Έχουμε χάσει τη μπάλα. Την ίδια στιγμή που πληθαίνουν ξένα
δημοσιεύματα που μιλούν για αναδιάρθρωση του χρέους και έξοδο της Ελλάδας από
την ευρωζώνη, που η χώρα εισπράττει άλλη μία υποβάθμιση, που τα έσοδα έχουν γίνει
ο εφιάλτης της κυβέρνησης, υπάρχουν υπουργοί και βουλευτές της κυβερνητικής
παράταξης, οι οποίοι ασκούν προσωπικές πολιτικές, δημοσιοποιούν τις διαφωνίες
τους και φαίνεται να επιδιώκουν να διαχωρίσουν τη θέση τους. Για ποιο λόγο
όμως; Όλοι μαζί θα βουλιάξουμε, για να παραφράσουμε τη γνωστή δήλωση Πάγκαλου.
Το Σάββατο ο Πρωθυπουργός ξεκαθάρισε στη Βουλή ότι είναι
στρατηγική απόφαση της κυβέρνησης να διατεθεί το 17% της ΔΕΗ και ότι έστω και
με το 34% το δημόσιο θα διατηρήσει τον έλεγχο της Επιχείρησης.
Η πλέον αρμόδια υπουργός, η κ. Τίνα Μπιρμπίλη, ωστόσο, έχει
προλάβει να εκφράσει δημοσίως σοβαρές επιφυλάξεις για την πώληση μετοχών της
ΔΕΗ σε αυτή τη συγκυρία, καθώς είναι εξαιρετικά φθηνές. Μπορεί να έχει δίκιο.
Όμως, η μείωση του ποσοστού του δημοσίου στη ΔΕΗ είναι κεντρική κυβερνητική
απόφαση.
Χθες ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, σε
συνέντευξη του σε ημερήσια εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, δύο μόλις ημέρες μετά
τη δήλωση του Πρωθυπουργού, βγαίνει και υποστηρίζει ότι θα ήταν έγκλημα στρατηγικού
χαρακτήρα εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος πιθανή απώλεια του δημόσιου
ελέγχου της ΔΕΗ.
Και το κερασάκι στην τούρτα. Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας
Λοβέρδος σε χθεσινή υνέντευξη Τύπου, ούτε λίγο, ούτε πολύ, μίλησε για
προσωπικές πολιτικές του υπουργού Οικονομίας Γιώργου Παπακωνσταντίνου και
τόνισε ότι δεν έχει θέση σε νεφελώδεις τακτικές.
Ποιος κυβερνά τελικά αυτόν τον τόπο; Έχουν άραγε επίγνωση
όσοι διαφωνούν με τις κυβερνητικές αποφάσεις που ανακοινώνονται από τον κ.
Παπακωνσταντίνου, υπό τις δεσμεύσεις μας από το Μνημόνιο, ότι τελικά «σκάβουν
το λάκκο της χώρας;» Ποιο είναι τελικά πιο σημαντικό, να είμαστε αρεστοί σε μια
μερίδα συνδικαλιστών, ενδεχομένως, ψηφοφόρων, ή να ομονοήσουμε για τα μέτρα
εκείνα που θα δώσουν το μήνυμα στις αγορές και στους εταίρους μας στην Ε.Ε. ότι
πράγματι μπορούμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις που αναλάβαμε και να
βγάλουμε τη χώρα από το σκοτεινό τούνελ στο οποίο έχει εισέλθει;
Κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένος από τις
περικοπές που επιβάλλονται. Κανείς δεν μπορεί να είναι εφησυχασμένος για όσα
ακόμη πιο σκληρά μέτρα θα μας επιβληθούν. Έχουμε άραγε συνειδητοποιήσει τι θα
σημάνει για τη χώρα μια αναδιάρθρωση του χρέους; Ίσως, κάποιοι να ισχυριστούν
ότι είναι προτιμότερο αυτό, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να
αποπληρώσουμε τόσο μεγάλο χρέος. Όμως, γνωρίζουμε πόσα θα χάσουμε και όχι μόνον
σε οικονομικό επίπεδο, αν κηρύξουμε έστω και συναινετική στάση πληρωμών;
Μάλλον, όσοι με περισσή ευκολία τάσσονται υπέρ της
αναδιάρθρωσης, ακόμη και υπέρ της εξόδου της χώρας από το ευρώ και την εισαγωγή
και πάλι της δραχμής, εξυπηρετούν κοντόφθαλμες επιδιώξεις και πολιτικές. Μιλούν
εκ του προχείρου, ποντάροντας σε πρόσκαιρα οφέλη. Όμως, η χώρα διέρχεται την
πιο δύσκολη φάση, μετά την προσφυγή μας στο ΔΝΤ. Δεν έχουμε πείσει επαρκώς ότι
είμαστε ικανοί να αξιοποιήσουμε τη βοήθεια που μας δόθηκε. Εξού και η χθεσινή
υποβάθμιση από τη Standard and Poors. Την ίδια στιγμή όλο και περισσότερα
δημοσιεύματα του «φίλτατου» γερμανικού Τύπου προεξοφλούν ότι θα φύγουμε από το
ευρώ.
Μα είμαστε σοβαροί επιτέλους; Καιρός να αφήσουμε τις
μικροπολιτικές και τις προσωπικές πολιτικές και να βάλουμε πλάτη για να βγει το
καράβι που λέγεται Ελλάς από την ξέρα στην οποία έχει «κολλήσει». Πριν να είναι
πραγματικά πολύ αργά.
Σήμερα το μεσημέρι ο Πρωθυπουργός συναντάται εκτάκτως με τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ελπίζουμε να μην βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων….