Η μια χώρα της Μέσης Ανατολής μετά την άλλη αρχίζει να
συνειδητοποιεί ότι το πετρέλαιο δεν θα διαρκέσει για πάντα και ότι είναι
επιβεβλημένες οι επενδύσεις σε διαφορετικές πηγές ενέργειας προκειμένου να
διασφαλιστεί η ενεργειακή τους κάλυψη και στο μέλλον. Επιπλέον όμως,
παρατηρείται και μια εντυπωσιακή αύξηση των αναγκών αυτών των κρατών σε
ενέργεια, λόγω της ταχύρρυθμης οικονομικής τους ανάπτυξης την τελευταία δεκαετία, η οποία συμπιέζει τις διαθέσιμες ποσότητες των ενεργειακών πρώτων
υλών προς εξαγωγή.
Μια ενδιαφέρουσα τάση είναι το ενδιαφέρον των χωρών της
Μέσης Ανατολής για την πυρηνική ενέργεια για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Η μια μετά την άλλη ανακοινώνει τα
σχέδιά της για την κατασκευή αντιδραστήρων, πράγμα που χαροποιεί ιδιαίτερα τους
ομίλους της Ευρώπης, της Ρωσίας, της Ιαπωνίας και της Κορέας που ειδικεύονται
στην κατασκευή των εγκαταστάσεων αυτών.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προχώρησαν φέτος σε συμφωνία με
εταιρεία της Κορέας για την κατασκευή τεσσάρων αντιδραστήρων στο έδαφός τους, ισχύος 4.000MW.
Ομοίως και η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε σχέδιο για ισάριθμους αντιδραστήρες, η
Αίγυπτος για δύο, το Κουβέιτ για τέσσερις, η Ιορδανία για έναν και η Τουρκία
για τουλάχιστον δύο.
Έτσι, σε λίγα χρόνια ένα μεγάλο μέρος της ηλεκτροπαραγωγής της Μέσης Ανατολής θα προέρχεται από πυρηνικούς αντιδραστήρες, η εγκατάσταση των οποίων σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην Ευρώπη, δεν αντιμετωπίζει τοπικές αντιδράσεις λόγω περιβαλλοντικών ευαισθησιών.
Στο πίσω μέρος του μυαλού της ηγεσίας χωρών όπως η Σαουδική
Αραβία βρίσκεται το Ιράν και το πυρηνικό του πρόγραμμα. Πιθανώς σκέφτονται ότι
καλό είναι να υπάρχει ένας πυρηνικός σταθμός εν λειτουργία στο έδαφός τους ώστε
να μειωθεί το χάσμα για την κατασκευή πυρηνικών όπλων σε περίπτωση που τα
χρειαστούν για να αποθαρρύνουν την Τεχεράνη. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα
επεξεργασμένα καύσιμα αρκετών αντιδραστήρων μπορούν να επανεπεξεργαστούν στα
πλαίσια ενός οπλικού προγράμματος.
Προς το παρόν λοιπόν, οι εταιρείες που αναλαμβάνουν την
υλοποίηση των πυρηνικών σταθμών ελέγχονται αυστηρά από τον ΙΑΕΑ και τις δυτικές
χώρες όσον αφορά τα ζητήματα ασφαλείας, όμως οι χώρες της Μέσης Ανατολής θέλουν
να είναι εξασφαλισμένες σε περίπτωση που τα πράγματα ακολουθήσουν μια
περισσότερο ασταθή πορεία στο εξής.