Ακυβέρνητη Ευρώπη

Πριν καν κλείσει ένας χρόνος από την ήττα των Εργατικών και του Μπράουν, η αξιωματική αντιπολίτευση της Βρετανίας έχει ξανά το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις έναντι της κυβέρνησης συνασπισμού Κάμερον-Κλεγκ.

Στην Γαλλία ο Σαρκοζί βρίσκεται σε πλήρη κατάρρευση, στη Γερμανία ο συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών-Φιλελευθέρων βαδίζει προς μη αντιστρέψιμη εκλογική συντριβή, ενώ στην Ισπανία ο Θαπατέρο δεσμεύθηκε να μη διεκδικήσει τρίτη θητεία, σε μια προσπάθεια να μετριάσει το κόστος της ήττας του κόμματός του την άνοιξη του 2012.

Τα παραπάνω είναι γνωστά και καταγεγραμμένα. Το ανησυχητικό στοιχείο βρίσκεται αλλού: στην ανυπαρξία εναλλακτικών προτάσεων κυβερνητικής διαχείρισης τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι Σοσιαλιστές στη Γαλλία, οι Σοσιαλδημοκράτες-Πράσινοι στη Γερμανία, οι Εργατικοί στη Βρετανία αλλά και το Λαϊκό Κόμμα στην Ισπανία κατά κύριο λόγο εισπράττουν τη φθορά των κυβερνώντων από μια σκληρή πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας, χωρίς να προτείνουν καμιά συνολική εναλλακτική διαχείριση.

Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση πραγμάτων στη Γαλλία: Ο Ντομινίκ Στρος Καν που θεωρείται βέβαιο ότι θα διεκδικήσει την υποψηφιότητα των Σοσιαλιστών για την προεδρική εκλογή της άνοιξης του 2012 προσπαθεί να καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη δημοσιοποίηση των προθέσεών του στη λογική του ότι όσο αργότερα εμπλέκεσαι στην πολιτική αντιπαράθεση τόσο λιγότερο φθείρεσαι και τόσο περισσότερο πολυσυλλεκτικός μπορείς να είσαι.

Ακόμη χειρότερο, μια χωρίς προηγούμενο σύγχυση από το ένα άκρο στο άλλο της Ευρώπης επικρατεί ως προς επιλογές που σε άλλες εποχές θα είχαν ξεκάθαρο ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα:

Η αναδιάρθρωση ή ακόμη χειρότερα η χρεοκοπία των δημοσιονομικά προβληματικών χωρών αποτελεί όχι μόνον αγαπημένο σύνθημα των σκληρών της κυβερνητικής παράταξης στη Γερμανία, αλλά και προγραμματική επιδίωξη πολλών ομάδων και συσπειρώσεων στα αριστερά της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Κοινός παρονομαστής η απλουστευτική άποψη να πληρώσουν τη στήριξη των δημοσιονομικά προβληματικών όχι μόνον οι φορολογούμενοι, αλλά και οι επενδυτές που κερδοσκόπησαν!

Στα δεξιά και στα αριστερά του πολιτικού φάσματος αυξάνεται ο ευρωσκεπτικισμός, όλες οι λύσεις στα σημερινά προβλήματα επενδύονται σε πολιτικές εσωστρέφειας και περιχαράκωσης από τη δημοσιονομική κρίση μέχρι τη μεταναστευτική πολιτική.

Το γιατί συμβαίνουν τα παραπάνω είναι σαφές: Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης -κυρίως στη Σοσιαλδημοκρατία - Κεντροαριστερά- γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο μεγάλος κερδισμένος από την λαϊκή δυσαρέσκεια στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην Ευρωζώνη δεν είναι άλλη από Λαϊκιστική Δεξιά και την Ακροδεξιά στις διάφορες εκφάνσεις της, όπως δείχνουν δημοσκοπήσεις και εκλογικά αποτελέσματα από τη Γαλλία μέχρι και τη Φινλανδία.

Εξίσου καλά γνωρίζουν ότι το εισιτήριο για την επιστροφή τους στην εξουσία είναι η πολυσυλλεκτικότητα, που προϋποθέτει γενικολογία και αποφυγή συγκεκριμένων δεσμεύσεων. Με άλλα λόγια, θριαμβεύει η στρατηγική του «ώριμου φρούτου».

Στην παραπάνω κατάσταση πραγμάτων οφείλεται και η αντοχή και η επιμονή των φθαρμένων ευρωπαϊκών ηγεσιών στην ίδια γραμμή πλεύσης, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γερμανία της Μέρκελ: Σε πρόσφατη ανάλυσή του το περιοδικό Der Spiegel αναφέρει ότι η Μέρκελ θα επιχειρήσει να ανταλλάξει τη συγκατάθεσή της για την υποψηφιότητα Ντράγκι στην ηγεσία της ΕΚΤ με σκλήρυνση των όρων διάσωσης των προβληματικών χωρών, σε μια προσπάθεια να πείσει το αναγνωστικό κοινό των λαϊκών ταμπλόιντ εφημερίδων!

Το ώριμο φρούτο
Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης -κυρίως στη Σοσιαλδημοκρατία - Κεντροαριστερά- γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο μεγάλος κερδισμένος από τη λαϊκή δυσαρέσκεια στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη δεν είναι άλλη από τη Λαϊκιστική Δεξιά και την Ακροδεξιά στις διάφορες εκφάνσεις της, όπως δείχνουν δημοσκοπήσεις και εκλογικά αποτελέσματα από τη Γαλλία μέχρι και τη Φινλανδία. Εξίσου καλά γνωρίζουν ότι το εισιτήριο για την επιστροφή τους στην εξουσία είναι η πολυσυλλεκτικότητα που προϋποθέτει γενικολογία και αποφυγή συγκεκριμένων δεσμεύσεων. Με άλλα λόγια, θριαμβεύει η στρατηγική του «ώριμου φρούτου».