Ανάμεσα στα στατιστικά στοιχεία που
δημοσιεύτηκαν για τον κλάδο της ενέργειας το 2010, ο οικονομολόγος Γκρέγκορ ΜακΝτόναλντ ξεχώρισε μια συγκεκριμένη γραφική
παράσταση, άκρως ενδεικτική για την τάση που επικρατεί παγκοσμίως: Σύμφωνα με
αυτό το γράφημα, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια κατακόρυφη αύξηση του
κόστους της ενέργειας, η ποσότητα της οποίας όμως παραμένει σχετικά στάσιμη.
«Η ποσοτικοποίηση της μείωσης αυτής στη
διαθέσιμη ενέργεια (εξαιτίας του αυξημένου κόστους της εκμετάλλευσής της) είναι
δυσχερής. Ο Άλαν Ντέσερτ, που σχεδίασε το γράφημα, χρησιμοποιεί τα δολάρια σε
σημερινές τιμές για να προβεί σε συγκρίσεις με το παρελθόν. Επίσης, χρησιμοποιεί
απευθείας τις θερμίδες (
BTU) για να υπολογίσει την κατανάλωση
ενέργειας. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται ιδιαίτερα εμφανής ότι πλέον έχουμε διαβεί
ένα συγκεκριμένο διαχωριστικό όριο, το οποίο συχνά αρνούμαστε να παραδεχτούμε».
Με βάση τα παραπάνω, στην περίοδο από το 1989 ως
το 2000, η παραγόμενη ενέργεια αυξήθηκε κατακόρυφα, δίχως ιδιαίτερη αύξηση στο
κόστος της. Αντιθέτως, από το 2000 και μετά, το κόστος αυτό εκτοξεύτηκε, ενώ η ποσότητα
ενέργειας παραμένει στάσιμη. Με απλά λόγια, πληρώνουμε διεθνώς πολλά
περισσότερα για τις ίδιες ποσότητες ενέργειας και αυτό θα πρέπει να μας
προβληματίζει ιδιαίτερα.
Η όλη συζήτηση αφορά τα όρια που επιβάλουν οι
φυσικοί και οικονομικοί περιορισμοί στην συνεχιζόμενη ανάπτυξη της παγκόσμιας
οικονομίας. Σε όλα αυτά προσθέτουμε ότι η παραγωγή συμβατικού πετρελαίου ήδη
έχει σημειώσει την κορύφωσή της (με βάση τα στοιχεία του ΙΕΑ) και ότι οι τιμές
των ενεργειακών εμπορευμάτων συνεχίζουν να αυξάνονται. Οι κυβερνήσεις διεθνώς
μάλλον θα πρέπει να αποδεχτούν επιτέλους την αδιέξοδη πορεία που ακολουθούν και
να στραφούν στην αειφόρο ανάπτυξη, θυσιάζοντας φυσικά ένα μέρος της
υποτιθέμενης ευμάρειάς τους.