Στην αρχή η κυβέρνηση της Μπρατισλάβα αρνείται να συμμετάσχει στη
-συμβολική ούτως η άλλως από το μέγεθος της συνεισφοράς της- στήριξη της
Αθήνας. Στη συνέχεια, δημοσίευμα τσεχικής εφημερίδας στις αρχές του
μήνα αποκαλύπτει ότι η κυβέρνηση Μέρκελ πιέζει την Πολωνία και την
Τσεχία να επισπεύσουν την ένταξή τους στην Ευρωζώνη, με τον κυβερνητικό
εκπρόσωπο στο Βερολίνο να διαψεύδει χλιαρά. Τέλος, την ώρα που στο Ταλίν
της Εσθονίας ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν την είσοδο στην Ευρωζώνη από
1.1. 2011 ο υπουργός Οικονομικών της Σλοβακίας απειλεί την Ελλάδα και
την Πορτογαλία με έξωση από την Ευρωζώνη!
Ας αφήσουμε κατά μέρος τη θρασύτητα του Σλοβάκου αξιωματούχου που
επιβεβαιώνει το σύνδρομο του δορυφόρου που διακατέχει ιστορικά την
Μπρατισλάβα από την εποχή του καρδιναλίου Τίζο που διέλυσε ό,τι είχε
απομείνει από την Τσεχοσλοβακία με την υπαγορευμένη από το Βερολίνο
απόσχιση τον Μάρτιο του 1938, μέχρι τον Μπίλακ που πρωτοστάτησε στην
πίεση για εισβολή της ΕΣΣΔ τον Αύγουστο του 1968, για να δούμε κάτι πολύ
σοβαρότερο:
Στη σκιά ή μάλλον με αφορμή ή με άλλοθι τη δημοσιονομική κρίση των
Χωρών του Νότου της Ευρωζώνης, η Γερμανία προωθεί την ευρωπαϊκή
περιθωριοποίηση των Μεσογειακών Χωρών και ταυτόχρονα αναδεικνύει ως
υποδειγματικούς Ευρωπαίους τους μέχρι χθες προβληματικούς
Ανατολικοευρωπαίους που λειτούργησαν μέχρι στιγμής περισσότερο ως
αμερικανική σφήνα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και πολύ λιγότερο ως
συνειδητοί Ευρωπαίοι.
Ας γυρίσουμε πίσω δεκατρία σχεδόν χρόνια την Άνοιξη του 1998, όταν η
Γερμανία έβαζε βέτο ακόμη και στη συμμετοχή της Ιταλίας στην πρώτη Ομάδα
Χωρών της Ευρωζώνης, ενώ την ίδια στιγμή η Γαλλία ήταν αρνητική στην
άμεση επιτάχυνση των διαπραγματεύσεων για την πλήρη ένταξη των χωρών της
Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στην Ε.Ε.
Στο συμβιβασμό που διαμορφώθηκε η Γερμανία αποδέχθηκε το Νότο στην
Ευρωζώνη και η Γαλλία την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη στην Ε.Ε., δύο
κινήσεις που διαφύλατταν την ισορροπία ανάμεσα στο Βερολίνο και το
Παρίσι και όχι μόνον: Αν πολιτικά ο Νότος θεωρείται ότι βρίσκεται πιο
κοντά στην επιρροή του Παρισιού, η ένταξή του στην Ευρωζώνη αποτέλεσε
χωρίς προηγούμενο πριμοδότηση των γερμανικών εξαγωγών.
Το 2007 αμέσως μετά την εκλογή του, ο Σαρκοζί προώθησε τη Μεσογειακή
Ένωση στην αρχική μορφή της οποίας προβλεπόταν η συμμετοχή μόνον του
Ευρωπαϊκού Νότου, μια επιλογή που συνάντησε την απερίφραστη και
αδιαπραγμάτευτη αντίθεση της Μέρκελ, που είδε το εγχείρημα ως προσπάθεια
νομιμοποίησης μιας ζώνης γαλλικής επιρροής εντός της Ε.Ε.
Σε ποιο βαθμό ο προσδεδεμένος στις επιλογές της Μέρκελ Σαρκοζί μπορεί
και θέλει να κατανοήσει ότι μια Ευρωζώνη με το Νότο στο περιθώριο ή
ακόμη και εκτός και με μια Μεσευρώπη ημιυπαίθριο χώρο γερμανικής
κυριαρχίας αποτελεί θανάσιμη απειλή για τα ζωτικά συμφέροντα της
Γαλλίας;
Μέχρι και το φθινόπωρο του 2009 η Πολωνία και η Τσεχία κωλυσιεργούσαν
και καθυστερούσαν την ολοκλήρωση της επικύρωσης της Συνθήκης της
Λισαβόνας ενώ σήμερα προβάλλουν ως μελλοντικοί υποδειγματικοί σύμμαχοι
του Βερολίνου σε μια Ευρωζώνη με τον νότο σε δεύτερη ταχύτητα στην
καλύτερη περίπτωση και την πάλαι ποτέ Μεσευρώπη των Αψβούργων στην
πρώτη.
Το άλλοθι...
Mε αφορμή ή με άλλοθι τη
δημοσιονομική κρίση των χωρών του Νότου της Ευρωζώνης, η Γερμανία
προωθεί την ευρωπαϊκή περιθωριοποίηση των μεσογειακών χωρών και
ταυτόχρονα αναδεικνύει ως υποδειγματικούς Ευρωπαίους τους μέχρι χθες
προβληματικούς Ανατολικοευρωπαίους.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 29/12/2010)