Προβληματισμό προκαλούν
οι πρόσφατες κινήσεις στην παγκόσμια «σκακιέρα» του πετρελαίου, αφού η Σαουδική
Αραβία ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα μια σημαντική μείωση της παραγωγής της κατά
500.000 βαρέλια, αλλά η τιμή του αργού κινήθηκε καθοδικά. Όλα αυτά συμβαίνουν
καθώς ο ΙΕΑ και ένας αριθμός κυβερνήσεων καλούν τους τελευταίους μήνες το βασίλειο
να ανοίξει όσο μπορεί την κάνουλα ώστε να μειωθεί η τιμή του πετρελαίου και να
πάρει ανάσα η διεθνής οικονομία. Τι γίνεται όμως αν η κάνουλα δεν μπορεί να ανοίξει;
Τι γίνεται αν ο βασιλιάς είναι… γυμνός, όπως αναρωτιέται ο Τζεφ Ρούμπιν;
Όλα αυτά τα χρόνια, η
Σαουδική Αραβία θεωρείται πως διαθέτει μια ποσότητα 3,5 εκατ. βαρελιών ανά ημέρα,
την οποία «φυλάει» για ώρες ανάγκης, ώστε να μπορεί να ρυθμίζει την διεθνή τιμή
του πετρελαίου, όπως ακριβώς έκανε τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Όμως, τόσο
η ίδια η χώρα, όσο και ο
OPEC είχαν δηλώσει πέρυσι ότι
θα αντιδρούσαν αν η τιμή ξεπεράσει τα 90 δολάρια, ώστε να μην δεχτεί μόνιμο πλήγμα
η ζήτηση και να μην οδηγηθεί ο πλανήτης σε μια νέα ύφεση. Τώρα όμως, η τιμή βρίσκεται
πάνω από τα 120 δολάρια, ο
OPEC
αύξησε την παραγωγή του
και εντούτοις δεν έρχεται η εξομάλυνση. Μήπως συμβαίνει κάτι πιο παράξενο;
Οι αναλυτές του πετρελαίου
μας λένε (ορθώς) ότι η απώλεια της παραγωγής της Λιβύης αφορά ένα αργό υψηλής
ποιότητας, το οποίο δεν αντισταθμίζεται εύκολα από άλλες περιοχές. Συνεπώς, η αύξηση
της παραγωγής της Σαουδικής Αραβίας δεν έχει νόημα και απλά κατακλύζει την αγορά
με μεγαλύτερες ποσότητες του δικού της αργού, το οποίο δεν ικανοποιεί την ζήτηση
στο ίδιο ποσοστό. Αυτή την αιτία άλλωστε επικαλέστηκε το βασίλειο όταν αποφάσισε
την μείωση της παραγωγής του κατά 500.000 βαρέλια ανά ημέρα.
Οι Σαουδάραβες όμως παραδέχονται
με τον τρόπο αυτό ότι η περίφημη έξτρα παραγωγή τους είναι στην πραγματικότητα άχρηστη
σε ορισμένες περιπτώσεις και δεν μπορεί να κατευνάσει την τιμή.
Και τέλος, φτάνουμε στη
θεωρία του «καταστροφολόγου» Ρούμπιν, ότι η χώρα ίσως εν τέλει να μην διαθέτει
καν τις δυνατότητες που τις αποδίδουν. «Αν η απώλεια της λιβυκής παραγωγής οδήγησε
την αγορά σε τριψήφιες τιμές, τότε τι θα συμβεί αν η παραγωγή της Νιγηρίας
μειωθεί κατά τη διάρκεια των εκλογών, όπως συνέβη την τελευταία φορά;», αναρωτιέται.
«Ο κόσμος είναι ένα
επικίνδυνο μέρος όταν δεν διαθέτεις πλέον υπερβάλλουσα παραγωγική δυνατότητα
για να αντισταθμίσεις τις διαταραχές», καταλήγει.