Σκηνικό αδιεξόδου έχει διαμορφωθεί στην Αίγυπτο τρεις μέρες μετά την παραίτηση Μουμπάρακ, με τους μηχανισμούς του καθεστώτος - Ενοπλες Δυνάμεις και Υπηρεσίες Πληροφοριών και τις ΗΠΑ να αναζητούν αγωνιωδώς την προσωπικότητα που θα μπορούσε να εκτονώσει το αίτημα για ριζική αλλαγή και να φράξει το δρόμο στο πολιτικό Ισλάμ και συγκεκριμένα στους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» που είναι περισσότερο παράταξη - ομπρέλα διαφορετικών τάσεων, παρά οργανωμένο και πειθαρχημένο πολιτικό κίνημα.
Από τη μεριά τους οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» που έσπευσαν το Σάββατο να δηλώσουν ότι δεν θα διεκδικήσουν ούτε την Προεδρία ούτε Κοινοβουλευτική Πλειοψηφία είναι φανερό ότι επιλέγουν χαμηλούς τόνους για να κατοχυρώσουν τη μεγίστη δυνατή νόμιμη και ανεμπόδιστη παρουσία τους επενδύοντας όχι στο σήμερα αλλά ούτε σε ένα πολύ μακρινό μέλλον, με τον ορίζοντα της ατζέντας τους να είναι το τέλος μιας μεταβατικής περιόδου, με την προσδοκία ότι μέχρι τότε θα έχουν φθαρεί τόσο η στρατιωτική ηγεσία όσο και προσωπικότητες σαν τον Ελ Μπαραντέι ή το σημερινό Γενικό Γραμματέα του Αραβικού Συνδέσμου Αμρ Μούσα.
Οι διαβεβαιώσεις ότι οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» έχουν μετεξελιχθεί σε εκδοχή του πολιτικού Ισλάμ παραπλήσια με το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας ΑΚΡ κάθε άλλο παρά καθησυχάζει το αιγυπτιακό κατεστημένο, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ και την Δύση συνολικά:
Η κατάκτηση της διακυβέρνησης της Αιγύπτου από μια ανερχόμενη μεσαία τάξη σημαίνει ανατροπή της ανεξέλεγκτης νομής της εξουσίας από μια πολιτικοστρατιωτική νομενκλατούρα που βρίσκεται στην εξουσία από τον Ιούλιο του 1952.
Η υιοθέτηση εξωτερικής πολιτικής ανάλογης με αυτής του Ερντογάν σημαίνει τεκτονικό σεισμό στην περιοχή αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα: Ακυρώνει για το Ισραήλ τα κεκτημένα της Συμφωνίας του Καμπ Ντέιβιντ το 1978, πριμοδοτεί την δυναμική τριπλής Συνεννόησης Αιγύπτου-Τουρκίας-Ιράν που με την σειρά της υποτάσσει την Σαουδική Αραβία και μηδενίζει την παρεμβατική δυνατότητα των ΗΠΑ και της Δύσης στην διαμόρφωση της τιμής του πετρελαίου.
Επιπλέον ακυρώνει την δυνατότητα συμπεφωνημένης εκμετάλλευσης των αποθεμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή της Λεβαντίνης στην Ανατολική Μεσόγειο που τείνουν να αναδειχθούν σε παρόμοιας σπουδαιότητας με τα αποθέματα της Κασπίας.
Το διακύβευμα είναι στρατηγικών διαστάσεων κι δεν έχει προηγούμενο τους δύο τελευταίους αιώνες: Ένα μετριοπαθές Πολιτικό Ισλάμ στην εξουσία που θα διεκδικούσε νέο περιφερειακό ρόλο για την Αίγυπτο θα ολοκλήρωνε την διαμόρφωση ενός περιφερειακού σκηνικού όπου τις εξελίξεις στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή θα διαμόρφωνε το τρίγωνο Αγκυρα - Κάιρο - Τεχεράνη με το Ισραήλ σε δεινή απομόνωση αλλά και την Ουάσιγκτον και την Δύση να παρακολουθούν ως θεατές εξελίξεις που θα επηρεάσουν δραματικά τον εφοδιασμό τους σε πετρέλαιο κατά κύριο λόγο και φυσικό αέριο κατά δεύτερο.
Τεράστιους όμως κινδύνους εμπεριέχει και μια πολιτική παρεμπόδισης με κάθε κόστος της ομαλής παρουσίας και πορείας προς την εξουσία του Πολιτικού Ισλάμ στην Αίγυπτο: Θα πριμοδοτηθεί μια απρόβλεπτη ριζοσπαστικοποίηση του, θα ενισχυθεί η ήδη ορατή δυναμική ενός Ντόμινο ανατροπών στον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο, και βέβαια χάος και αναταραχή στην Αίγυπτο θα επηρεάσουν την ασφάλεια μεταφοράς πετρελαίου μέσω Σουεζ και αγωγών προκαλώντας μια σημαντική εκτόξευση τω τιμών του Μαύρου Χρυσού.
Με τα παραπάνω εσωτερικά , περιφερειακά και διεθνή δεδομένα η ομαλή μετάβαση προβάλλει ως αδύνατη στην Αίγυπτο ενώ νομιμοποιείται η προεξόφληση αδιεξόδου.
Σκηνικό Μεγάλης Ανατροπής
Ενα μετριοπαθές Πολιτικό Ισλάμ στην εξουσία που θα διεκδικούσε νέο περιφερειακό ρόλο για την Αίγυπτο θα ολοκλήρωνε τη δια-μόρφωση ενός περιφερειακού σκηνικού όπου τις εξελίξεις στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή θα διαμόρφωνε το τρίγωνο Αγκυρα - Κάιρο - Τεχεράνη με το Ισραήλ σε δεινή απομόνωση αλλά και την Ουάσιγκτον και τη Δύση να παρακολουθούν ως θεατές εξελίξεις που θα επηρεάσουν δραματικά τον εφοδιασμό τους σε πετρέλαιο.
(από την εφημερίδα "Ημερησία", 15/2/2011)