Το
άρθρο 4 του Συντάγματος ορίζει με σαφήνεια ότι «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον
των νόμων». Αυτό το άρθρο, όμως, δεν ισχύει στην πράξη, καταργώντας έτσι
θεμελιώδη δικαιώματα και υποχρεώσεις των κατοίκων αυτής της χώρας. Γιατί
κάποιοι έχουν τη δυνατότητα να είναι πιο ίσοι από τους υπόλοιπους και μπορούν
να υπαγορεύουν ακόμη και πολιτικές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους.
Αυτό
ισχύει για τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Οι οποίοι μπροστά στον κίνδυνο να
χαθούν τα προνόμια τους και με την απειλή να κατεβάσουν διακόπτες κατά το
δοκούν είναι σε θέση να υπαγορεύουν πολιτικές στην κυβέρνηση, την οποία και
ακινητοποιούν κατά περίπτωση. Εκτός από το θέμα της μείωσης των μισθών και στις
εισηγμένες ΔΕΚΟ, συμπεριλαμβανομένης και της ΔΕΗ, για το οποίο έχουν σηκώσει
παντιέρα, οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ πιέζουν κυρίως για την επιλογή λύσεων που
θα επιφέρουν το πραγματικό άνοιγμα της αγοράς, με τρόπο που να μην θίγονται και
πάλι τα κεκτημένα τους. Η ανταλλαγή λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ με άλλες στο
εξωτερικό είναι η πλέον ανώδυνη λύση για τη ΓΕΝΟΠ, έναντι της ενοικίασης
μονάδων ή της πώλησης τους. Οι δύο τελευταίες επιλογές συνιστούν
casus
belli για την Ομοσπονδία.
Η
κυβέρνηση μπροστά στο ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει γενικό
black
out, κοντά στα άλλα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζει,
αναγκάζεται να συνδιαλλαγεί με το συνδικάτο, αποδεχόμενη τα αιτήματα του. Ενώ
λοιπόν εικάζεται ότι πρέπει να υπάρχουν στελέχη, όχι μόνον στην κυβέρνηση, αλλά
και στους αρμόδιους θεσμικούς φορείς της αγοράς ενέργειας, που αντιλαμβάνονται
ότι η συγκεκριμένη επιλογή είναι θνησιγενής, μπροστά στη λαίλαπα που λέγεται
ΓΕΝΟΠ, προτιμούν να κλείνουν τα μάτια και προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο,
κλείνοντας προς αυτήν την πρόταση που θα υποβάλουν στην Κομισιόν.
Πρέπει
να γνωρίζουν και αν δεν ξέρουν είναι εύκολο να μάθουν ότι ο ένας μετά τον άλλο
οι ευρωπαϊκοί ενεργειακοί όμιλοι δεν έχουν καμία διάθεση να μπλέξουν στην
Ελλάδα, παίρνοντας βρώμικο άνθρακα και δίνοντας καθαρές μονάδες. Η μικρή έρευνα
που έκανε το
energia έχει δημιουργήσει ήδη μία λίστα τέτοιων εταιριών
που θεωρούν ασύμφορη μία τέτοια εμπλοκή. Και όχι μόνον για το ζήτημα του
CO2.
Αλλά κυρίως για τη λειτουργία της ίδιας της εγχώριας αγοράς.
Πρώτα-πρώτα
η ΟΤΣ. Αν πάρουμε το σενάριο ότι ενδεχομένως η ιταλική
Edison θα ενδιαφερόταν ξανά να
συζητήσει ανταλλαγή μονάδος ή και ισχύος. Ο μέσος όρος της ΟΤΣ για το 2010 ως
τώρα υπολογίζεται σε 50,6 ευρώ, όταν στην Ιταλία είναι 57,5%. Στο εξάμηνο του
έτους, από τον Ιούλιο ως το Δεκέμβριο, η ΟΤΣ στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στα 50,73
ευρώ, όταν στην Ιταλία ήταν 59,75%. Και το κορυφαίο. Από το Σεπτέμβριο και
μετά, με την έγκριση των νέων ρυθμίσεων για τη χονδρεμπορική αγορά η ΟΤΣ στην
Ελλάδα κυριολεκτικά καταβαραθρώθηκε, φθάνοντας τα 45,86 ευρώ, όταν στην Ιταλία
ήταν 56,15 ευρώ. Γιατί λοιπόν να έρθει η ξένη εταιρία και να πάρει λιγνιτικές
μονάδες; Πώς και από πού θα κερδίσει, δεδομένης και της χαμηλής ζήτησης
ηλεκτρικής ενέργειας;
Κάποιος
μπορεί να ισχυρισθεί, ναι, αλλά υπάρχει το
cost
recovery,
το οποίο μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κίνητρο προσέλκυσης. Όμως κι αυτό είναι
προσωρινό, ενώ είναι δυνατόν ο ξένος επενδυτής να στηριχθεί σε υπουργικές
αποφάσεις, οι οποίες μπορεί να αλλάζουν κατά βούληση και πολλές φορές
απροειδοποίητα;
Πέρα
από αυτά, ποιος ξένος επενδυτής θα έρθει να μπλέξει όχι μόνον με τη ΓΕΝΟΠ, αλλά
με τον πιο σκληρό πυρήνα της, το σωματείο των λιγνιτωρύχων, Σπάρτακος; Αυτοί κι
αν είναι αδιαπραγμάτευτοι.
Συνεπώς,
γιατί συζητάμε για μια λύση η οποία εκ των πραγμάτων δεν περπατά; Μα έτσι
κερδίζεται χρόνος απέναντι στη ΓΕΝΟΠ, βοά όλη η αγορά.
Το
θέμα βέβαια είναι τι θα γίνει με τις περικοπές μισθών στη ΔΕΗ. Όχι δεν είναι
καθόλου άσχετο ζήτημα. Δεν αποκλείεται η κυβέρνηση, έχοντας ως διαπραγματευτικό
χαρτί στα χέρια της την εφαρμογή αυτού του μέτρου να μπορέσει να «κάμψει» την
αγωνιστικότητα της ΓΕΝΟΠ, προκειμένου να μπορέσει να περάσει άλλες πιο επώδυνες
λύσεις, που σήμερα απορρίπτει το συνδικάτο. Στη χώρα του δούναι και λαβείν όλα
είναι πλέον δυνατά.