Στην περίπτωση της Τυνησίας, οι κοινωνικές αναταραχές που
οδήγησαν στην ανατροπή του προέδρου Μπεν-Αλί ξεκίνησαν από τον αυτοπυρπολισμό ενός
ατόμου στις 17/12, ο οποίος έχασε τελικά τη ζωή του στις 4/1. Ομοίως, στην
Αίγυπτο, ο πρώτος αυτοπυρπολισμός σημειώθηκε στις 19/1 και πλέον το καθεστώς
Μουμπάρακ κρέμεται από μια κλωστή.
Οι ακραίες αυτές πράξεις αποτελούν ένδειξη της λαϊκής
δυσαρέσκειας και όταν συμβαίνουν σε μια χώρα όπως η Σαουδική Αραβία, προκαλούν
πολύ μεγαλύτερη ανησυχία στη Δύση. Μέχρι στιγμής έχουν σημειωθεί δύο
αυτοπυρπολισμοί στη χώρα αυτή, όπως αναφέρει το BBC. Η κυβέρνηση απαγορεύει
όμως τις διαδηλώσεις στο Ριάντ και εφαρμόζει τις απαγορεύσεις αυτές με μεγάλη
αυστηρότητα. Ως αποτέλεσμα, οι όποιες αναταραχές δεν κλιμακώθηκαν και
συνελήφθησαν δεκάδες διαδηλωτών από την αστυνομία. Επιπλέον, στη χώρα αυτή
απαγορεύονταν πάντα οι σύνδεσμοι, επαγγελματικοί ή σπουδαστικοί, καθώς και τα
πολιτικά κόμματα.
Συχνό πάντως είναι το φαινόμενο των αυτοκτονιών στη Σαουδική
Αραβία, από πολίτες οι οποίοι είναι απελπισμένοι οικονομικά. Οι αρχές φυσικά
ερμηνεύουν τις πράξεις αυτές ως απόρροια κάποιας πνευματικής ασθένειας, αλλά η
πραγματικότητα παραμένει: Στο βασίλειο των Σαούδ οι αντιθέσεις είναι τεράστιες
και οι εστίες της ανατροπής σιγοβράζουν. Αν γίνει κάποια στιγμή μια γενικευμένη
εξέγερση, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία θα είναι σοβαρότατες, λόγω
της πιθανής διατάραξης της παραγωγής του πετρελαίου.
Για λόγους εσωτερικής σταθερότητας και εντυπώσεων, ο
βασιλιάς Αμπντάλα πιθανολογείται πως θα προσφέρει στο λαό κάποιου είδους «δώρο»
μέσα στις επόμενες ημέρες, μετά την επιστροφή του από το Μαρόκο, όπου νοσηλεύεται.
Όσον αφορά τη γενικότερη κατάσταση στον αραβικό κόσμο, εκτός
από τη Δύση, η ανησυχία είναι έκδηλη και στην Κίνα, η οποία δεν θέλει οι
πολίτες της να «παίρνουν ιδέες» από τους Άραβες επαναστάτες. Για τον λόγο αυτό,
η κυβέρνηση εφαρμόζει ήδη μεθόδους λογοκρισίας στα ΜΜΕ της χώρας, τα οποία δεν
παρουσιάζουν σχεδόν καθόλου τα επεισόδια στην Αίγυπτο.
Με βάση όλα τα παραπάνω, είναι βέβαιο πως οι απανταχού
κυβερνήσεις θα πρέπει να αποκτήσουν πολύ ταχύτερα αντανακλαστικά από ότι στο
παρελθόν, αφού στην εποχή μας οι εξελίξεις τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός:
Όσο δηλαδή χρειάζεται ένα ηλεκτρικό σήμα να φτάσει από τον ένα υπολογιστή στον
άλλο. Και αυτό αφορά τόσο τη διάδοση των ειδήσεων, όσο και τη διάδοση των
επαναστατικών μηνυμάτων.