Στρατηγική... Μετάλλαξη στον Ιό της Επανάστασης

Εσπασαν τελικά τη σιωπή τους. Όπως όλοι οι άλλοι οργανώθηκαν στο Facebook και ξεχύθηκαν στους δρόμους. Σε μία πρωτόγνωρη απειλή για τους Μπααθιστές και το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ. Από τη «Μέρα της Οργής» στις 15 Μαρτίου, στη «Μέρα της Αξιοπρέπειας», δύο μέρες αργότερα έως και τις χθεσινές πολυπληθείς συγκεντρώσεις, οι Σύριοι διαδηλωτές ζητούν ακριβώς ό,τι και οι άλλοι: Δημοκρατία. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν ακούει. Και αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο:

Ο βετεράνος ανταποκριτής της εφημερίδας The Guardian στη Μέση Ανατολή, Ντέιβιντ Χερστ, δεν αφήνει περιθώρια για δεύτερη σκέψη. Παρά τις διαβεβαιώσεις του προέδρου Ασαντ ότι η Συρία δεν θα μολυνθεί από τον ιό της επανάστασης ακριβώς επειδή δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι όπως ο Αιγύπτιος Χόσνι Μουμπάρακ ή ο Τυνήσιος Μπεν Αλί, το κίνημα εναντίον του λαμβάνει συνεχώς μεγαλύτερες διαστάσεις. «Δεδομένων των αδυναμιών και της διαφορών στην παραδοσιακή αντιπολίτευση στη Συρία αλλά και των εθνικών και φυλετικών διαφορών, υπάρχουν αμφιβολίες για το κατά πόσον οι διασκορπισμένες εξεγέρσεις θα εξελιχθούν σε μία ενιαία εξέγερση», γράφει. Αλλά αν τελικά η αντιπολίτευση καταφέρει να ενωθεί, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Για όλους. «Εάν πρόκειται να υπάρξει εξέγερση», γράφει ο Χερστ, «θα μοιάζει περισσότερο με αυτή στη Λιβύη, διότι ποτέ ούτε ο στρατός ούτε η αστυνομία θα εγκαταλείψουν την πολιτική ηγεσία στη Συρία». «Για όλους αυτούς, η ανατροπή δεν είναι επιλογή διότι το καθεστώς με το οποίο μοιράζονται τα περισσότερα κοινά, και η τύχη του οποίου τους στοιχειώνει, είναι αυτό του Σαντάμ Χουσεΐν και των Μπααθιστών στη Βαγδάτη».

Ιδού, λοιπόν, η στρατηγική μετάλλαξη του ιού της επανάστασης, που τώρα απειλεί να τινάξει στον αέρα όλη την Εγγύς Ανατολή. Μια ματιά στο χάρτη αρκεί για να πείσει. Η Τουρκία, που ορέγεται ακόμα τις κουρδικές περιοχές στο Ιράκ, το Ισραήλ, που βομβάρδισε προληπτικά τη Συρία το 2007 για να εξολοθρεύσει κάποιες «πυρηνικές εγκαταστάσεις», το Ιράν που ψάχνει τη δικαίωση των σιιτών και την καταστροφή του Ισραήλ ταυτόχρονα και ένα μικρό κρατίδιο, ο Λίβανος, βορά για τους «γίγαντες» της περιοχής. Παρ΄όλα αυτά, ο παλαίμαχος Χερστ, εμμέσως πλην σαφώς, δηλώνει βέβαιος για μελλοντική επέμβαση της Δύσης στη Συρία.

«Ελευθερία στη Συρία. Τελεία.»: Αυτό είναι το σύνθημα των διαδηλωτών στη Ντεράα, ο εφιάλτης του Ασαντ. Ο πρόεδρος της Συρίας μπορεί, αν θέλει, να αποτρέψει τα χειρότερα. Σύμφωνα με την εφημερίδα The Financial Times, «το καθεστώς προσπαθεί να συνομιλήσει με την αντιπολίτευση και γνωστούς αντιφρονούντες ώστε να βρεθεί μία διέξοδος, να σταματήσει η εξέγερση εδώ. Αν δεν τα καταφέρει, αν προσφύγει, όπως τώρα, στη βία, θα δώσει ανοικτή πρόσκληση στη Δύση να παρέμβει κατά την προσφιλή της συνήθεια και να λύσει τα προβλήματα στη χώρα. Και τότε ο χάρτης της Μέσης Ανατολής θα χαραχτεί ξανά, αυτή τη φορά όχι σε ευθείες γραμμές, αλλά σε καμπύλες, ώστε η διέλευση των αγωγών να είναι εσαεί διασφαλισμένη.