Μπορεί η Τουρκία να είναι μέλος της Ομάδας G-20, να περιμένει την
ανάδειξή της σε τέταρτο εταίρο του «τριγώνου» Γαλλίας, Ρωσίας Γερμανίας
με τη φημολογούμενη πρόσκληση του Ερντογάν στην επόμενη Συνάντηση
Κορυφής Μέρκελ - Μεντβέντιεφ - Σαρκοζί, να είναι έτοιμη να φιλοξενήσει
στο έδαφός της τις διαπραγματεύσεις του Ιράν με τις έξι μεγάλες δυνάμεις
(πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας συν Γερμανία) χωρίς η
αναμφισβήτητη αυτή αναβάθμιση να μπορεί να αναζωογονήσει τις ενταξιακές
διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.
Η ετήσια έκθεση προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δόθηκε χθες στη
δημοσιότητα αφήνει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις σχεδόν κλινικά
νεκρές: Από τα 35 κεφάλαια της διαπραγμάτευσης έχει ολοκληρωθεί μόνον
ένα, άλλα δεκατρία έχουν ανοίξει και από τα υπόλοιπα 21 τα 18 έχουν
παγώσει είτε με πρωτοβουλία της Κύπρου είτε της Γαλλίας. Όταν
ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση των 13 συν των τριών που μένει να ανοίξουν
θα είναι δύσκολο και για την Αγκυρα και για την Ε.Ε. να συνεχίσουν να
ισχυρίζονται ότι η διαπραγμάτευση συνεχίζεται έστω και με αργούς
ρυθμούς.
Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι ο όποιος ρόλος στην Ευρύτερη Μέση
Ανατολή, τα όποια επιτεύγματα της διπλωματίας Νταβούτογλου δεν
ανατρέπουν μέχρι στιγμής την προσάραξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων,
μια προσάραξη που σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον θα γίνει ναυάγιο:
- Εν μέσω της υπαρξιακής της κρίσης η Ε.Ε., με εξαίρεση την Κροατία
και την Ισλανδία, έχει παγώσει στην πράξη τη διεύρυνση. Αν η διαπίστωση
αυτή ισχύει για τα Δυτικά Βαλκάνια, ισχύει κατά μείζονα για την Τουρκία.
Η επίκληση της άρνησης της συμμόρφωσης της Αγκυρας στις υποχρεώσεις της
απέναντι στη Λευκωσία είναι σημαντική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι
εποικοδομητική στάση της τουρκικής πλευράς στο Κυπριακό θα οδηγούσε σε
ουσιαστική επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων.
- Το δέλεαρ της πρόσκλησης για συμμετοχή στο άτυπο στρατηγικό τρίγωνο
Παρισιού - Μόσχας - Βερολίνου περιορίζει εκ των πραγμάτων την όποια
αντίδραση της Αγκυρας απέναντι στις κυβερνήσεις Σαρκοζί και Μέρκελ, που
έχουν στην πράξη απονευρώσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις.
- Η υποστήριξη των ΗΠΑ στην προοπτική πλήρους ένταξης της Τουρκίας
εξακολουθεί μεν να υφίσταται τυπικά, αλλά στην πράξη έχει ατονήσει ως
παρενέργεια των επιλογών της Αγκυρας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή αλλά και
της ψυχροπολεμικής έντασης στις διμερείς σχέσεις με το Ισραήλ.
Τα παραπάνω αθροιστικά έχουν βαρύνουσα σημασία καθώς δείχνουν ότι η
παραπάνω κατάσταση πραγμάτων έχει ημερομηνία λήξης:
- Πρώτον, όταν εξαντληθούν τα κεφάλαια που μπορούν να ανοίξουν και να
ολοκληρωθούν.
- Δεύτερον, όταν η ίδια η Αγκυρα δεν θα θέλει να είναι ταυτόχρονα
ομοτράπεζος των τριών μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης και ταυτόχρονα να
αντιμετωπίζεται από την Ε.Ε. πιο απαξιωτικά και από τις χώρες των
Δυτικών Βαλκανίων.
- Τρίτον, όταν η εδραίωση των νέων μετακεμαλικών θεσμικών και
πολιτικών ισορροπιών δεν θα χρειάζεται την υποχρέωση προσαρμογής στο
ευρωπαϊκό κεκτημένο ως άλλοθι νομιμοποίησης για την κατεδάφιση των
στεγανών του κεμαλικού κατεστημένου.
Αργά αλλά σταθερά η δυναμική μιας άτυπης αλλά με ουσιαστικό
περιεχόμενο ειδικής σχέσης Τουρκίας - Ευρώπης, που θα συναποτελείται από
την τελωνειακή ένωση συν τη συμμετοχή της Αγκυρας στο άτυπο φόρουμ
Ασφαλείας Γαλλίας - Ρωσίας - Γερμανίας, προβάλλει ως η πιο πιθανή
κατάληξη των σχέσεων της μετα-κεμαλικής Τουρκίας με τη Γηραιά Ήπειρο.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 11/11/2010)