Oι τάσεις στην ελληνική αγορά αυτοκινήτου θα έλεγα
ότι αλλάζουν περίπου κάθε οκτώ με δέκα χρόνια. Μικρός θυμάμαι να είναι
μόδα τα κλασικά Sedan, έπειτα ήρθε η ώρα των Convertible και τελευταία
εκείνη των SUV. Κριτήριο δεν υπήρξε ποτέ ούτε η πρακτικότητα ούτε η
φιλικότητα στο περιβάλλον, αλλά το status.
Οι καιροί όμως
αλλάζουν και η περιβαλλοντική συνείδηση που ξεκίνησε από τη Σκανδιναβία
σύντομα επεκτάθηκε στη Δυτική Ευρώπη και τώρα δειλά-δειλά κάνει την
εμφάνισή της και στην Ελλάδα. Τι σημαίνει όμως περιβαλλοντική συνείδηση
όσον αφορά το αυτοκίνητο; Κατά τη γνώμη μου τέσσερα πράγματα:
1.
Σωστή επιλογή του αυτοκινήτου ανάλογα με τις ανάγκες μας.
2. Σωστή χρήση του αυτοκινήτου ανάλογα με τον τύπο του.
3. Επιλογή αυτοκινήτου με κυρίαρχο κριτήριο τους χαμηλούς
ρύπους (χαμηλοί ρύποι= χαμηλή κατανάλωση).
4. Αναγνώριση ότι ένα
αυτοκίνητο δεν είναι για μια ζωή και ότι όταν παλιώσει πρέπει να
αποσυρθεί σε ένα από τα εκατοντάδες κέντρα ανακύκλωσης που υπάρχουν στη
χώρα μας. Σωστή χρήση των μεγάλων SUV για παράδειγμα σπανίως έγινε τα
τελευταία χρόνια. Τα SUV είναι εξαιρετικά χρήσιμα αυτοκίνητα για μια
χώρα όπως η Ελλάδα. Η Ελλάδα δίνει φανταστικές ευκαιρίες για εκδρομές,
με υπέροχα βουνά και υπέροχες παραλίες που συχνά πυκνά δεν έχουν
πρόσβαση παρά μόνο με ένα αυτοκίνητο εκτός δρόμου. Ενα μεγάλο SUV άρα
είναι πολύ καλή επιλογή για μια οικογένεια που απολαμβάνει τις
αποδράσεις. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για κάποιους οι οποίοι κινούνται επί
το πλείστον μέσα στην πόλη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κυκλοφορούμε
στο κέντρο ένα αυτοκίνητο που εκπέμπει 200 ως 300 γραμμάρια CΟ2 /100
km αντί να κάνουμε το ίδιο με ένα μικρό αυτοκίνητο πόλης των 100-150
γραμμαρίων CΟ2 /100 km. Και σίγουρα εάν έχουμε τη δυνατότητα να
αγοράσουμε ένα μεγάλο SUV μπορούμε να έχουμε και ένα μικρό αυτοκίνητο
πόλης στην κατοχή μας.
Ο,τι όμως και να επιλέξουμε πρέπει να
έχουμε γνώση των ρύπων που εκπέμπει αφενός για να επιβαρύνουμε κατά το
δυνατόν λιγότερο το περιβάλλον και αφετέρου για να προστατέψουμε την
τσέπη μας. Οι χαμηλοί ρύποι όπως προανέφερα σημαίνουν παράλληλα και
χαμηλή κατανάλωση καυσίμου. Συνεπάγονται όμως πλέον και χαμηλότερα
ετήσια τέλη κυκλοφορίας, όπως σε κάθε πολιτισμένη χώρα του κόσμου. Και
φυσικά ένα αυτοκίνητο που είναι φθηνότερο στη χρήση θα έχει σίγουρα και
καλύτερη μεταπώληση.
Οταν όμως μιλάμε για μεταπώληση πρέπει να
μιλάμε για αυτοκίνητα 10 ως 12 ετών. Διότι μπορεί μεν στη
συγκεκριμένη χώρα να υπάρχει ζήτηση για οχήματα 15 ως 20 ετών, αυτό όμως
δεν πάει να πει ότι πρέπει να καταστρέφουμε το περιβάλλον για να
εισπράξουμε 100 με 300 ευρώ όταν έρθει η ώρα να απαλλαγούμε από την
κατοχή του. Πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι μετά τη δεκαετία το
αυτοκίνητό μας έχει πλέον παλιώσει, αρχίζει να «ζητάει» πολλά σε
ανταλλακτικά και άρα η σωστή συντήρησή του γίνεται ασύμφορη. Δυστυχώς
στην Ελλάδα έχουμε την επιλογή να μην το συντηρήσουμε σωστά, διότι πολύ
απλά σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη δεν λειτουργούν σωστά οι
έλεγχοι. Ετσι εξηγείται η ύπαρξη 1.800.000 αυτοκινήτων άνω των 13 ετών
(33% του συνόλου). Αυτοκίνητα που για να συντηρηθούν σωστά απαιτούνται
500 με 600 ευρώ, αλλά που στην πραγματικότητα συντηρούνται με 50 ως
100 ευρώ τον χρόνο. Ετσι, ενώ στην ΕΕ αποσύρεται ετησίως το 6% των
κυκλοφορούντων ΙΧ, στην Ελλάδα αποσύρεται μόλις το 1%. Το αποτέλεσμα
είναι στη χώρα μας η μέση ηλικία των ΙΧ να είναι τα 11 έτη, ενώ στην ΕΕ
τα έξι έτη. Προσωπικά θεωρώ ότι ο μόνος τρόπος να αποκτήσουμε
περιβαλλοντική συνείδηση είναι εάν το περιβάλλον γίνει «μόδα»- και είναι
πολύ ευχάριστο που σιγά σιγά αλλά σταθερά η μόδα αυτή κάνει την
εμφάνισή της και στην Ελλάδα. Στη συνέχεια βέβαια και με την πάροδο των
χρόνων η προστασία του περιβάλλοντος οφείλει να γίνει συνειδητή
επιλογή του καθενός μας. Σε μια πόλη με αναπτυγμένη περιβαλλοντική
συνείδηση θα ντραπείς να κυκλοφορήσεις ένα αυτοκίνητο 15ετίας που
βγάζει μπλε καπνό και ρυπαίνει 10 φορές περισσότερο από το ίδιο
μοντέλο σε νέο. Θα αισθανθείς άβολα στο μποτιλιάρισμα με ένα θηριώδες
όχημα των 2.000 ως 2.500 κιλών τη στιγμή που μπορείς να κάνεις την
ίδια δουλειά με ένα πολύ μικρότερο και καθαρότερο. Αντιθέτως, θα
αισθανθείς πολύ καλύτερα εάν κινηθείς στο κέντρο με το κατάλληλο
αυτοκίνητο και ακόμα καλύτερα εάν πάρεις μαζί σου και έναν δυο
συνεργάτες που θα έπαιρναν και αυτοί αυτοκίνητο.
Ο
κ. Γιώργος Βασιλάκης είναι πρόεδρος
του
Συνδέσμου Εισαγωγέων Αυτοκινήτου.
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 06/10/2010)