Έχουμε
εισέλθει πλέον στην τελική ευθεία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που έχουν
προσλάβει χαρακτήρα βαρόμετρου για την πολιτική της κυβέρνησης υπό τη σκιά του
Μνημονίου και τη αποδοτικότητα της για την διάσωση της χώρας από μια πιθανή
χρεοκοπία.
Ενώ
θα περίμενε κανείς ότι την Κυριακή θα κληθούμε να εκλέξουμε ικανούς τοπικούς
άρχοντες, τελικά και με τις ευλογίες της ίδιας της κυβέρνησης αυτές οι εκλογές
έχουν πολιτικοποιηθεί στο έπακρο. Εκτός από την ίδια τη διακαναλική συνέντευξη
του Πρωθυπουργού, όπου εμμέσως πλην σαφώς τέθηκε το δίλημμα «ή υπερψηφίζετε
τους δικούς μας υποψηφίους, ή πάμε σε εθνικές εκλογές», αδιάψευστη απόδειξη
θεωρείται το γεγονός ότι μια σειρά κρίσιμα θέματα που αφορούν στον ενεργειακό
τομέα παραμένουν σε εκκρεμότητα, καθώς οι όποιες επιλογές συνεπάγονται σαφές
πολιτικό κόστος και υπό την έννοια αυτή έχουν παραπεμφθεί για μετά την
ολοκλήρωση τους. Για να μη δυσαρεστηθούν επί της ουσίας πολύτιμοι ψηφοφόροι.
Και
πρώτα-πρώτα, οι αποφάσεις της κυβέρνησης για την ουσιαστική απελευθέρωση της
αγοράς ενέργειας, τον περιορισμό της παρουσίας της κυρίαρχης επιχείρησης και
την υιοθέτηση του τρίτου ενεργειακού πακέτου. Οι υποδείξεις τόσο της Κομισιόν,
όσο και της τρόϊκας αγγίζουν δραματικούς τόνους και ως εκ τούτου η παρούσα
κυβέρνηση δεν έχει και πολλές εναλλακτικές επιλογές. Όμως, το θέμα είναι καυτό,
αφού συμφέροντα θα θιγούν και κεκτημένα χρόνων θα απειληθούν, και έτσι, με τη
σιωπηρή συναίνεση των δανειστών μας, η λήψη αποφάσεων μετατέθηκε για μετά τις εκλογές.
Εξίσου
σημαντική είναι και η αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ, η οποία θα απογαλακτισθεί από
το ΔΕΣΦΑ. Εδώ κι αν υπάρχουν κρίσιμα ζητήματα. Από την οψιόν της ΔΕΗ και πώς θα
αποζημιωθεί (χρήματα υπάρχουν;) μέχρι το ρόλο των Ελληνικών Πετρελαίων (μην
ξεχνάμε τη συμμετοχή Λάτση) και τις προθέσεις της ιταλικής
Edison,
από τους ελάχιστους, πλέον, εναπομείναντες ξένους επενδυτές. Το μόνον που έκανε
η κυβέρνηση είναι να προσλάβει συμβούλους για το θέμα αυτό, οι οποίοι θα
παραδώσουν τις προτάσεις τους ως τα τέλη του έτους. Άρα, έχουμε καιρό.
Οι
λιγνίτες της Βεύης, επίσης, σοβαρό ζήτημα και ψηλά στην ατζέντα προτεραιοτήτων
της Κομισιόν. Κι αυτό παραπέμφθηκε για μετά τις εκλογές, για να ικανοποιηθούν
όλοι οι κανόνες της διαφάνειας (
sic).
Αντίθετα,
επιλέχθηκαν μέτρα και αποφάσεις που απευθύνονται στο ευρύ κοινό, σε μια
προσπάθεια να δοθεί η εικόνα ότι λαμβάνονται μέτρα προστασίας των εισοδημάτων,
σε μια περίοδο που συμπιέζονται λόγω Μνημονίου. Το πρώτο ήταν η αναστολή, από
τον Αύγουστο, της επιβολής της ρήτρας καυσίμων, η οποία αν ίσχυε, θα
συνεπαγόταν αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ, λόγω της αύξησης των τιμών του
φυσικού αερίου, που έφερε η μεταβολή της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου.
Το
δεύτερο ήταν το πολυδιαφημισμένο αλλά όχι και τόσο ελκυστικό κοινωνικό
τιμολόγιο. Το «ξεπάγωμα» του προγράμματος «Εξοικονομώ κατ’ Οίκον»
συμπεριλαμβάνεται στην ίδια λογική, ενώ μόλις χθες, Πέμπτη, τρεις μέρες προ των
εκλογών, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ ανακοίνωσε πανηγυρικά, παρουσία του
Πρωθυπουργού, το πρόγραμμα «Χτίζοντας το μέλλον», για τα βιώσιμα κτίρια και την
πράσινη ανάπτυξη.
Καλά
και άγια όλα αυτά. Μόνον που η πολιτική δεν μπορεί να ασκείται με όρους
επικοινωνιακούς. Χρειάζεται τόλμη, ανάληψη του πολιτικού κόστους, μακρόπνοη
στρατηγική και ριζικές τομές. Αλλιώς, καταλήγει να υπηρετεί βραχυπρόθεσμους
στόχους, που έχουν και βραχυπρόθεσμο όφελος για αυτούς που μας κυβερνούν.