Τα όσα συζητήθηκαν στην πρώτη σύσκεψη του έτους στο Μέγαρο Μαξίμου
προκάλεσαν μάλλον έκπληξη. Ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου εξέφρασε
τη βεβαιότητα ότι «εμείς τα δικά μας προβλήματα θα τα λύσουμε», αλλά
έχει αρχίσει να αγωνιά για «τα προβλήματα της Eυρωζώνης και τις εγγενείς
αδυναμίες της». Στην απλοελληνική, αυτό σημαίνει «εμείς σωζόμαστε,
καιρός να σώσουμε και την Ευρώπη τώρα». Διόλου παράξενο ότι ο κοινός
πολίτης μένει περίπου ενεός.
Ο κ. Παπανδρέου δεν είναι ο αφελής
πολιτικός, όπως νομίζουν οι αντίπαλοί του, εσωκομματικοί ή παραταξιακοί,
της Δεξιάς και της Αριστεράς. Ο κ. Παπανδρέου αντιλαμβάνεται ότι το
«οικονομικό του επιτελείο», δηλαδή ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος
Παπακωνσταντίνου απεδέχθη το Μνημόνιο της Τρόικας, δίχως προσπάθεια να
διαπραγματευθεί οτιδήποτε.
Αυτή η νέα πρακτική, ωστόσο, ήταν
ασύμβατη με την εικόνα που επί δεκαετίες είχε δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ –του
Ανδρέα Παπανδρέου και του κ. Κώστα Σημίτη– ότι παντού και πάντα
διεξήγαγε έναν περίπου υπεράνθρωπο αγώνα. Στο εσωτερικό μεν εναντίον των
«αντιδραστικών κύκλων» και, διεθνώς, υπέρ των εθνικών συμφερόντων που
είχε δήθεν απεμπολήσει η Δεξιά.
Ετσι, λοιπόν, μετά ένα οκτάμηνο,
περίπου, διαρκών επικαιροποιήσεων του Μνημονίου, με μία εξωστρεφή
κίνηση, μεγάλων διαστάσεων, η ελληνική κυβέρνηση, επιχειρεί παρέμβαση,
στο ευρωπαϊκό επίπεδο για την έκδοση ευρωομολόγου.
Επί κεφαλής για
την επεξεργασία της σχετικής προτάσεως ορίσθηκε η κ. Βάσω Παπανδρέου,
οι σχέσεις της οποίας με το «οικονομικό επιτελείο» της κυβερνήσεως ήσαν
κατά καιρούς ιδιαιτέρως τεταμένες. Αλλά η κ. Παπανδρέου, που διαθέτει
πολιτική εμπειρία πολύ μεγαλύτερη από το σύνολο της σημερινής
«εκσυγχρονιστικής» ομάδος του ΠΑΣΟΚ, έσπευσε να διευκρινίσει, σύμφωνα με
πληροφορίες που διέρρευσαν στο Τύπο, ότι η πρωτοβουλία δεν πρέπει να
εμφανισθεί ως σοσιαλιστική ή ελληνική, διότι τότε προφανώς η αποτυχία θα
ήταν βεβαία. Προφανώς όμως θεωρεί ότι καμία ευρωπαϊκή πρεσβεία στην
Αθήνα δεν διαβάζει ελληνικές εφημερίδες.
Δεν θα ήταν ευγενικό να
αποθαρρύνουμε τον κ. Παπανδρέου στην πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία που
ανέλαβε και την οποία η Γερμανία απορρίπτει εκ προοιμίου. Μία υπενθύμιση
απλώς ότι δεν είναι βέβαιη η σωτηρία της Ελλάδος.