Μέχρι την προηγουμένη του α’ γύρου των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών η στάσις των δύο μεγάλων κομμάτων ήταν η ακόλουθη: - Ο μεν Πρωθυπουργός συνέδεσε τις εκλογές αυτές με την διατήρηση της Κυβερνήσεώς του στην εξουσία. Τις πολιτικοποίησε στο έπακρον και απείλησε ότι αν δεν ελάμβανε ικανή λαϊκή στήριξη, θα προσέφευγε σε πρόωρες εκλογές.

Οι πολιτικοί αρνούνται να το συνειδητοποιήσουν

 

Μέχρι την προηγουμένη του α’ γύρου των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών η στάσις των δύο μεγάλων κομμάτων ήταν η ακόλουθη:

 

- Ο μεν Πρωθυπουργός συνέδεσε τις εκλογές αυτές με την διατήρηση της Κυβερνήσεώς του στην εξουσία. Τις πολιτικοποίησε στο έπακρον και απείλησε ότι αν δεν ελάμβανε ικανή λαϊκή στήριξη, θα προσέφευγε σε πρόωρες εκλογές.

 

- Ο δε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως προσέδωσε στις εκλογές αυτές χαρακτήρα δημοψηφίσματος γιά το Μνημόνιο. Εζήτησε από τους ψηφοφόρους να στείλουν στην Κυβέρνηση ένα ηχηρό αντιμνημονιακό μήνυμα.

 

Καθολική απόρριψις

 

Το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε κανέναν από τους δύο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών και, παρά τις δυσκολίες αναγωγής σε εθνικό επίπεδο της δυνάμεως που έλαβαν οι υποψήφιοι που στηρίχθηκαν από τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ φέρεται ότι συνεκέντρωσε περί το 34% των ψήφων και η Νέα Δημοκρατία περί το 32%. Δηλαδή η αυξημένη στήριξις την οποία εζήτησε ο κ. Παπανδρέου γιά να συνεχίση την πολιτική του, δεν του παρεσχέθη. Μόνο το 1/3 των ψηφοφόρων ανταποκρίθηκε -αν περί αυτού πρόκειται- στο κάλεσμά του. Ενώ εξ ίσου χαμηλή ήταν η αναπόκρισις και στο αντιμνημονιακό κάλεσμα του κ. Σαμαρά.

 

Αυτά μάλιστα, με ένα τεράστιο ποσοστό αποχής. Ουδέποτε σε εκλογές στην Ελλάδα έχει σημειωθή αποχή της τάξεως του 40%. Η αλήθεια είναι ότι ένα τμήμα του ποσοστού αυτού οφείλεται στους άθλιους εκλογικούς καταλόγους, που δεν ενημερώνονται σωστά. Περιλαμβάνουν πρόσωπα που έχουν προ πολλού αποβιώσει, πολίτες που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό αλλά παραμένουν εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια, καθώς και πλείστους άλλους ανύπαρκτους εκλογείς. Αλλά ακόμη και έτσι, το ποσοστό αποχής ήταν πρωτόγνωρο. Δείχνει ότι οι ψηφοφόροι γύρισαν την πλάτη στο προσκλητήριο των δύο αρχηγών.

 

- Ποιό ήταν λοιπόν το μήνυμα που έστειλε το εκλογικό σώμα; Πώς μπορεί να ερμηνευθή το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός, που μόλις προ έτους εξελέγη με ποσοστό 44%, βρήκε τώρα ανταπόκριση μόνο από το 1/3 των πολιτών που μετέβησαν στην κάλπη και από ακόμη λιγώτερους αν συνυπολογισθούν αυτοί που απαξίωσαν να ψηφίσουν; Και πώς ερμηνεύεται το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία, που στις περυσινές βουλευτικές εκλογές είχε λάβει το 34% των ψήφων, υπολείφθηκε και αυτή του περυσινού ποσοστού της παρά την αντιμνημονιακή σημαία την οποία σήκωσε;

 

Θεωρούμε ότι το μήνυμα είναι σαφέστατο. Πέραν της απαξιώσεως των κομμάτων, το εκλογικό σώμα έδειξε ότι θέλει την πολιτική συναίνεση. Απέρριψε τα εκβιαστικά διλήμματα και την στείρα πολιτική αντιπαράθεση. Έδειξαν οι πολίτες ότι όλη αυτή η αναστάτωσις την οποία εδημιούργησαν τα κόμματα τον τελευταίο μήνα εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, δεν τους αγγίζει. Αντίθετα, τους ενδιαφέρει τα κόμματα να παύσουν να ερίζουν και να αναλάβουν επί τέλους τις ευθύνες τους γιά την κατάσταση στην οποία έχουν φέρει τον τόπο. Να επιδείξουν στοιχειώδη σοβαρότητα και να αρχίσουν να επιλύουν προβλήματα.

 

Ο καυγάς συνεχίζεται

 

Όμως οι πολιτικοί μας αρνούνται να συνειδητοποιήσουν το μήνυμα. Και προσπαθούν να προσδώσουν, ο καθένας γιά λογαριασμό του, τόνο «νίκης».

 

- Ο Πρωθυπουργός παρέβλεψε ότι 2 στους 3 ψηφοφόρους δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του και είπε ότι «μαζί» συνεχίζουμε την πολιτική μας.

 

- Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας επεκαλέσθη την μείωση της διαφοράς του κόμματός του από το ΠΑΣΟΚ και μίλησε γιά «ολική επαναφορά».

 

- Ακόμη και η γ.γ. του ΚΚΕ απεσιώπησε ότι η αύξησις του ποσοστού του ΚΚΕ οφείλεται εν πολλοίς στην υψηλή αποχή, που θίγει κυρίως τους άλλους.

 

Με άλλα λόγια, οι πολιτικοί συνεχίζουν το βιολί τους. Ο Πρωθυπουργός επιμένει σε μία πολιτική που, όπως εφαρμόζεται, είναι αδύνατον να οδηγήση σε θετικά αποτελέσματα. Δεν βλέπει ο κ. Παπανδρέου τα δικά του ολέθρια λάθη, επιρρίπτει τα πάντα στον προκάτοχό του και αναζητεί άλλοθι στην «τρόϊκα». Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει την κατά μέτωπον επίθεση. Ζητεί αλλαγή πολιτικής, αλλά προς λάθος κατεύθυνση. Τα επιρρίπτει όλα στο Μνημόνιο, παρ’ ότι αυτό περιλαμβάνει διαρθρωτικές αλλαγές που είναι απολύτως απαραίτητες. Έτσι ο κομματικός καυγάς συνεχίζεται. Μέχρι τελικής καταρρεύσεως της οικονομίας.