Περίπου δύο βδομάδες μετά τη συνθηκολόγησή του στην Ντοβίλ, στη
γερμανική Ευρωζώνη της Μέρκελ, ο Σαρκοζί προχώρησε την Τρίτη 2.11 στην
υπογραφή μιας διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας Γαλλίας-Βρετανίας με
ευρύτατες επιπτώσεις και δυναμική: Παρίσι και Λονδίνο, οι δύο
ισχυρότερες στρατιωτικές δυνάμεις της Ευρώπης, οι δύο χώρες της Ε.Ε. με
πυρηνικά όπλα και μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενώνουν
τις δυνάμεις τους επενδύοντας σε ένα συγκριτικό στρατιωτικοπολιτικό
πλεονέκτημα για να ενισχύσουν τη θέση τους στους ενδοευρωπαϊκούς
συσχετισμούς:
Στο επίπεδο των κατευθυντήριων γραμμών της Ευρωζώνης το Βερολίνο έχει
πλέον ξεκάθαρα την πρωτοβουλία κινήσεων, με το Παρίσι να ακολουθεί με
χαρακτηριστικό παράδειγμα τις δημοσιονομικές περικοπές.
Σε ό,τι αφορά τη Βρετανία, η εσωστρέφεια της διαχείρισης μιας
πρωτοφανούς δημοσιονομικής κρίσης τη θέτει στο περιθώριο των ευρωπαϊκών
εξελίξεων. Η Γαλλία σίγουρα ενισχύει το ειδικό της βάρος ως μεγάλης
στρατιωτικής δύναμης της Ε.Ε. με τη συνεργασία με το Λονδίνο. Σε ό,τι
αφορά τη Βρετανία μεταξύ μιας ειδικής σχέσης χωρίς ουσιαστικό
περιεχόμενο με τις ΗΠΑ και μιας βαρύνουσας διμερούς συνεργασίας με τη
Γαλλία, είναι φανερό ότι αργά, αλλά σταθερά, θα διολισθαίνει προς έναν
ευρωπαϊκό, κατά κύριο λόγο, προσανατολισμό.
Οι περικοπές των αμυντικών δαπανών λόγω δημοσιονομικής λιτότητας,
καλώς εχόντων των πραγμάτων θα έπρεπε να πριμοδοτήσουν την ευρωπαϊκή
αμυντική συνεργασία, αν μια κοινή εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. δεν
βρισκόταν σήμερα στο ναδίρ της, παρά τους νέους θεσμούς που δημιούργησε η
Συνθήκη της Λισαβόνας.
Αν ξαναδούμε την τριγωνική συνεργασία Γαλλίας-Ρωσίας - Γερμανίας ως
μια προσπάθεια της Μέρκελ -που την επαναδραστηριοποίησε σε επίπεδο
συναντήσεων κορυφής, καθώς είχε παγώσει από τις αρχές του 2006 με δική
της ευθύνη ως κίνηση εξευμενισμού των ΗΠΑ, που είχαν δει την αρχική
πρωτοβουλία Πούτιν-Σιράκ-Σρέντερ την Άνοιξη του 2003 ως αντιαμερικανική
συσπείρωση- να ελέγξει τη δυναμική ενίσχυσης της πολιτικής και αμυντικής
συνεργασίας Παρισιού-Μόσχας, τότε η Εγκάρδια Συνεννόηση Κάμερον-Σαρκοζί
εμπεριέχει και μια δυναμική προσέγγισης του Λονδίνου με τη Μόσχα.
Χωρίς τις αναστολές του Βερολίνου, που δεν θέλει να αποξενωθεί από
την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη η Γαλλία και χωρίς τις ψευδαισθήσεις
για κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο στην Ειδική Σχέση με τις ΗΠΑ που
σήμερα είναι ένα κέλυφος χωρίς περιεχόμενο η Βρετανία, μπορούν μαζί με
τη Μόσχα να συνδιαμορφώσουν σε τριμερές επίπεδο, παρακάμπτοντας την
ακαμψία του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. - μια Τρίμερη Άτυπη Συνεννόηση με τη
Μόσχα. Μια Συνεννόηση που θα δίνει στη Ρωσία όσα δεν μπορεί να λάβει
στους θεσμικά προσδιορισμένους διάλογους με Ε.Ε.-ΝΑΤΟ και η οποία εκ των
πραγμάτων θα οριοθετεί την εμβέλεια της Ειδικής Σχέσης Βερολίνου-Μόσχας
στην ενέργεια και στο εμπόριο.
Παρά την πρόσφατη μελέτη του Γενικού Επιτελείου Άμυνας της Γερμανίας
που ζητά στρατιωτική ισχύ ικανή να εξασφαλίσει πρόσβαση στο ολοένα πιο
σπάνιο και πιο ακριβό πετρέλαιο, είναι βέβαιο ότι για το ορατό μέλλον
δεν υπάρχει ούτε δυνατότητα, ούτε βούληση, αλλά ούτε και ανοχή της
κοινής γνώμης της χώρας για να επιδιώξει το Βερολίνο να εξισορροπήσει το
συμβατικό πολύ δε περισσότερο το πυρηνικό στρατιωτικοπολιτικό
προβάδισμα του Λονδίνου και του Παρισιού.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 05/11/2010)