Η Ευρωζώνη δεν έχει περιθώρια να συνεχίσει την τακτική των άτολμων και καθυστερημένων αποφάσεων. Ο κ. Παπανδρέου έχει δίκιο όταν λέει ότι η σύνοδος της 24ης - 25ης Μαρτίου πρέπει να εγκρίνει μια συνολική λύση διότι, διαφορετικά, όποια (τυπική) απόφαση δεν θα συνιστά λύση. Είπε αυτό που διαμηνύουν και οι αγορές και οι οίκοι. Η θέση της Ελλάδας είναι δύσκολη, απαιτείται σύνεση, αλλά και αποφασιστικότητα. Διότι, αν δεν είναι επαρκείς οι αποφάσεις της 25ης Μαρτίου, στις 26 Μαρτίου θα πληγεί η Πορτογαλία, με επόμενες την Ισπανία και την Ιταλία. Αν παραδοθεί η Ευρωζώνη, η κρίση μεταπηδά στις ΗΠΑ. Αυτός ο Αρμαγεδδών φοβίζει την Ουάσιγκτον. Η οχύρωση της Ευρωζώνης θα μας διευκολύνει. Αλλά, εμείς πρέπει να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας – άνευ τούτου ουδέν.
Δεν την κάνουμε. Ο κ. Παπανδρέου γνωρίζει ότι η εφαρμογή του Μνημονίου είναι στο «κόκκινο». Το ΕΣΠΑ, επίσης. Οτι, αντί να καταργηθεί η αγροφυλακή, βαφτίστηκε δασοφυλακή. Οτι εκκρεμούν 3.010 μετατάξεις. Οτι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων έγινε παρωδία. Ο ένας υπουργός υποχώρησε στους φαρμακοποιούς «του» και άφησε άθικτα κέρδος 35% και ιδιοκτησιακό καθεστώς – για να μην πεθάνει κάποιος από... έλλειψη φαρμάκου! Και ο άλλος έκανε ρουσφέτι στους δικηγόρους «του» τη διατήρηση του συστήματος ελάχιστης αμοιβής, των γραμματίων προείσπραξης και το χαράτσι που εισπράττουν στα συμβόλαια. Στους δε συμβολαιογράφους, ουδέν, διότι (λέει...) είναι «κρατικοί λειτουργοί»!
Προφανώς, το πραγματικό άνοιγμα (όχι εκείνο της πλάκας…) των κλειστών επαγγελμάτων θα γίνει σύντομα. Και τα περί συνταγματικής απαγόρευσης εκποίησης δημόσιας γης θα αποσυρθούν – κόντρα στις ανοησίες κακών συμβούλων ότι «αν το πράξουμε, θα πρέπει να αναρτήσουμε στη Βουλή τη... γερμανική σημαία». Εκείνοι εισηγούνται, ο κ. Παπανδρέου βλάπτεται, η χώρα ζημιώνεται. Τον πρωθυπουργό, προσωπικά, βλάπτουν και εκείνοι οι υπουργοί που «αντιστέκονται» στην πολιτική του – χωρίς, βεβαίως, να εγκαταλείπουν την «καρέκλα». Και όσοι άλλοι έγιναν υπουργοί-επειδή-είναι-φίλοι-του αλλά σήμερα διαγκωνίζονται με διακύβευμα μια θεσούλα στο αυριανό σκηνικό.
Πολλοί πιστεύουν ότι, για να σώσει τη χώρα, ο κ. Παπανδρέου πρέπει να επιβεβαιώσει ότι έχει το σθένος να πάρει προσωπικά σκληρές αλλά εθνικά συμφέρουσες αποφάσεις και να δώσει ηχηρό σήμα εθνικής επανεκκίνησης. Τι θα ήθελαν να του πουν; Πρώτο, να εξαγγείλει ένα πρόγραμμα με λίγους, μεγάλους και σαφείς στόχους, και να δεσμευτεί ότι αυτοί θα υλοποιηθούν απαρέγκλιτα εντός διετίας – η κοινοβουλευτική ομάδα του, ας πάρει τις ευθύνες της! Δεύτερο, να διακηρύξει ότι το μόνο που θέλει, είναι να εφαρμόσει αυτό το πρόγραμμα, να σώσει τη χώρα και ότι δεν τον ενδιαφέρει να επανεκλεγεί. Τρίτο, να διορίσει μια νέα, ολιγάριθμη, «κυβέρνηση των αρίστων», με υπουργούς που θα είναι ανιδιοτελείς, αδέσμευτοι από διαπλεκόμενα συμφέροντα, εχθρικοί στην εξουσιομανία και στα σύνδρομά της.
Που θα κατανοούν, θα πιστεύουν, θα εμπνέονται και θα υπερασπίζονται την ίδια πολιτική. Που θα τους διακρίνει επαγγελματισμός, θα μπορούν να κάνουν τη δουλειά – χωρίς «αντ’ αυτού» συντονιστές και χωρίς άλλοθι την τρόικα. Που θα έχουν αποφασίσει ότι για δύο χρόνια θα δουλέψουν σκληρά για τη χώρα και δεν θα τους νοιάζει ακόμα κι αν, μετά, εγκαταλείψουν την πολιτική σκηνή και επιστρέψουν στη δουλειά τους. Και οι οποίοι δεν θα ασπάζονται το δόγμα «ποζάρω άρα υπάρχω». Εχουμε ανάγκη από πολιτικούς που δεν θα ξοδεύουν τον χρόνο τους σε δημοσιοσχετίστικες φλυαρίες ούτε θα μετατρέπονται σε τζάμπα πρόγραμμα τηλεοπτικής διασκέδασης. Και από μια ισχυρή κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Σε μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο.
(από την εφημερίδα "Καθημερινή")