Το ακριβό πετρέλαιο σημαίνει επιβράδυνση της οικονομικής
ανάπτυξης και κρίση, δηλώνουν οι οικονομολόγοι. Ναι, αλλά σημαίνει παράλληλα
αυξημένες επενδύσεις στην παραγωγή, ώστε να υπάρχει πετρέλαιο και στο μέλλον,
υποστηρίζουν οι πετρελαϊκές. Σωστά, όμως οι επενδύσεις αυτές γίνονται όλο και
πιο δαπανηρές, καθώς τα «εύκολα» κοιτάσματα σπανίζουν πλέον, απαντούν οι
επικριτές τους. Και για το λόγο αυτό πρέπει να επενδύσουμε στις ΑΠΕ, προσθέτουν
οι φίλοι του περιβάλλοντος.
Ποιος από όλους έχει δίκιο τελικά; Είναι σε θέση η παγκόσμια
οικονομία να κρατήσει στον αέρα ταυτόχρονα τα «μπαλάκια» της οικονομικής ανάπτυξης,
της ενεργειακής ασφάλειας και των αναγκαίων επενδύσεων στις ΑΠΕ; Η απάντηση δεν
είναι σαφής, όμως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια άνοδος στο κόστος της
ενέργειας στον πλανήτη, η οποία είναι λογική αν αναλογιστούμε πως το πετρέλαιο
ακριβαίνει και οι ΑΠΕ παραμένουν οριακά εμπορικές στην εκμετάλλευσή τους.
Αυτό λοιπόν που αποφεύγουν να μας πουν οι πολιτικοί ηγέτες
είναι ότι το μέλλον μας πιθανότατα δεν θα είναι μόνο «χαμηλού άνθρακα», αλλά
επίσης «χαμηλής ενέργειας». Ακόμη και ο πλέον αδαής αντιλαμβάνεται ότι δεν
μπορούν όλες οι χώρες του πλανήτη να γίνουν Δανία και να καλύψουν τις ανάγκες
τους από ανανεώσιμες πηγές αποκλειστικά. Από τη στιγμή που απουσιάζουν τα
κεφάλαια, η τεχνογνωσία , η πολιτική σταθερότητα, η παιδεία και από τη στιγμή
που το πετρέλαιο θα γίνει πολύ σπάνιο από τα μέσα του αιώνα, η μοναδική οδός
που απομένει είναι αυτή της μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αν αναλογιστούμε τις σοβαρές
επιπτώσεις που είχε για τον πλανήτη μας ένας και μόνο αιώνας υπερβολικής χρήσης
ορυκτών καυσίμων. Ίσως μάλιστα να οδηγήσει ως τα τέλη του αιώνα σε μια νέα
ισορροπία ανθρώπου και φύσης, την οποία σήμερα έχουμε ξεχάσει παντελώς…