Με τις χειρότερες προϋποθέσεις εισέρχεται η Ευρωζώνη στο 2011,
στη σκιά της απειλής για ένα νέο κύμα επίθεσης των αγορών:
Πρώτον, ο συμβιβασμός Γερμανίας και Γαλλίας στην Ντοβίλ στις 18
Οκτωβρίου για την «ελεγχόμενη χρεοκοπία» που προκάλεσε σχεδόν ντόμινο
δημοσιονομικής κατάρρευσης, για να επιβληθεί στη συνέχεια στη Σύνοδο
Κορυφής του Δεκεμβρίου, είναι οροθετημένος: Εξαντλείται στο φόβο του
Σαρκοζί για δημοσιονομική κρίση στη χώρα του, όπως αποτυπώθηκε και στο
πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, είναι επιλογή δηλαδή αμυντικού χαρακτήρα για
το Παρίσι με την αντιπαράθεση Γαλλίας-Γερμανίας για την Οικονομική
Διακυβέρνηση να παραμένει μετωπική, όπως φάνηκε λίγο πριν από τις
γιορτές από τη σύγκρουση Λαγκάρντ-Μπρούντερλε.
Δεύτερον, πώς μπορεί η υπό κατάρρευση Μέρκελ να είναι φερέγγυος
συνομιλητής των εταίρων της: Στο τελευταίο τεύχος του Spiegel
επιβεβαιώνεται η γνωστή δημοσκοπική βεβαιότητα ότι η Καγκελάριος θα
χάσει και τις επτά τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις σε επίπεδο ομόσπονδων
κρατιδίων εντός του 2011, με πρώτο σημαντικό σταθμό τη Βάδη -
Βυρτεμβέργη το Μάρτιο, ενώ την ίδια ώρα καταρρέουν οι φιλελεύθεροι
σύμμαχοί της κάτω από το όριο του 5% που είναι αναγκαίο για την είσοδο
στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν μπορούν η Ε.Ε. και
η Ευρωζώνη να αντέξουν την παρατεταμένη επιθανάτια πολιτική αγωνία της
καγκελαρίου.
Τρίτον, πέραν της ολοένα και περισσότερο κυρίαρχης στη Γερμανία
διαπίστωσης ότι το ευρωπαϊκό πολιτικό κόστος της πολιτικής Μέρκελ είναι
τεράστιο, με τη χώρα να βρίσκεται στο ζενίθ της απομόνωσης στη
μεταπολεμική εποχή έχουν αρχίσει οι προειδοποιήσεις ότι η παρατεταμένη
κρίση στην περιφέρεια της Ευρωζώνης θα πλήξει εντός του 2011 την
ανάκαμψη της Οικονομίας που οι ψύχραιμες θεωρήσεις την θέλουν συγκυριακή
και εύθραυστη.
Υπό το φως των παραπάνω γίνεται σαφές ότι υπάρχει μια δυσαρμονία
οριζόντων στην εξέλιξη της πολιτικής κρίσης στη Γερμανία και τη
διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη:
Σε ό,τι αφορά την Ευρωζώνη, η συγκυρία θα απαιτήσει ταχύτατες και
ξεκάθαρες αποφάσεις που να εγγυώνται στις αγορές, αλλά και στις
πολιτικές ηγεσίες των υπόλοιπων κέντρων ισχύος του πλανήτη ότι υπάρχει
πολιτική βούληση και δυνατότητα για προάσπιση και ενδυνάμωση της
Ευρωζώνης στη σημερινή της μορφή με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, από
την έκδοση ευρω-ομολόγου μέχρι τη δρομολόγηση μετάβασης στην Οικονομική
Διακυβέρνηση. Τα παραπάνω μηνύματα απαιτούνται ταχύτατα πολύ πριν από
την ήδη προγραμματισμένη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, όπου αναμένεται να
επικυρωθούν οι αλλαγές στη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Σε ό,τι αφορά τη Γερμανία, το ζητούμενο είναι αν υπάρχουν οι
προϋποθέσεις να υλοποιηθεί το σενάριο εσωκομματικής εξέγερσης για την
αντικατάσταση της Μέρκελ, για το οποίο είχε κάνει λόγο η Frankfurter
Allgemeine πριν από δύο μήνες προσδιορίζοντάς το χρονικά για την επόμενη
μέρα της αναμενόμενης συντριβής των Χριστιανοδημοκρατών στη
Βάδη-Βυρτεμβέργη.
Θα μπορέσει το δύσκαμπτο πολιτικό σύστημα της Γερμανίας να δώσει
εγκαίρως λύση στο πρόβλημα Μέρκελ; Η Καγκελάριος, αφού οδήγησε δύο φορές
την Ευρωζώνη στα πρόθυρα ενός ντόμινο κατάρρευσης, οδηγεί τη
Χριστιανοδημοκρατική Ένωση στη χειρότερη μεταπολεμική εκλογική συντριβή
και εκθέτει τη χώρα στις αποσταθεροποιητικές παρενέργειες της κρίσης του
Νότου, την οποία έφερε σε κατάσταση παροξυσμού.
Προς εκλογική συντριβή
Η καγκελάριος αφού οδήγησε
δύο φορές την Ευρωζώνη στα πρόθυρα ενός ντόμινο κατάρρευσης, οδηγεί τη
Χριστιανοδημοκρατική Ένωση στη χειρότερη μεταπολεμική εκλογική συντριβή
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 04/01/2011)