Την ώρα που στη χώρα μας ψαχνόμαστε για το παραγωγικό μας μοντέλο…Την ώρα που το τραπεζικό σύστημα κλείνει εντελώς τη στρόφιγγα στην λεγόμενη πραγματική οικονομία με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να κινδυνεύουν από πιστωτική ασφυξία. Την ώρα που η μάχη για τα ελλείμματα και το χρέος μοιάζει με άνισο πόλεμο αφού τα έσοδα καταρρέουν και η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να εισάγει καταναλωτικά προϊόντα…
Έρχεται η αποτίμηση από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών για να μας δείξει ότι παραμένουμε ελλειμματικοί κατά 3 δις ευρώ περίπου.
Η Ελλάδα εξακολουθεί να εισάγει 1,5 δις ευρώ ετησίως σε κρέας και γάλα (δαπανά περισσότερα για κόκκινο κρέας από ότι για πετρέλαιο).
Στα προϊόντα που η χώρα έχει θετικό ισοζύγιο πρώτο εμφανίζεται το συκοφαντημένο βαμβάκι (και οι βιομηχανικές φυτικές ίνες) που αφήνει ένα πλεόνασμα το 2010 της τάξης των 380 εκατομμυρίων ευρώ, αμέσως μετά τα λαχανικά με πλεόνασμα 330 εκατομμύρια ευρώ και μετά έρχεται το λάδι με 80 εκατομμύρια ευρώ.
Αντίθετα η χώρα το 2010 εμφανίστηκε ελλειμματική στις ζωοτροφές κατά 329 εκατομμύρια ευρώ, στα άλευρα και τα δημητριακά κατά 250 εκατομμύρια ευρώ και στο κρέας κατά 1,028 δις ευρώ.
Εκείνο βέβαια που οφείλει να γίνει κατανοητό από εκείνους που σχεδιάζουν την οικονομική πολιτική είναι πως η χώρα πλέον δεν διαθέτει την πολυτέλεια να εμμείνει σε ιδεοληψίες του παρελθόντος. Ειδικά στην περίπτωση του βαμβακιού ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής ελίτ γαλουχήθηκε με την ιδέα ότι αυτό ευθύνεται για την ερημοποίηση της θεσσαλικής πεδιάδας και περίπου αυτό ήταν το προϊόν που επέβαλε την υλοποίηση του έργου της εκτροπής του Αχελώου. Έφτασε μάλιστα η προηγούμενη υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κατερίνα Μπατζελή πέρυσι την παγκόσμια ημέρα για το νερό να ισχυριστεί πως για όλα τα προβλήματα με τη λειψυδρία στη χώρα φταίει το βαμβάκι (και όχι το γκαζόν όπως είναι ο τίτλος μιας παλιάς Γαλλικής ταινίας)…
Αξίζει πάντως να τονιστεί πως από εδώ και στο εξής ο όποιος σχεδιασμός της οικονομίας οφείλει να γίνει στη λογική του μέγιστου πολλαπλασιαστή και της μέγιστης δυνατής μόχλευσης των ελάχιστων χρημάτων που δίνονται πλέον για ανάπτυξη με το σταγονόμετρο και ως εκ τούτου οφείλουμε να οργανώσουμε τις αγορές μας με βάση το πρότυπο της τοπικής κατανάλωσης πρωτίστως ώστε να μειώσουμε την αιμορραγία στο εμπορικό ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών. Από την άποψη αυτή η κτηνοτροφία και τα δημητριακά (μαλακό σιτάρι κυρίως), όπου παρατηρούνται οι μεγαλύτερες εισαγωγές πρέπει να ανακτήσουν την αυτάρκεια που είχε στο παρελθόν η εθνική οικονομία.
Οι Ισπανοί για παράδειγμα που είναι μετρ στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες ισχυρίζονται πλέον ότι η παραγωγή θα πρέπει να έχει τη λογική της κάλυψης πρωτίστως της εγχώριας ζήτησης διότι το αποτύπωμα του άνθρακα για την μεταφορά των προϊόντων αλλά κυρίως το αποτύπωμα του ελλειμματικού νερού είναι δυσβάσταχτο ώστε τα προϊόντα τους να έχουν πρωταρχικό σκοπό την εξαγωγή. Για τη χώρα με τους εξίσου ελλειμματικούς υδάτινους πόρους οι λογικές της εξοικονόμησης νερού θα πρέπει ωστόσο να υπακούουν σε ένα ευρύτερο σχεδιασμό. Πολύ περισσότερο όταν τα ενεργειακά φορτία το καλοκαίρι στην Ελλάδα , για τον δροσισμό είναι μεγαλύτερα από εκείνα του χειμώνα για τη θέρμανση.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής επιμένει ότι στη διαχειριστική μελέτη για τους υδάτινους πόρους της Θεσσαλίας το βαμβάκι θα πρέπει να εξοβελιστεί και ας αφήνει το μεγαλύτερο συνάλλαγμα στη χώρα και ας απαιτεί το λιγότερο υδάτινο δυναμικό από τις υπόλοιπες εαρινές καλλιέργειες. Και ας συμβάλλει στο φυσικό δροσισμό και το μικροκλίμα του θεσσαλικού κάμπου τα μέγιστα εξοικονομώντας πολύτιμους ενεργειακούς πόρους. Και ας έχουν δαπανηθεί για τα έργα του Αχελώου εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία θα πρέπει επιτέλους να αρχίσουν να αποδίδουν στην εθνική οικονομία. Γιατί για παράδειγμα δεν έχει αρχίσει η λειτουργία του υδροηλεκτρικού έργου της Μεσοχώρας; Ποιος απαξιώνει το υδατικό ενεργειακό δυναμικό της χώρας με ιδεοληψίες επικίνδυνες για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία;
Πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε για πετρέλαια ή φυσικό αέριο στο Αιγαίο ή νότια της Κρήτης και του Καστελόριζου ας εκμεταλλευτούμε επιτέλους τον φυσικό πλούτο της χώρας…Αν τα νερά δεν μας περισσεύουν το ίδιο ισχύει και για την ενέργεια. Και φυσικά αν ψάχνουμε για επενδύσεις ας φροντίσουμε πρώτα να μη σφάξουμε την κότα που μας γεννά τα χρυσά αυγά…
(από το "Βήμα")