Οι ΗΠΑ βρίσκονται αντιμέτωπες με μία πραγματικότητα που γίνεται όλο και πιο ανησυχητική και για τη δημοσιονομική τους ισορροπία και για την γεωπολιτική τους ισχύ: ενώ ο πληθυσμός τους αντιπροσωπεύει μόλις το 4,5% του παγκόσμιου πληθυσμού, καταναλώνουν το 40% της παγκόσμιας παραγωγής σε βενζίνη, ενώ αποτελούν τον μεγαλύτερο εισαγωγέα πετρελαίου στον πλανήτη. Ο κυριότερος, αν όχι ο μοναδικός, λόγος της μεγάλης αυτής εξάρτησης σε εισαγωγές βενζίνη είναι οι ανάγκες του τομέα των ιδιωτικών μεταφορών.
Η εικόνα αυτή μπορεί τις προηγούμενες δεκαετίες να αντανακλούσε τη ζωτικότητα και την γοητεία του «αμερικανικού ονείρου», καθώς αποτελούσε ένδειξη της καταναλωτικής ευμάρειας του μέσου Αμερικανού πολίτη, σήμερα, όμως, οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Οι ΗΠΑ, αν και διατηρούν την παγκόσμια πολιτική και στρατιωτική πρωτοκαθεδρία, πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν το γεγονός της ανάδυσης νέων ανταγωνιστών στο οικονομικό πεδίο. Η αυξημένη κατανάλωση πετρελαίου συνεπάγεται μεγάλη επιβάρυνση στο ισοζύγιο των ΗΠΑ και πλήττει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τους, την στιγμή που, λόγω και της τρέχουσας κρίσης στην Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική, ο κόσμος θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για μία μακρά περίοδο υψηλών πετρελαϊκών τιμών. Κάτι τέτοιο μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων και, άρα, και στην θέση των ΗΠΑ παγκοσμίως.
Πραγματικά, σήμερα η αύξηση των τιμών στο πετρέλαιο δεν αφορά περιστασιακές διακυμάνσεις στην ζήτηση, όπως π.χ. το 2008, οπότε η τιμή του αργού ξεπέρασε προς στιγμήν τα 140 δολ. το βαρέλι. Αντίθετα, πρόκειται για άνοδο που οφείλεται στην αβεβαιότητα για την παγκόσμια προσφορά πετρελαίου (και τη συνεπαγόμενη, βέβαια, εκμετάλλευσή της από κερδοσκόπους).
Ήδη, πολλοί αμερικανοί αναλυτές εκφράζουν την ανησυχία τους για την κατάσταση αυτή και θεωρούν ότι η κύρια αιτία η οποία θα πρέπει να θεραπευθεί είναι τα καταναλωτικά πρότυπα του μέσου Αμερικανού στον τομέα της ιδιωτικής μετακίνησης. Στο πρόσφατο Συνέδριο CERA Week, που θεωρείται το «Νταβός» του πετρελαϊκού τομέα, αναφέρθηκε ότι η αυτοκινητοβιομηχανία στις ΗΠΑ θα πρέπει να στραφεί σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τα οποία, μάλιστα, να μην δίνουν πλέον έμφαση στις επιδόσεις και τις ανέσεις, αλλά στην εξοικονόμηση ενέργειας.
Εκεί, όμως, που πραγματικά θα σημάνει μία πραγματική «ενεργειακή επανάσταση» για τις ΗΠΑ, θα είναι στο θέμα τις αύξησης των φόρων στην βενζίνη, οι οποίοι βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο σε σχέση με τα ευρωπαϊκά και δεν έχουν αυξηθεί για πολλά χρόνια. Μολονότι για πολλούς Αμερικανούς η φθηνή βενζίνη θεωρείται κάτι σαν ... απαράγραπτο συνταγματικό δικαίωμα, και, άρα, θα επιφέρει σωρεία αντιδράσεων στο εσωτερικό της χώρας, μία τέτοια κίνηση, σε συνδυασμό με μακροπρόθεσμες στρατηγικές στην εξοικονόμηση ενέργειας και στην ηλεκτροκίνηση, ίσως κρίσιμη για την δημοσιονομική ισορροπία των ΗΠΑ.
Ο Μπάρακ Ομπάμα, θιασώτης της απεξάρτησης των ΗΠΑ από την «οικονομία του πετρελαίου», ίσως έχει, με την τρέχουσα κρίση στην Βόρειο Αφρική και την Μέση Ανατολή, μία πολύ καλή ευκαιρία να περάσει –όσο πιο ανώδυνα γίνεται – ένα τέτοιο μέτρο.