται σε 60.000 ευρώ, το οποίο καλύφθηκε ανάλογα. Σε αυτή τη φάση
οι δύο πλευρές εξετάζουν τις τεχνικές προδιαγραφές του αγωγού που θα διέλθει
από το ελληνικό έδαφος, κινούμενες ήδη εντός των χρονικών ορίων του προγράμματος
που έχει τεθεί.