Ήταν στραβό το κλίμα….Εδώ και αρκετό καιρό η ενεργειακή
αγορά περιστρέφεται γύρω από τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ό,τι
ανακοινώθηκε, είτε αφορά στον ITO, είτε στα swaps ενέργειας, είτε στο
ενεργειακό νομοσχέδιο, παραμένουν εκκρεμότητες προς επίλυση.
Αίφνης, υπό την πίεση της συγκέντρωσης εσόδων, ανακινήθηκε
θέμα ιδιωτικοποίησης και της ΔΕΗ. Από εκείνη τη στιγμή όλα τα υπόλοιπα ανοικτά
θέματα της αγοράς ξεχάστηκαν ως δια μαγείας. Και ας είναι πολύ πιο πιεστικά από
το αν θα ιδιωτικοποιηθεί ένα 10% ή ένα 17% της ΔΕΗ.
Το τελευταίο αυτό θέμα πήρε την πρώτη θέση των
προτεραιοτήτων της κυβέρνησης και ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Δεν
υπάρχει έντυπη, ραδιοτηλεοπτική και διαδικτυακή δημοσιογραφία που να μην
ασχολείται με τις αντιδράσεις της ΓΕΝΟΠ, τις θέσεις της για το όλο ζήτημα, τις
απειλές για πολυήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις, με το αν ήταν νόμιμες ή όχι
οι επιχορηγήσεις που έπαιρνε τόσα χρόνια το συνδικάτο, με το πόρισμα Ρακιντζή,
και πάει λέγοντας.
Το αποτέλεσμα είναι η ενεργειακή αγορά να βρίσκεται σε πλήρη
απραξία. Κανείς σοβαρός επιχειρηματίας δεν μπορεί να προγραμματίσει κινήσεις,
αν δεν κατακαθίσει η σκόνη στα κρίσιμα ζητήματα που άπτονται του μελλοντικού
προσώπου της αγοράς. Πώς θα λειτουργήσει τελικά ο περίφημος ΙΤΟ; Πώς θα
εξασφαλισθεί η ισόνομη λειτουργία της ημερήσιας αγοράς; Πώς θα ρυθμισθεί ο
περιορισμός της κυρίαρχης επιχείρησης; Θα προχωρήσουν οι ανταλλαγές ενέργειας;
Θα αποκτήσουν πρόσβαση στο φθηνό λιγνίτη οι ιδιώτες παραγωγοί; Πώς θα
εξασφαλισθεί η ενίσχυση της συμμετοχής των ΑΠΕ στο σύστημα;
Ουδείς προβληματισμός και ανησυχία. Τώρα έχουμε να
αντιμετωπίσουμε την πίεση που λέγεται ΓΕΝΟΠ. Οι υπόλοιποι ας περιμένουν. Τώρα,
αν έχουν επενδύσει πολύ σοβαρά κεφάλαια και τα περιθώρια κέρδους τους
συρρικνώνονται όλο και περισσότερο, ποιος νοιάζεται; Τη ΓΕΝΟΠ να μανατζάρουμε
και μετά βλέπουμε.
Η αίσθηση που δημιουργείται στην ενεργειακή αγορά είναι ότι
όλο αυτό θυμίζει καθυστέρηση για να μην ληφθούν οι πραγματικά σοβαρές
αποφάσεις. Όλη η κυβέρνηση, πρωτοστατούντων των αρμόδιων υπουργείων,
Οικονομικών και ΠΕΚΑ, κινούνται στους ρυθμούς της ΓΕΝΟΠ. Α, και του Σπάρτακου.
Και γράφονται αναλύσεις επί αναλύσεων, για το είδος του συνδικαλισμού που
εκπροσωπεί η ΓΕΝΟΠ, για το αν τεκμαίρεται να διαμαρτύρεται και να υποδεικνύει
πολιτικές, για, για, για.
Εις επίρρωση της αλήθειας αυτής παρατίθεται το εξής απλό
γεγονός. Μία ημέρα πριν ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ Ν. Φωτόπουλος κατακεραύνωνε τον
υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, δίνοντας στη δημοσιότητα φωτογραφία,
όπου απαθανατιζόταν μαζί με συνδικαλιστές του ακάματου συνδικάτου να εισβάλουν
στο γραφείο του πρώην προέδρου της ΔΕΗ Τ. Αθανασόπουλου. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι,
ο κ. Παπακωνσταντίνου υπογράφει φαρδιά-πλατιά με την κ. Μπιρμπίλη επιστολή προς
την Κομισιόν, με την οποία ζητείται να «ανταλλαγεί» η εκχώρηση λιγνιτικής
παραγωγής προς ιδιώτες παραγωγούς με τη διάθεση του 10% της ΔΕΗ.
Να, με κάτι τέτοιες κινήσεις γελούν μέχρι δακρύων εκεί στην
Κομισιόν. Και εκεί που ο κ. Παπακωνσταντίνου εθεωρείτο από τους λίγους σοβαρούς
συνομιλητές της τρόικας και του κοινοτικού κατεστημένου, τώρα κινδυνεύει να
απολέσει τη σοβαρότητα του. Είναι δυνατόν να απεμπολήσει η Κομισιόν το
θεσμοθετημένο δίκαιο του ανταγωνισμού, επειδή η Ελλάδα τώρα «θυμήθηκε» να
πουλήσει και λίγο ΔΕΗ;
Αυτές οι χαμένες υποθέσεις είναι οι άμεσες προτεραιότητες
της κυβέρνησης. Για να «χαϊδέψουν» τα αυτιά των συνδικαλιστών. Ότι, αν μη τι
άλλο, έκαναν το χρέος τους.
Και ο χρόνος χάνεται. Και η υπομονή των επενδυτών της
ενεργειακής αγοράς εξαντλείται. Ποιος νοιάζεται; Σε δουλειά να βρισκόμαστε.