Στο περιφερειακό σύστημα ισχύος που συμμετέχουν οι δύο Κορέες, η Κίνα, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ, μεγάλη σημασία έχουν οι εντυπώσεις, αλλά και οι ερμηνείες των γεγονότων. Πως άλλωστε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν μιλάμε για την πιο απομονωμένη και μυστικοπαθή χώρα στον πλανήτη; Στο Τόκιο και τη Σεούλ υπάρχουν ειδικοί «κιμολόγοι», οι οποίοι ειδικεύονται στην αποκρυπτογράφηση των πράξεων του Κιμ Τζονγκ Ιλ, ώστε να βοηθήσουν την πολιτική τους ηγεσία να λάβει τις σωστές αποφάσεις.
Στα πλαίσια αυτά, ίσως είναι λογικό που αρκετοί Δυτικοί γοητεύονται από τα όσα συμβαίνουν στη Βόρεια Κορέα και από την γραφικότητα του ίδιου του ηγέτη της. Αναμφισβήτητα, παρά τις θηριωδίες που έχει διαπράξει το καθεστώς του και παρά την καταπίεση που ασκεί στον λαό, αυτό που συμβαίνει εκεί δεν παύει να είναι ένα ενδιαφέρον κοινωνικό-ψυχολογικό πείραμα που θα μπορούσε να απασχολήσει τους ειδικούς πολλών διαφορετικών επιστημών για χρόνια.
Στο σκέλος της real politik, η πρόσφατη κίνηση του Κιμ Τζονγκ Ιλ να διατάξει τον βομβαρδισμό κατοικημένου νησιού της Νότιας Κορέας ερμηνεύεται ως μια δυναμική κίνηση που θα ενισχύσει τον γιο και διάδοχό του, Κιμ Τζονγκ Ουν. Παράλληλα όμως, η ριψοκίνδυνη αυτή απόφαση ρίχνει ακόμα μια «φτυαριά» στο φέρετρο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, οι οποίες έστειλαν βέβαια το ναυτικό τους στην περιοχή, αλλά ουσιαστικά δεν μπορούν να απαντήσουν σε είδος στις προκλήσεις της Πιόνγκγιανγκ.
Το πρόβλημα της στρατηγικής των ΗΠΑ έχει να κάνει με την ευελιξία και την ποικιλία των επιλογών, ή μάλλον με την έλλειψή τους: Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Ουάσιγκτον απέδειξε επανειλημμένα ότι ήταν σε θέση να προβαίνει σε ένα μεγάλο εύρος απαντήσεων για κάθε πρόκληση που παρουσιαζόταν. Οι επιλογές αυτές περιλάμβαναν τόσο τα στρατιωτικά μέσα, όσο και τα διπλωματικά. Όλα αυτά συνέβαιναν με την ΕΣΣΔ παρούσα, δηλαδή σε ένα διεθνές περιβάλλον άκρως «σφιχτό» και συνεχίστηκαν και στη δεκαετία του 1990. Σήμερα όμως, η αμερικανική μηχανή φαίνεται πως έχει καταντήσει περισσότερο μονολιθική από ότι στο παρελθόν: Οι συνομιλίες με τη Βόρεια Κορέα διήρκησαν πάνω από 10 χρόνια και δεν απέφεραν κανένα αποτέλεσμα όσον αφορά τα πυρηνικά όπλα. Επίσης, απέτυχαν να αποδυναμώσουν τον Κιμ Τζονγκ Ιλ και τον άξονα Πιόνγκγιανγκ-Πεκίνο.
Το γεγονός ότι η Βόρεια Κορέα διαθέτει πυρηνικά όπλα περιπλέκει σημαντικά την οποιαδήποτε στρατιωτική επιλογή για την Ουάσικγτον και τη Σεούλ. Και εκεί έγκειται η δύναμη του Βορρά: Όταν δεν θεωρείσαι ένας ορθολογικός παίκτης, οι άλλοι φοβούνται περισσότερο τις αντιδράσεις σου.
Τέλος, ένας από τους ωφελημένους της κρίσης αυτής είναι το Πεκίνο, το οποίο σφυρίζει αδιάφορα και βλέπει την ισχύ των ΗΠΑ στην περιοχή να αμφισβητείται για άλλη μια φορά από μια πολύ φτωχή «κομμουνιστική» χώρα. Δεδομένης της εξάρτησης του καθεστώτος του Βορρά από την Κίνα, δεν αποκλείεται καθόλου το σενάριο εκείνο που λέει ότι η επίθεση της Τρίτης έγινε με τις ευλογίες της.