Τώρα
αρχίζουν τα δύσκολα. Μπορεί να εξασφαλίζουμε μεγαλύτερο χρόνο αποπληρωμής των
δανείων μας και βελτιωμένο επιτόκιο, αλλά τίποτε δεν μας χαρίζεται. Τα
ανταλλάγματα που καλούμαστε να δώσουμε θα είναι ιδιαιτέρως σκληρά και ήδη ο
Πρωθυπουργός δεσμεύθηκε για αποκρατικοποιήσεις 50 δισ. ευρώ.
Σε
αυτό το «χορό» είναι εύλογο ότι κυρίαρχη θέση θα έχει ο ενεργειακός τομέας. Κι
αν μέχρι πρότινος διαπραγματευόμασταν την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς με το
σταγονόμετρο, τώρα πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην. Το κρυφτούλι
διαδέχεται μια πολύ σκληρή πραγματικότητα, την οποία είτε θα αποδεχθούμε, είτε
θα οδηγηθούμε σε λύσεις καθόλου αρεστές. Και πολύ σύντομα, ενδεχομένως, πριν
από τη Σύνοδο Κορυφής, στις 25 Μαρτίου, η χώρα μας θα πρέπει να έχει έτοιμο ένα
πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, προκειμένου να εξασφαλίσει την τελική συναίνεση
των εταίρων μας, που θα επικυρώνει την πρόσφατη απόφαση του
Eurogroup.
Και
φαίνεται ότι ακόμη και άπαρτα κάστρα ως πρότινος θα μπουν στη δίνη των αποκρατικοποιήσεων.
Ήδη, στο ενεργειακό νομοσχέδιο που παρουσίασε η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ την
περασμένη εβδομάδα στο υπουργικό συμβούλιο προβλέπεται η δυνατότητα πώλησης έως
και 49% του μετοχικού κεφαλαίου της θυγατρικής της ΔΕΗ, που θα αναλάβει τα Δίκτυα
Μεταφοράς. Η μείωση της συμμετοχής του δημοσίου στη μητρική ΔΕΗ μπορεί να γίνει
και με άλλον τρόπο, πλην της απευθείας πώλησης. Πώς; Το μοντέλο για τα
swaps
ενέργειας που πρότεινε το ΥΠΕΚΑ στην Κομισιόν οδηγείται ήδη στον κάλαθο των
αχρήστων, καθώς κανείς σοβαρός επενδυτής από το εξωτερικό δεν έδειξε ενδιαφέρον
συμμετοχής, ενώ και οι Έλληνες ανεξάρτητοι παραγωγοί είχαν διαμαρτυρηθεί για
τον αποκλεισμό τους.
Είναι
άραγε τυχαίο ότι η Κομισιόν, που αν δεν γνώριζε, τουλάχιστον, ανέμενε ότι το
market
test δεν θα είχε καμία τύχη; Είναι άραγε τυχαίο που
άφησε να κυλήσει ο χρόνος άσκοπα, προκειμένου να επιβάλει την πιο σκληρή λύση,
που περιλαμβάνει την πώληση του 40% των λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων
της ΔΕΗ;
Βέβαια,
θα δοθεί ο χρόνος στο ΥΠΕΚΑ να υποβάλει βελτιωμένη πρόταση. Υπό το φως, όμως,
των νέων εξελίξεων, πόσο σίγουρο μπορεί να αισθάνεται το υπουργείο ότι θα
εκδηλωθεί ενδιαφέρον ακόμη και στην ανταλλαγή λιγνιτικής ενέργειας από
συγκεκριμένες μονάδες, όπως ήθελαν εξαρχής οι ιδιώτες επενδυτές; Μήπως τώρα οι
τελευταίοι θα προτιμήσουν να κρατήσουν αποστάσεις και από τη νέα πρόταση, στην
προοπτική να πωληθούν μονάδες της ΔΕΗ;
Εδώ
και μήνες υποστηρίζαμε σθεναρά ότι είναι προτιμότερο να βρεθούν ήπιες λύσεις
για το άνοιγμα της αγοράς, έστω κι αν περιορισθεί η κυρίαρχη παρουσία της
Δημόσιας Επιχείρησης. Θα ήταν προτιμότερο, λέγαμε, από το να μας επιβληθούν
βίαιες λύσεις, που δεν θα αρέσουν σε κανένα. Αντ’ αυτού η κυβέρνηση επέλεξε να
ροκανίζει συστηματικά το χρόνο που της διατέθηκε. Ιδού τώρα τα αποτελέσματα.
Ούτε που θα μας ρωτήσουν για όσα θα μας επιβάλλουν.
Και
δίκτυα μεταφοράς θα πουλήσουμε και μονάδες της ΔΕΗ θα εκποιηθούν και η ΔΕΠΑ
πακέτο με το ΔΕΣΦΑ θα ιδιωτικοποιηθούν και ποιος ξέρει τι ακόμη. Οδεύουμε
συστηματικά σε πλήρη ανατροπή της ενεργειακής αγοράς, σε σημείο που δεν
φαντάζονταν ούτε και οι ανεξάρτητοι παραγωγοί, που διαμαρτύρονται τα τελευταία
χρόνια. Πολύ φοβούμαστε ότι οι απαιτήσεις των ανεξάρτητων παραγωγών θα μοιάζουν
σε λίγο καιρό συντηρητικές, μπροστά στις αλλαγές που προοιωνίζονται.
Και
ας φωνάζουν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Η τράπουλα έχει ήδη μοιρασθεί.
Εισήλθαμε
εδώ και πολύ καιρό σε μονόδρομο. Όσοι δεν θέλησαν να το αντιληφθούν έγκαιρα ή
εθελοτυφλούσαν, θα βρεθούν πολύ σύντομα σε δυσάρεστη θέση. Τα ψέματα τελείωσαν.