Όταν
στις αρχές Ιανουαρίου το
energia έφερνε κατ’
αποκλειστικότητα στο φως της δημοσιότητας τα σχέδια του ομίλου Κοπελούζου για
την κατασκευή τερματικού
LNG στην Αλεξανδρούπολη
προκλήθηκαν ερωτηματικά, έως και θυμηδία, στην αγορά για τη σκοπιμότητα της
κίνησης, δεδομένου ότι ήταν ακόμη «ζεστός», παρά τα προβλήματα από τη
Βουλγαρία, ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.
Πώς
είναι δυνατόν, αναρωτήθηκαν παράγοντες της αγοράς, να αναπτυχθεί ένα τέτοιο
project
στην ίδια περιοχή όπου θα καταλήγει ο αγωγός; Πώς θα συνυπάρξουν και θα
χωρέσουν και τα δύο έργα; Και κάπως έτσι ξεχάσθηκε.
Η
αίτηση της εταιρίας
Gas
Trade
SA, με
έδρα την Αθήνα (ελέγχεται από τον όμιλο Κοπελούζου), υποβλήθηκε στη ΡΑΕ και το
ΥΠΕΚΑ στις 17 Δεκεμβρίου 2010, ενώ λίγο
πριν εκπνεύσει ο χρόνος, στις 31 Δεκεμβρίου, δημοσιεύθηκε από την ίδια σχετικό
legal
notice
στην εφημερίδα
Wall
Street
Journal.
Δύο
μήνες μετά διέρρευσε η απόφαση της Ρωσίας να εγκαταλείψει το έργο του αγωγού
Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης, αν και επισήμως η Μόσχα περιορίσθηκε να μιλήσει για
την ανάγκη ελαχιστοποίησης των εξόδων στην εταιρία που ανέλαβε να «τρέξει» τον
αγωγό, την
TransBalkan
Pipeline. Χθες μάλιστα είχε
προγραμματισθεί και συνεδρίαση των μετόχων της εταιρίας στη Ρώμη, όπου αναμενόταν
να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Σε
κάθε περίπτωση, επειδή δεν υπάρχει ποτέ καπνός χωρίς φωτιά, κατά πάσα
πιθανότητα η Μόσχα έχει κουρασθεί με το συγκεκριμένο, θνησιγενές, όπως φαίνεται
project και αργά αλλά σταθερά έχει ξεκινήσει τα βήματα
αποχώρησης της. Άλλωστε, δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα αλλαγή της στάσης της
Βουλγαρίας για τον αγωγό.
Ο
όμιλος Κοπελούζου, που έχει παραδοσιακά καλές σχέσεις και συνεργασία με τη
«ρωσική αρκούδα» δεν θα έκανε, όπως εκτιμάται, μία κίνηση, όπως αυτή με το
τερματικό
LNG, απλώς για να την κάνει. Πολύ περισσότερο, δεν θα
προχωρούσε σε ανακοίνωση του έργου σε ξένη εφημερίδα, αν γνώριζε ότι δεν
υπήρχαν δυνατότητες υλοποίησης. Δεν αποκλείεται, με άλλα λόγια, ο συγκεκριμένος
όμιλος να γνώριζε τις προθέσεις της Ρωσίας για το έργο έγκαιρα και να έκανε τις
αναγκαίες κινήσεις του, ώστε να αποκτήσει κρίσιμη θέση στην αγορά. Η δε
δημοσίευση στην
Wall
Street
Journal
ερμηνεύεται και ως προσπάθεια προσέλκυσης διεθνούς εταίρου για την υλοποίηση
από κοινού του έργου.
Σε
μια περίοδο, συνεπώς, όπου συζητείται η ενοποίηση του
Nabucco με τον
ITGI,
ενώ στην τελική ευθεία βρίσκεται η πολιτική απόφαση για την υπόγεια αποθήκη
φυσικού αερίου του Πρίνου ο όμιλος Κοπελούζου φαίνεται να έχει κάνει κίνηση
ματ, προσδοκώντας σημαντικά οφέλη από τη γειτνίαση με τα προαναφερόμενα έργα.
Το
τερματικό
LNG το οποίο προτείνει είναι του μεγέθους της
Ρεβυθούσας, τοποθετείται στην περιοχή Αμφιτρήτη, 22 χλμ νοτιοδυτικά της
Αλεξανδρούπολης και 10 χλμ από τις ακτές. Θα έχει χωρητικότητα 135.000-145.000
κ.μ. και δυνατότητα μεταφοράς 500.000 κ.μ. ανά ώρα. Η διασύνδεση του
περιλαμβάνει υποθαλάσσιο τμήμα μήκους 22 χλμ και επίγειο τμήμα 9 χλμ.
Προσβλέπει στη σύνδεση μέσω αγωγών τόσο με τη ΒΙΠΕ Αλεξανδρούπολης, όσο και με
το εθνικό δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου.
Να,
λοιπόν, που μία κίνηση επιχειρηματική δεν είναι ποτέ τυχαία. Κι αν δεν μπορεί
να ερμηνευθεί προς ώρας, έρχεται η κατάλληλη στιγμή που αποκαλύπτει όχι μόνον
τη δυναμική της, αλλά και διεθνή ενεργειακά παιχνίδια.