Είμαστε,
ως χώρα, ειδικοί στη δημιουργία αδιεξόδων. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι
ενώ, κατά βάση, έχουμε τις λύσεις στα χέρια μας, είτε εθελοτυφλούμε, είτε δεν
τολμάμε να…τολμήσουμε, είτε αφήνουμε τα πράγματα να ωριμάσουν από μόνα τους και
όπου οδηγήσουν, είτε επικαλούμαστε ανύπαρκτους εχθρούς, είτε έχουμε κοντόφθαλμη
οπτική, είτε, είτε….Μπορούμε να συμπληρώσουμε πολλές αιτιολογίες. Το θέμα όμως
είναι ότι τα αδιέξοδα έχουν ένα κόστος. Δυσβάστακτο και επίπονο. Αντί να
προλαμβάνουμε, μας αρέσει να πιστεύουμε ότι μπορούμε να θεραπεύσουμε εκ των
υστέρων. Αλλά δεν είναι πάντα δυνατό κάτι τέτοιο. Αν η ασθένεια αφεθεί να
εξαπλωθεί, τι φάρμακο να δώσεις για να αντιμετωπισθεί με επιτυχία;
Αυτή
η συνταγή…αποτυχίας δυστυχώς έχει εφαρμοσθεί σε πολλά πεδία της ελληνικής
οικονομίας. Για χρόνια πιστεύαμε ότι μπορούμε να συνεχίζουμε να ζούμε λάθρα, με
δανεικά και αγύριστα, κοροϊδεύοντας τους κουτόφραγκους της Κοινότητας. Αλλά όλα
έχουν ένα τέλος. Και αφού δεν το κάναμε εμείς εγκαίρως τράβηξαν οι δανειστές
μας κόκκινη γραμμή. Και τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Το
ίδιο συμβαίνει τους τελευταίους έξι μήνες και στον τομέα της ενέργειας. Το
μνημόνιο επιτάσσει με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα την πλήρη και ουσιαστική
απελευθέρωση της αγοράς. Όταν ήρθαν στις αρχές του καλοκαιριού οι κοινοτικοί
ελεγκτές υπαγορεύοντας την πώληση του 40% των λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών
μονάδων της ΔΕΗ οι αρμόδιοι κυβερνητικοί «έσκισαν τα ιμάτια τους». Είναι
δυνατόν να επιλέξουμε τέτοια λύση; Αποκλείεται! Δεν μας συμφέρει! Και άρχισε το
γαϊτανάκι της ανεύρεσης ισοδύναμων λύσεων. Στα λόγια είμαστε μανούλες.
Επινοήσαμε ένα καταπληκτικό όρο, αυτό των ισοδύναμων λύσεων και αρχίσαμε να
παίζουμε την κολοκυθιά με την σκληρή και αδιαπραγμάτευτη Κομισιόν. Να επιλέξουμε
τη λύση της πώλησης εικονικής ισχύος; Μπα, δεν περπατάει τεχνικά. Να επιλέξουμε
την ανταλλαγή ισχύος, το περίφημο
swaps; Μπα, ούτε αυτό μπορεί να
γίνει. Αν δώσουμε λιγνίτες και μας δώσουν πυρηνική ενέργεια πώς θα
αιτιολογήσουμε το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν συμπεριλαμβάνεται στο ενεργειακό
μίγμα της χώρας; Να νοικιάσουμε μονάδες της ΔΕΗ; Μπα, να αποτελέσει αυτό
«βούτυρο στο ψωμί» των ιδιωτών παραγωγών που θα πάρουν έτοιμες μονάδες, χωρίς
να επενδύσουν ούτε ένα ευρώ; Να ανοίξουμε και άλλα λιγνιτικά κοιτάσματα σε
ιδιώτες; Μπα, θα πάρει χρόνο, άσε που αντιδρούν και οι τοπικές κοινωνίες.
Και
τι να κάνουμε τότε; Να πουλήσουμε μονάδες της ΔΕΗ! Μάλιστα. Έξι μήνες μετά την
ξεκάθαρη επιταγή των κοινοτικών ελεγκτών μας ξαναγυρνάμε σε αυτό που είχαμε
απορρίψει μετά Βαΐων και επαίνων. Και όχι μόνον αυτό. Η συγκεκριμένη πρόταση
της Κομισιόν, την οποία είχε απορρίψει τόσο το ΥΠΕΚΑ, όσο και η διοίκηση της
ΔΕΗ συνεπικουρούμενη από τους σκληροπυρηνικούς συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ,
επιστρέφει, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη εκείνων ακριβώς που αντιδρούσαν με τόσο
σθεναρό τρόπο πριν από μερικούς μόνον μήνες.
Αν
αυτό δεν είναι παράνοια, τότε ναι, είναι ένα ακόμη κλασσικό ελληνικό αδιέξοδο.
Τώρα φθάσαμε στο σημείο να συζητάμε την τιμή της πώλησης μονάδων, καθώς
αντιληφθήκαμε ότι οι ισοδύναμες λύσεις που ψάχναμε δεν είναι εφικτές και
συγκεντρώνουν μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που πήγαμε να λύσουμε.
Ο
πρόεδρος της ΔΕΗ διαμηνύει τώρα ότι δεν πρόκειται να συναινέσει για την
ενοικίαση μονάδων. Συζητά την ανταλλαγή (με όλα τα προβλήματα που προαναφέραμε)
και επαναφέρει το θέμα της πώλησης μονάδων για να κερδίσει και κάτι η
Επιχείρηση. Την τελευταία, μάλιστα, επιλογή, αφήνεται να διαρρεύσει ότι
αποδέχεται και η ΓΕΝΟΠ.
Οι
άνθρωποι της Κομισιόν υποθέτουμε ότι σε λίγο θα σηκώσουν τα χέρια μπροστά στην
ελληνική παρελκυστική πολιτική. Και τότε είναι που θα μας επιβάλουν λύσεις μη
αρεστές.
Αν
ήταν εξαρχής να καταλήξουμε στη λύση της πώλησης μονάδων της ΔΕΗ προς τι όλη η
καθυστέρηση; Προς τι το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει; Δεν θα ήταν σώφρον
να εξετάζαμε από την πρώτη στιγμή το ενδεχόμενο αυτό, ώστε να καταλήξουμε σε
μια λύση που και τη ΔΕΗ να συμφέρει και την αγορά να βοηθήσει να λειτουργήσει
ανταγωνιστικά επιτέλους;
Είμαστε
άραγε έτοιμοι να αναλάβουμε την ευθύνη της κοντόφθαλμης πολιτικής μας και τις
συνέπειες της; Πολύ φοβούμαστε πώς όχι.