Πόσες και πόσες φορές παραπονιούνται οι πολίτες αυτής της
χώρας για τον τρόπο και τη γλώσσα με την οποία εκφράζονται οι πολιτικοί, ιδίως
στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η ξύλινη και ψεύτικη υφή της γλώσσας αυτής μπορεί
να συγκριθεί μόνο με τις εκφράσεις των στελεχών του «μάρκετινγκ», η οποία
επίσης έχει ως σκοπό μονάχα την παραπλάνηση και την παραποίηση των εννοιών.
Σήμερα όμως, σαν να μην έφταναν τα βάσανά μας αυτά, κάνει την εμφάνισή της και
μια νέα «ξένη» γλώσσα, αυτή της πράσινης επιχειρηματικότητας, την οποία καλά θα
κάνουμε να μάθουμε όλοι, είτε το θέλουμε, είτε όχι.
Το φαινόμενο αυτό φυσικά δεν είναι ελληνικό, αλλά διεθνές:
Παντού πλέον, ακούει κανείς πολιτικούς και επιχειρηματίες να διανθίζουν κάθε
τους πρόταση με λέξεις όπως «πράσινη ανάπτυξη», «περιβαλλοντικά οφέλη»,
«κλιματική αλλαγή», «χαμηλός άνθρακας» και άλλα παραπλήσια. Ακόμα και σε
ειδήσεις που δεν σχετίζονται καθόλου με ζητήματα περιβαλλοντικά και ενεργειακά,
υπάρχει η τάση να προστίθενται μια-δυο προτάσεις στο τέλος ώστε να δοθεί μια
πιο «πράσινη» διάσταση. Είναι της μόδας άλλωστε.
Ομοίως, οι επιχειρήσεις, ιδίως οι πιο ενεργοβόρες και
«βρόμικες», πασχίζουν να εξασφαλίσουν επαίνους και βραβεία για τις προσπάθειές
τους στην προστασία του περιβάλλοντος. Λες και δεκαετίες ρυπογόνων πρακτικών
της ΒΡ ή της
Shell
μπορούν να απαλειφθούν εν μια νυκτί με μια μικρή για τα δεδομένα τους επένδυση
σε κάποιο περιβαλλοντικό σχέδιο.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, είναι πλέον εμφανές ότι η «ταμπέλα»
της πράσινης ανάπτυξης έχει γίνει σημαία όλων και σε καμία περίπτωση δεν
συμπίπτει με την αυθεντική δράση υπέρ του περιβάλλοντος και της αειφορίας.
Στοιχειώδεις γνώσεις του τρόπου που λειτουργεί η αγορά αρκούν για τη διάγνωση
αυτή. Ο καταναλωτής αντιλαμβάνεται ότι στο
super
market δεν μπορεί όλα τα προϊόντα που έχουν πάνω ένα ταμπελάκι με
τη λέξη «οργανικό» να είναι οργανικά. Γνωρίζει άλλωστε ότι οι μηχανισμοί
εποπτείας του κράτους δεν είναι ούτε καν σε θέση να ελέγξουν την κατάσταση
αυτή, οδηγώντας μας σε ένα καθεστώς πλήρους άγνοιας.
Ας σταθούμε όμως για αρχή μονάχα στο ζήτημα των εννοιών και
του νοηματικού φορτίου των λέξεων. Οι πολίτες και ιδίως όσοι σχετίζονται άμεσα
με την προστασία του περιβάλλοντος δεν πρέπει να επιτρέψουν την καπηλεία των
υψηλών αυτών νοημάτων από τους επαγγελματίες της πολιτικής και τις
επιχειρήσεις.