Εδώ και αρκετούς μήνες τόσο μέσω της
στήλης όσο και μέσα από τοποθετήσεις διαφόρων έγκριτων αναλυτών που
αναδημοσιεύει το
Energia.
gr σε τακτά διαστήματα, υποστηρίζουμε ότι τόσο τα €110 δις. της
Τρόικας όσο και του συνολικού εξωτερικού χρέους της χώρας, που υπερβαίνει πλέον
τα €325 δις. και ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι από υψηλότερα παγκοσμίως (140.2%),
δεν μπορεί να αποπληρωθεί παρά μόνο μέσω μιας επίσημης, και συμφωνηθείσας με
τους πιστωτές μας, επιμήκυνσης του χρέους. Την άποψη αυτή την στηρίζουν πλήρως
οι αγορές οι οποίες με την συμπεριφορά τους στέλνουν συνεχώς μηνύματα προς όλες
τις κατευθύνσεις προειδοποιώντας τόσο μέσω του ύψους των
spreads – που εξακολουθούν να κινούνται στα
υπερφυσικά επίπεδα των 900 μονάδων βάσης, - όσο και μέσω των
CDS’
s και της αρνητικής αξιολόγησης της
πιστοληπτικής εικόνας της χώρας.
Είναι προφανές ότι η διαχείριση από
την παρούσα κυβέρνηση της έκρυθμης οικονομικής κατάστασης της χώρας - όπως έχει
δημιουργηθεί τους τελευταίους 12 μήνες – δεν πείθει της αγορές οι οποίες και
τελικά αποφασίζουν, μέσω των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε Λονδίνο και Ν.
Υόρκη, για την πορεία των πραγμάτων.
Τα αρνητικά στατιστικά μεγέθη είναι
αμείλικτα για τη χώρα. Η επιμήκυνση δεν έγινε για να μας φέρει στα ίσα με την
Ιρλανδία. Έγινε διότι οι Βρυξέλλες, η Ουάσινγκτον και η Φρανκφούρτη δέχτηκαν
την άποψη των αγορών πως η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της μέσα
στα περιθώρια και με τις προϋποθέσεις που είχαν τεθεί.
Όπως παρατηρεί ο Αντώνης Κεφαλάς στο
πάντα επίκαιρο άρθρο στο χθεσινό “Πρώτο Θέμα” «Η Ιρλανδία έδωσε την κατάλληλη
ευκαιρία και δικαιολογία. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ο εφιάλτης των
εκσυγχρονιστικών είναι να μην ερμηνευτεί η επιμήκυνση ως σημάδι χαλάρωσης και
εφησυχασμού – γι’ αυτό και η επίσημη κυβερνητική ρητορεία πηγαίνει ακριβώς προς
την αντίθετη κατεύθυνση. Αλλά τα λόγια δεν θα επαρκέσουν. Θα χρειαστεί
αταλάντευτη πολιτική βούληση να υλοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις – θα πρέπει,
δηλαδή, η κυβέρνηση να έχει προαποφασίσει να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με τα συνδικάτα
του Δημοσίου. Η πραγματική μάχη με το βαθύ κράτος τώρα ξεκινά – με την
εξυγίανση σε μόνιμη βάση των αστικών συγκοινωνιών, με το άνοιγμα των
επαγγελμάτων και την πραγματική απελευθέρωση των αγορών (ειδικά της ενέργειας),
καθώς και με τις αποκρατικοποιήσεις.»
Όπως έχουμε εξ’ άλλου τονίσει κατ’
επανάληψη μέσα από την στήλη η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας – ηλεκτρισμού
και φ. αερίου - πέρα ότι αποτελεί
θεσμική υποχρέωση της χώρας στο πλαίσιο συμμετοχής της στην ΕΕ, και έπρεπε να
είχε ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια, θα συντελέσει καταλυτικά στην ανάπτυξη του
ενεργειακού κλάδου προσελκύοντας επενδύσεις και δημιουργώντας νέες θέσεις
εργασίας, τις περισσότερες από αυτές εκτός ΔΕΗ (εξ ου και οι αναδράσεις του
γνωστού συνδικάτου).
Το βαθύ ΠΑΣΟΚ πάνω στο οποίο σκόνταψε
η εκσυγχρονιστική προσπάθεια Σημίτη – η οποία για όσους θυμούνται κινήθηκε σε απείρως ηπιότερους τόνους - είναι πάντα «εδώ, ενωμένο, δυνατό» και δίνει
τον υπέρ πάντων αγώνα. Μέχρι σήμερα έχει παίξει ρόλο οπισθοφυλακής προσπαθώντας
να καθυστερήσει με κάθε τρόπο τις μεταρρυθμίσεις ή να τις υπονομεύσει εκ των
έσω. Σε σημαντικό βαθμό το έχει πετύχει με την σιωπηλή αλλά σταθερή στήριξη
πολλών μελών της κυβέρνησης.
Οι πολέμιοι του μνημονίου επιδιώκουν
να γίνεται ένα βήμα μπρος και ένα πίσω – σε μια μορφή άσκοπου σημειωτόν. Αλλά,
σταδιακά, η τρόικα μαθαίνει τα τερτίπια και τα αντιμετωπίζει – σχεδόν με
σκληρότητα. Έτσι η σύγκρουση μοιάζει να είναι αναπόφευκτη και η κυβέρνηση πολύ
σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα σημαντικό κομμάτι του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Το
όπλο των εκλογών θα είναι έτοιμο στη φαρέτρα – έστω κι αν είναι για εκφοβισμό.
Αν η εξυγίανση των δημοσίων
επιχειρήσεων είναι απαραίτητη για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, οι
αποκρατικοποιήσεις είναι απαραίτητες για να επιτευχθεί ο άλλος μεγάλος στόχος
στον οποίο μέχρι σήμερα δεν αποδίδουμε τόση σημασία, δηλαδή την πραγματική
μείωση του χρέους. Δυστυχώς, η προσέγγιση που φαίνεται να υιοθετεί το υπουργείο
Οικονομικών είναι αναχρονιστική και η συνταγή αποτυχημένη.
Χρειάζεται να επαναπροσδιοριστεί η
έννοια του δημοσίου συμφέροντος για να αποφασιστεί ποιες επιχειρήσεις θα
αποκρατικοποιηθούν και ποιες όχι. Χρειάζεται να γίνουν αντιληπτοί οι κανόνες
της αγοράς. Να ξεκινήσει η διαδικασία για όλες τις περιπτώσεις μαζί – ώστε να
μπουν όλες οι υποψηφιότητες στη σειρά και να μην υπάρξουν καθυστερήσεις – όπου
ο ενεργειακός τομέας θα παίξει καθοριστικό ρόλο με αποκρατικοποιήσεις σε ΔΕΗ,
ΕΛΠΕ και ΔΕΠΑ άνετα να συγκεντρώνουν 3-4 δις. ευρώ στο διάστημα των επόμενων 12
μηνών -. Θα πρέπει επομένως η κυβέρνηση να αγνοήσει τις αντιδράσεις και να
απορρίψει ασυζητητί το έωλο επιχείρημα ότι «δεν είναι η κατάλληλη στιγμή».
Διαφορετικά, λεφτά και προσπάθειες θα έχουν πάει στράφι αρχής γενομένης με την μη
καταβολή της 4ης δόσης και την επακόλουθη ηρωική έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ.