Τα αντανακλαστικά των μηχανισμών εξουσίας είναι τα ίδια από την
Τεχεράνη του Σάχη, το Ανατολικό Βερολίνο του Χόνεκερ μέχρι και το Κάιρο
του Μουμπάρακ:
Στην Τεχεράνη στις αρχές του 1979 ο Σάχης διόρισε πρωθυπουργό έναν
παλιό συνεργάτη του Μοσαντέκ -του ηγέτη που ανετράπη από την CIA και τον
μονάρχη στις αρχές της δεκαετίας του '50- τον Σαπούρ Μπαχτιάρ, σε μία
ύστατη προσπάθεια αποτροπής της επικράτησης του Χομεϊνί. Λίγες μέρες
μετά εγκατέλειψε την χώρα σε μία προσπάθεια να σωθεί το καθεστώς. Σε ένα
μήνα ο Χομεϊνί ήταν κυρίαρχος του παιχνιδιού και ανακήρυσσε την χώρα
Ισλαμική Δημοκρατία.
Στο Ανατολικό Βερολίνο στα τέλη Οκτωβρίου του 1989 η Κεντρική Επιτροπή
του Κ.Κ. καθαιρούσε τον Χόνεκερ και τον αντικαθιστούσε με τον Κρεντς, σε
μία προσπάθεια να πετύχει με ελεγχόμενα ανοίγματα ότι δεν είχε πετύχει η
σκληρή καταστολή των διαδηλώσεων, την εκτόνωση της κρίσης. Σε λίγες
μέρες έπεφτε το τείχος και στις αρχές Δεκεμβρίου ο Κρεντς εξαναγκαζόταν
σε παραίτηση.
Ιδιο σκηνικό σήμερα στο Κάιρο: Οι Ένοπλες Δυνάμεις και οι Υπηρεσίες
Πληροφοριών έστησαν σκηνικό ελεγχόμενης απομάκρυνσης του Μουμπάρακ με το
διορισμό αντιπροέδρου της χώρας και τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης. Από
ότι φαίνεται η προσπάθεια θα έχει την τύχη που είχαν οι προσπάθειες
ελέγχου της εξέγερσης και στο Ιράν και στην Ανατολική Γερμανία.
Και για να μην ανατρέχουμε στο προ τριών ή δύο δεκαετιών παρελθόν αρκεί
να ρίξουμε μία ματιά στα όσα εκτυλίσσονται στην Τυνησία, από όπου
ξεκίνησε η θύελλα που απειλεί να ανατρέψει την πλειοψηφία των αραβικών
καθεστώτων από την Αίγυπτο και την Αλγερία μέχρι και την Υεμένη: Η
αναταραχή συνεχίζεται και χθες όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην
επιστροφή στην χώρα μετά από εικοσιδύο χρόνια αυτοεξορίας του ιστορικού
ισλαμιστή ηγέτη Ρασίντ Γκανούσι.
Το ντόμινο της λαϊκής οργής στον Αραβικό Κόσμο οδηγεί σε εξελίξεις που
ξεπερνούν και τη πιο τολμηρή σεναριολογία και φαντασία: Ποιος αλήθεια θα
περίμενε πριν από λίγες μέρες το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, τον
ηγέτη της Λιβύης και τον επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής να
διατυπώνουν παρόμοιες ανησυχίες για τις εξελίξεις στην Αίγυπτο;
Για να έχουμε το μέτρο των εξελίξεων στην Αίγυπτο, δεν καταρρέει μόνον η
τριαντάχρονη δικτατορική διακυβέρνηση του Μουμπάρακ. Καταρρέει ένας
μηχανισμός εξουσίας που κυβερνά την χώρα εδώ και περίπου πενήντα χρόνια,
από τον Ιούλιο του 1952, όταν οι Ελεύθεροι Αξιωματικοί με τους Νάσερ -
Ναγκίμπ ανέτρεψαν τον βασιλιά Φαρούκ.
Παρά τη μετάλλαξη που υπέστη η εξουσία είχε αδιατάρακτη συνέχεια: Ο
Σαντάτ ήταν αντιπρόεδρος όταν πέθανε ο Νάσερ το 1970 και τον διαδέχθηκε,
και ο Μουμπάρακ είχε το ίδιο αξίωμα όταν οι ισλαμιστές δολοφόνησαν τον
προκάτοχό του τον Οκτώβριο του 1981.
Η παρακμή του Νασερισμού, ο εκφυλισμός του από ριζοσπαστικό εθνικιστικό
αντιμπεριαλιστικό κίνημα σε διεφθαρμένο και τυραννικό μηχανισμό
εξουσίας δεν έχει τίποτε το πρωτότυπο: Την ίδια πορεία ακολούθησε το
κόμμα Μπάαθ στο Ιράκ, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο στην Αλγερία.
Εκτός Αραβικού Κόσμου τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα εκφυλισμού στην
εξουσία ριζοσπαστικών κινημάτων τα βρίσκουμε στη Λατινική Αμερική, με
κορυφαία περίπτωση το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI) που κυβέρνησε το
Μεξικό για επτά και πλέον δεκαετίες.
Ντόμινο... πανικού!
Το ντόμινο της λαϊκής οργής στον Αραβικό Κόσμο οδηγεί σε εξελίξεις που
ξεπερνούν και την πιο τολμηρή σεναριολογία και φαντασία: Ποιος, αλήθεια,
θα περίμενε πριν από λίγες μέρες το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, τον
ηγέτη της Λιβύης και τον επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής να
διατυπώνουν παρόμοιες ανησυχίες για τις εξελίξεις στην Αίγυπτο;
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 31/01/2011)