Για πρώτη φορά η ελληνική πολιτική ηγεσία απάντησε στις
προφάσεις που προβάλλει ο Βούλγαρος πρωθυπουργός, Μπορίσωφ για την ματαίωση του
αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Συγκεκριμένα, την περασμένη Δευτέρα, από το
βήμα της ημερίδας του ελληνορωσικού συνδέσμου στην Αθήνα, ο Υφυπουργός ΠΕΚΑ κ.
Μανιάτης θύμισε ότι, σε αντίθεση με τους φόβους για ρύπανση της περιοχής που
επικαλείται ο Μπορίσωφ, ο αγωγός αποτελεί την σημαντικότερη διεθνή παρέμβαση
για να μειωθούν οι κίνδυνοι ατυχήματος με δεξαμενόπλοια στα Δαρδανέλια.
Θυμίζουμε ότι τον περασμένο μήνα – όπως είχε προαναγγείλει ο ίδιος ο Μπορίσωφ
(!!!) τον Οκτώβριο – το βουλγαρικό Υπουργείο Περιβάλλοντος απέρριψε την μελέτη
περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου, επιστρέφοντάς την για επικαιροποίηση.
Είναι παρήγορο το γεγονός, ότι έστω και τώρα, η ελληνική
πλευρά αντιδρά τόσο ρητά στην κάθετα αντίθετη στάση του Μπορίσωφ για το έργο,
την οποία φρόντισε ευθαρσώς να διατυπώσει αμέσως μετά την εκλογή του στην
ηγεσία της βόρειας γείτονός μας, τον Ιούλιο του 2009. Μάλιστα, στις 11 Ιουνίου
εφέτος, ο Βούλγαρος πρωθυπουργός είχε ανακοινώσει ευθέως την αποχώρηση της
χώρας του από το σχέδιο υλοποίησης του πετρελαιαγωγού, αν και προσπάθησε –
μάλλον ανεπιτυχώς – να τις ανασκευάσει λίγες ώρες αργότερα …
Και είναι ακόμη πιο παρήγορο το γεγονός ότι στην ίδια
ημερίδα, ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης τόνισε ότι η Ρωσία και η
Ελλάδα, πρέπει να εξετάσουν ποια μέσα επιρροής και πίεσης διαθέτουν, «ώστε να
καταλάβει και η βουλγαρική ηγεσία ότι δεν είναι προς το συμφέρον του
βουλγαρικού λαού μια πολιτική που απομονώνει τη χώρα μέσα στα Βαλκάνια και από
την Ελλάδα αλλά και περαιτέρω από τη δυτική Ευρώπη, για συμφέροντα που είναι
ιδιωτικά και υπερπόντια-υπερατλαντικά». Ελπίζουμε η Ελλάδα να συνεχίζει να
πιέζει τόσο έντονα την βουλγαρική πλευρά και να εργάζεται εντατικά προς την
κατεύθυνση αυτή, αν πραγματικά θέλει την υλοποίηση του έργου.
Διερωτώμεθα, ωστόσο, αν ο χρόνος που απομένει αρκεί και αν η
ρωσική πλευρά δεν έχει αρχίσει ήδη να χάνει την υπομονή της και να εξετάζει
σοβαρά πλέον εναλλακτικά σενάρια για διοχέτευση πετρελαίου προς την Μεσόγειο.
Γιατί δεν μπορεί παρά να μας προβληματίζει μία άλλη εξέλιξη που συνέβη τις
μέρες αυτές. Προχθές, Τετάρτη, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας, Ιγκόρ
Σέτσιν, δήλωσε ότι οι ρωσικές Rosneft και Transneft θα επιδιώξουν να αποκτήσουν
μερίδιο 25% η καθεμία στον σχεδιαζόμενο αγωγό Σαμψούντα-Τσεϋχάν, εξέλιξη που,
στην πράξη σημαίνει ότι ισοφαρίζει τα κέρδη που χάνει από ενδεχόμενη ματαίωση
του Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.
Αν, μάλιστα, συνδυαστεί με τις χθεσινές δηλώσεις του
αντιπροέδρου της Transneft, Mikhail Barkov, στο Ria Novosti, ότι, μετά την μη
καταβολή της βουλγαρική χρηματικής συμμετοχής στην Trans Balkan Pipeline
Company ως τις 15 Δεκεμβρίου, όπως είχε δεσμευθεί μετά από τόσες καθυστερήσεις
η Σόφια, «η Ρωσία δεν θα τα παρατήσει και θα αναζητήσει νέες οδούς για την
κατασκευή ανάλογου αγωγού» - αν και δεν κατονόμασε την πιθανή εναλλακτική - το
καμπανάκι συναγερμού για την Αθήνα πρέπει να σημάνει πιο δυνατά …