Ο ένας μετά τον άλλο οι παραδοσιακοί (Τυνησία, Αίγυπτος, Μπαχρέιν, Υεμένη) και οι όψιμοι (Λιβύη) σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή κατέρρευσαν ή καταρρέουν και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές φαίνεται ότι τα μέτωπα θα επεκταθούν σε όλες τις αραβικές χώρες. Οι αμερικανικές υπηρεσίες που δεν πρόβλεψαν την ανθρώπινη δημοκρατική λαίλαπα που σαρώνει τη Μέση Ανατολή, έχουν στρέψει τώρα τα βλέμματά τους στη Συρία και το Ιράν. Το καθεστώς του νεαρού Ασαντ είναι το πλέον ευάλωτο, σύμφωνα με τη CIA, ενώ οι φανατικοί του Ιράν δείχνουν μεγάλες αντοχές, αν και με δεδομένη την κατάρρευση του Χόσνι Μουμπάρακ και την πιθανή πτώση του Μουαμάρ Καντάφι «όλα παίζονται και όλα είναι ανοικτά». Για την πατρότητα της φράσης ερίζουν πολλοί στην Αμερική, αλλά θα έλεγα με βεβαιότητα πως ανήκει στο μακαρίτη Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ.
Η απόδοση των αμερικανικών υπουργείων και υπηρεσιών δεν κρίνεται ικανοποιητική, και η διαπίστωση δεν ανήκει σε εμάς αλλά σε Αμερικανούς πολιτικούς, με χαρακτηριστικές περιπτώσεις τους γερουσιαστές Τζόν Μακέιν και Τζο Λίμπερμαν, υποψήφιος πρόεδρος ο πρώτος με τους Ρεπουμπλικάνους και ο δεύτερος υποψήφιος αντιπρόεδρος με τους Δημοκρατικούς. Πολλοί, βέβαια, βλέποντας την τροπή που παίρνουν τα πράγματα έχουν διαφορετικές απόψεις, οι οποίες είναι σεβαστές και ανάλογα με το αποτέλεσμα πιθανότατα να δικαιωθούν.
Είναι γεγονός ότι αυτή η δημοκρατική «λαίλαπα» που σαρώνει τη Μέση Ανατολή δεν έχει την παραμικρή σχέση με τους παραδοσιακά αντιαμερικανούς Αραβες. Δεν ακούσαμε κανένα σχεδόν μήνυμα εναντίον της Αμερικής και του προέδρου της και μέχρι της στιγμής δεν είχαμε αμερικανικές απώλειες. Σε άλλες εποχές, οι δικτάτορες που κατάκλεψαν τον πλούτο των χωρών τους, θα είχαν σκοτώσει και θα είχαν απαγάγει Αμερικανούς σε μία ύστατη προσπάθεια να εκβιαστεί η Ουάσιγκτον, όπως συνέβη το 1977 στη Τεχεράνη. Οι Αμερικανοί πολίτες δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα το σοκ των τηλεοπτικών εικόνων στις μαυρόασπρες τηλεοράσεις τους με τους Ιρανούς «Φρουρούς της Επανάστασης» να περιφέρουν ως τρόπαια τους Αμερικανούς διπλωμάτες. Οι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου σε ιδιωτικές συζητήσεις τους παραδέχθηκαν πως η καθυστέρηση της ανακοίνωσης των αποφάσεων του κ. Ομπάμα για τη Λιβύη οφειλόταν σε πληροφορίες για μαζικές απαγωγές στην Τρίπολη.
Η Αμερική δεν είναι αθώα για την προηγούμενη κατάσταση των καθεστώτων που κατέρρευσαν ή βρίσκονται στο τελικό στάδιο κατάρρευσης. Χρησιμοποίησε αυτά τα καθεστώτα με διάφορους τρόπους. Αγόρασε σε εξευτελιστικές τιμές τον πλούτο τους, επέβαλε στους περισσότερους δικτάτορες πολιτική «μη ενόχλησης» του Ισραήλ -ακόμα και ο Καντάφι έβαλε νερό στο κρασί του- και τους συνέταξε με τρόπο που να εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Η «άτυπη συμφωνία» επέτρεπε στους δικτάτορες να κατακλέβουν τα κράτη τους και να βασανίζουν τους λαούς τους. Η Αμερική -όχι ο λαός της- δεν μπορεί να υπερηφανεύεται για τη στάση της. Οι Αμερικανοί πολίτες δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη συμπεριφορά της κυβέρνησής τους, και έχουν να δείξουν πολλά παραδείγματα διαμαρτυρίας για την παντελή έλλειψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Μέση Ανατολή.
Ο Μπάρακ Ομπάμα προσπαθεί να είναι διαφορετικός. Αλλά ποιο μήνυμα δίνει όταν για την αραβική κρίση συνομιλεί συνεχώς με ανυπόληπτους βασιλιάδες και εμίρηδες και πρωθυπουργούς, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν, που μέχρι και σήμερα φυλακίζει και καταδιώκει τους Κούρδους, διατηρεί κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο και απειλεί τους γείτονές του. Γιατί να πιστέψει κανείς ότι άλλαξε η πολιτική η Αμερική, όταν σύμμαχοί της παραμένουν και σήμερα οι δυνάστες της Σαουδικής Αραβίας, των διαφόρων εμιράτων, της Υεμένης και τόσων άλλων απολυταρχικών καθεστώτων;
(από την εφημερίδα "Ημερησία", 3/1/2011)