Όταν
μια επένδυση συγκεντρώνει πυρά από την ίδια την αγορά στην οποία απευθύνεται
τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Ο λόγος για την περιβόητη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής
με καύσιμο LPG που προορίζεται για τον Αστακό. Παράγοντες της
αγοράς ενέργειας, είτε ανεπίσημα, είτε και επίσημα σιγά-σιγά διατυπώνουν
σοβαρές επιφυλάξεις και προβληματισμό για τη δυνατότητα μιας τέτοιας επένδυσης,
για πολλούς και σοβαρούς λόγους.
Την ίδια στιγμή διαρρέουν συστηματικά οι
διαφωνίες και οι διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν από πρωτοκλασάτους υπουργούς
της κυβέρνησης, που εμπλέκονται στο όλο θέμα. Φαίνεται ότι το success story, που πάσει θυσία μορφοποίησε στην επένδυση του
Αστακού η κυβέρνηση δεν έχει τα απαραίτητα εκείνα συστατικά που θα το ανεδείκνυαν
σε αιχμή του δόρατος για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, εν μέσω οικονομικής
κρίσης και ΔΝΤ.Το
γιατί θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε.
Πρώτα-πρώτα η επένδυση αυτή
καταβλήθηκε προσπάθεια να τρέξει με ταχύτατους ρυθμούς, πράγμα που έγινε σε
πρώτη φάση, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά γιατί δεν γίνεται κάτι ανάλογο με
όλα τα υποψήφια προς υλοποίηση επενδυτικά σχέδια. Φάνηκε, δηλαδή, ότι αν
θέλουμε έχουμε δύο μέτρα και σταθμά για επενδύσεις. Τις «καλές» και «αρεστές»
τις προωθούμε χωρίς χρονοτριβή, τις υπόλοιπες, για να αποφύγουμε
χαρακτηρισμούς, τις έχουμε και περιμένουν στη σειρά τους.Το
δεύτερο σημαντικό στοιχείο έχει να κάνει με το καύσιμο που προτείνεται να
χρησιμοποιηθεί για την ηλεκτροπαραγωγή.
Το LPG δεν έχει χρησιμοποιηθεί
πουθενά στον κόσμο σε ανάλογου μεγέθους μονάδα, συν τοις άλλοις υπάρχουν
σοβαρές ενστάσεις για την ασφάλεια του. Έχουμε, δηλαδή, καταρχήν να κάνουμε με
μια τεχνογνωσία άγνωστη και επιπλέον, με ένα υλικό που μπορεί να προκαλέσει
σοβαρά δυστυχήματα, καθώς δεν υπάρχουν εγγυήσεις για την ασφάλεια
χρησιμοποίησης του. Άρα, το ίδιο το LPG είναι ένα καύσιμο που δεν
ταιριάζει με την πολιτική της ίδιας της κυβέρνησης, η οποία επαγγέλλεται την
πράσινη ανάπτυξη και την προώθηση των ΑΠΕ.
Δεύτερο, δηλαδή, φάουλ, για να
χρησιμοποιήσουμε ποδοσφαιρική ορολογία. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος των
ενστάσεων που φέρεται να προβάλει η υπουργός ΠΕΚΑ Τίνα Μπιρμπίλη.Το
τρίτο στοιχείο έχει να κάνει με αυτήν καθεαυτή την επένδυση. Ευαγγελίζεται
μονάδα 1000 MW, το 70% της παραγωγής της οποίας θα διοχετεύεται
στην Ιταλία και το 30% στην εσωτερική αγορά. Εδώ ακούγονται εύλογες οι απορίες
της αγοράς.
Και γιατί να στηθεί εδώ μία μονάδα, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος
της παραγωγής θα διοχετεύεται, υποθετικά, στην Ιταλία και δεν πάει κατευθείαν
να εγκατασταθεί στη συγκεκριμένη χώρα; Οι απαντήσεις που δίνονται επ΄ αυτού
είναι αφοπλιστικά απλές. Γιατί πουθενά στην Ευρώπη δεν είναι καλοδεχούμενες
τέτοιες μονάδες, δεδομένων των προβλημάτων ασφαλείας που συνεπάγονται. Και
γιατί τότε στην Ελλάδα; Γιατί έχει ανάγκη με κάθε τρόπο στην παρούσα συγκυρία
τα ξένα κεφάλαια, για να πείσει για την αξιοπιστία της οικονομίας της. Εξού και
το success story για το οποίο μιλήσαμε.
Πέραν
αυτού, που είναι πολύ σημαντικό θέμα, η αγορά υποστηρίζει ότι το καλώδιο
μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας της συγκεκριμένης μονάδας δεν είναι τεχνικά
εύκολο να γίνει και ούτε θα γίνει. Στην περίπτωση αυτή, εάν και εφόσον τελικά
πραγματοποιηθεί η επένδυση, πού θα διοχετεύεται η ηλεκτρική ενέργεια που θα
παράγει; Στην ελληνική αγορά; Η οποία είναι γνωστό ότι έχει μικρό βάθος, συν τα
προβλήματα μείωσης της κατανάλωσης, η οποία δεν φαίνεται να ανακάμπτει άμεσα.
Και τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή, αν έχουμε δεσμευθεί απέναντι στους
καταριανούς; Η πρώτη που θα πληγεί, αν, λέμε, γίνει η επένδυση, θα είναι η ΔΕΗ.
Εδώ η δημόσια επιχείρηση ύψωσε αναχώματα στους ελάχιστους ιδιώτες παραγωγούς
και θα σταθεί με σταυρωμένα χέρια μπροστά σε μια 1000άρα μονάδα, που θα πρέπει
να διαθέσει την παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια της;
Πάντως, ερωτηματικά προκαλεί
το γεγονός ότι η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ο ακοίμητος φρουρός των δικαιωμάτων της δημόσιας
επιχείρησης, που είναι συνήθως λαλίστατη και παίρνει θέση για όλα τα θέματα της
αγοράς, δεν έχει θίξει καθόλου το ζήτημα Αστακός. Εκτός κι αν γνωρίζει κάτι που
δεν γνωρίζουμε εμείς. Ότι θα συζητάμε επί μακρόν για μια επένδυση η οποία δεν
θα γίνει ουδέποτε.Και
βέβαια, η συγκεκριμένη επένδυση εγείρει και ζητήματα ανταγωνισμού τιμών του
καυσίμου. Το οποίο διαθέτει εν αφθονία το Κατάρ και πρέπει με κάθε τρόπο να το
αξιοποιήσει. Δεδομένου ότι υφίσταται διεθνής αγορά για το LPG το
ερώτημα είναι σε τι τιμές θα διατίθεται. Διεθνείς τιμές, ή τιμές-πατέντα
ελληνικές; Να
γιατί το success story της κυβέρνησης δεν βγαίνει.
Όταν υπάρχουν υφιστάμενες ιδιωτικές επενδύσεις στην ηλεκτροπαραγωγή, που
κόστισαν 2 δισ. ευρώ και οι οποίες ελάχιστης προσοχής απολαμβάνουν από την
επίσημη πολιτεία, πώς είναι δυνατόν να εστιάζεται η προσοχή σε μία και μοναδική
ξένη επένδυση στην ηλεκτροπαραγωγή, προβληματική εν τη γενέσει της; Έχουν δίκιο
μετά οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί, μεταξύ των οποίων και ξένοι, που εκφράζουν
όλο και περισσότερο τελευταία την άποψη ότι δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε
νέες επενδύσεις.
Είναι άραγε αυτά τα μηνύματα που θέλουμε να δώσουμε προς τα
έξω για την προσέλκυση των τόσο πολύτιμων επενδύσεων;