Προς στιγμήν κάποιοι ανησύχησαν. Διάβασαν τα σημάδια και φοβήθηκαν. Είδαν το χρήμα να φεύγει και τρόμαξαν. Για τη σύγχρονη Ρωσία, η διαρροή 21 δισ. δολαρίων στο εξωτερικό, μόνον το πρώτο τρίμηνο του χρόνου, είναι πράγματι κακός οιωνός. Απόρροια της δημόσιας αντιπαράθεσης δύο φίλων, δύο συνεργατών, δύο έμπειρων πολιτικών. Των σημαντικότερων στη χώρα...
Ολο το προηγούμενο διάστημα, αυτά που δεν χώρεσαν στις σελίδες των εφημερίδων, αλλά και εκείνα που τρύπωσαν σε κάποια μονόστηλα έδειξαν ξεκάθαρα την αντιπαράθεση μεταξύ του προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ και του πρωθυπουργού Βλαντιμίρ Πούτιν. Πρώτα, ο Μεντβέντεφ επέπληξε τον πρωθυπουργό για τους χειρισμούς του στο θέμα της Λιβύης. Επειτα διαχώρισε τη θέση του από το μοντέλο του κρατικού καπιταλισμού που προωθεί ο Πούτιν και τέλος διάλεξε τη δημόσια τηλεόραση της Κίνας για να κατηγορήσει τον μέντορά του ότι έχει προσκολληθεί στο παρελθόν. Εριδες στα ανώτατα πολιτικά κλιμάκια στη Μόσχα, φόβοι στα επιτελεία των επενδυτικών οίκων, ανησυχίες στους μεγαλο-επενδυτές: Η αναμέτρηση για τις προεδρικές εκλογές του 2012 έχει αρχίσει και μοιάζει άσχημη.
Το μοντέλο των... διδύμων, η διαρχία στη Μόσχα, ήταν μία κάποια λύση. Εδινε τις εγγυήσεις του γνώριμου, έδιωχνε τις φοβίες του άγνωστου. Εστω κι αν το τίμημα ήταν μία κατώτερη δημοκρατία, εμπλουτισμένη με αυταρχισμό και ενίοτε βρώμικους πολέμους. Και τώρα που το δίδυμο μοιάζει να διαλύεται, αίφνης όλα ανατρέπονται.
Αλλά, ενώ το σενάριο που γράφεται μοιάζει με αντιπαράθεση μονομάχων, ο Τζέφρι Σμιθ στην εφημερίδα The Wall Street Journal στοιχηματίζει ακριβώς στο αντίθετο: «Υπάρχουν τέτοιοι δεσμοί εμπιστοσύνης μεταξύ τους, που θα ήταν αξιοθαύμαστο να βρεθούν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα», γράφει και επιμένει ότι «δεν υπάρχει πιθανότητα ο Μεντβέντεφ να θέσει υποψηφιότητα με αντίπαλο τον Πούτιν». Ο Σμιθ στοιχηματίζει επίσης ότι ο Πούτιν θα εξακολουθήσει να έχει τον πρώτο ρόλο σε αυτή την διαρχία, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα.Εξάλλου, για τον αρθρογράφο, έχει ελάχιστη σημασία ποιος θα βρίσκεται στο πηδάλιο της Μόσχας μετά τις εκλογές του 2012: «Είτε είναι ο Πούτιν στο Κρεμλίνο και ο Μεντβέντεφ στο πρωθυπουργικό γραφείο, είτε το αντίθετο, είναι αδιάφορο... Θα συνεχίσουν να ασκούν πραγματική εξουσία», γράφει.
Προς τι όλα αυτά, λοιπόν; Προς τι οι δημόσιες έριδες και η διασπορά του φόβου; Σύμφωνα με τον Σμιθ, ο Μεντβέντεφ θα διαδραματίσει κορυφαίο ρόλο στη διάδοχη κατάσταση στη Μόσχα. «Στα μάτια του Πούτιν, είναι ο πόλος γύρω από τον οποίο συσπειρώνεται ένα πιο φιλελεύθερο, αλλά πάντα πιστό αντίβαρο στο συντηρητικό μπλοκ της εξουσίας». Κοινώς, το παιγνίδι εξουσίας δεν είναι πολιτικό, είναι στρατηγικό. Με στόχο τη διασφάλιση της συνέχειας, τον εκτροχιασμό των ανταγωνιστών και την ελαχιστοποίηση των κινδύνων στην κούρσα διαδοχής.
Και όμως. Παρά τις προσπάθειες του Πούτιν, η δημοτικότητα του Μεντβέντεφ ακολουθεί την κατιούσα και μάλιστα με ρυθμούς ταχύτερους από τη δημοτικότητα του πρωθυπουργού. Και η αξιοπιστία δεν είναι ευμετάβλητη. Ειδικά στη Ρωσία, ειδικά στο χρονικό διάστημα μέχρι τις εκλογές. Ιδωμεν...
(από την εφημερίδα "Ημερησία")