Στη
χορεία των υπουργών που αντιδρούν για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ προστέθηκε και
η Λούκα Κατσέλη, Η οποία, αρχικά σε κυριακάτικη εφημερίδα και -για να το
εμπεδώσουμε- χθες, σε πρωινή εκπομπή μεγάλου καναλιού, υποστήριξε ότι θα πρέπει
να διατηρηθεί πάσει θυσία ο δημόσιος έλεγχος στην Επιχείρηση. Εδώ πια σηκώνουμε
τα χέρια. Διότι όταν και η κ. Κατσέλη συντάσσεται με το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» τότε τι να
περιμένουμε από εδώ και πέρα.
Προφανώς,
κάποιοι υπουργοί στην κυβέρνηση δεν έχουν αντιληφθεί ότι αυτή τη στιγμή το
μέγιστο πρόβλημα της χώρας είναι η εξεύρεση εσόδων. Προβλήματα ιδεολογίας ή
κομματικής γραμμής δεν μπορούν να εμφιλοχωρήσουν. Για να βρεθούν, συνεπώς,
έσοδα πρέπει να συμπεριλάβουμε και πωλήσεις επιχειρήσεων, οι οποίες,
ενδεχομένως, να προσελκύσουν ενδιαφέρον, για να φέρουν κάποιοι τα κεφάλαια τους
στη δεινοπαθούσα, δημοσιονομικά, χώρα. Είτε μας αρέσει, είτε όχι. Εδώ που
φθάσαμε, δυστυχώς, άλλες επιλογές δεν έχουμε. Η στάση πληρωμών είναι το
χείριστο σενάριο. Σε πόσους, άραγε, τόνους πρέπει να το πούμε για να γίνει
κατανοητό;
Άλλωστε,
η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, στο πρότυπο του ΟΤΕ, δεν θα ήταν κακή επιλογή. Μπορεί
να μοιάζει όχι συμφέρουσα, γιατί η τιμή των μετοχών της εταιρίας δεν
αντικατοπτρίζουν την αξία της. Όμως, υπάρχει άλλη δυνατότητα; Να περιμένουμε να
ανακάμψει, ας πούμε, το Χρηματιστήριο, άρα και τα χαρτιά της ΔΕΗ, ώστε να
εισπράξουμε περισσότερα; Μα και το Χρηματιστήριο είναι αντανάκλαση της
οικονομικής κατάστασης της χώρας. Όσο επιτείνεται η δυστοκία της, τόσο θα
βουλιάζει κι αυτό.
Έχει
ενδιαφέρον, όμως, να αναλύσουμε τους λόγους τους οποίους επικαλούνται όσοι
εμφανίζονται «τιμητές» της διατήρησης του δημοσίου ελέγχου στη ΔΕΗ,
στοιχιζόμενοι πίσω από τη σημαία των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.
Ισχυρίζονται
ότι έτσι θα ακριβύνει το ηλεκτρικό ρεύμα για το λαό. Κάποιος πρέπει να τους πει
ότι ήδη το ηλεκτρικό που πληρώνουμε έχει γίνει κατά πολύ ακριβότερο από τις
αρχές του έτους, λόγω της αναδιάρθρωσης των τιμολογίων και μάλιστα με
υπολογισμούς που δεν είναι εντελώς διάφανοι. Από το 2013, μάλιστα, τα τιμολόγια
της ΔΕΗ θα εκτοξευθούν, γιατί θα ενσωματωθεί το κόστος της αγοράς δικαιωμάτων
ρύπων που θα κληθεί να καταβάλει η δημόσια Επιχείρηση, αφού λειτουργεί
ρυπογόνες λιγνιτικές μονάδες. Συνεπώς, η πορεία των τιμολογίων της ΔΕΗ είναι
ανεξάρτητη από το αν θα μπει στρατηγικός επενδυτής ή όχι στην εταιρία, ή αν από
το αν διατηρηθεί στο ακέραιο το 51% του δημοσίου. Συν τοις άλλοις, η Κομισιόν
πιέζει να πάψουν τα τιμολόγια να είναι ρυθμιζόμενα, όπως ισχύει και σε άλλες ευρωπαϊκές
χώρες.
Το
δεύτερο επιχείρημα που επικαλούνται οι υποστηρικτές του δημοσίου ελέγχου της
ΔΕΗ είναι εθνικά συμφέροντα. Ποια ακριβώς είναι αυτά; μπορεί κάποιος να μας τα
εξηγήσει; Μήπως είναι η δυνατότητα συνέχισης της πολιτικής διαπλοκής που
υφίσταται εδώ και χρόνια, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες που βλέπουμε σήμερα;
Μήπως είναι η δυνατότητα να εκλέγονται πολιτικοί χάρη στις ψήφους του «στρατού»
της ΓΕΝΟΠ; Μήπως είναι η δυνατότητα να διορίζονται οι «εκλεκτοί τους» στη ΔΕΗ; Ή μήπως, τέλος, είναι η δυνατότητα άκρατης
διαπλοκής με ποικιλώνυμα εργολαβικά συμφέροντα;
Είναι
σαφές ότι αν το δημόσιο περιορίσει το ποσοστό του στο 34% και εισέλθει ιδιώτης
στην Επιχείρηση όλα αυτά τα «προνόμια» θα χαθούν εν μια νυκτί. Όπως έγινε και
με τον ΟΤΕ. Πού πήγαν εκεί οι εθνικοί εργολάβοι; Στα σπίτια τους. Ούτε λόγος να
κλείνουν προμήθειες στην εσωτερική αγορά. Επιλέγονται οι πιο φθηνές χώρες, όρα
Κίνα.
Και
εν τέλει τι θέλουν όλοι αυτοί που υπερθεματίζουν για το 51%; Να εμφανισθεί
κάποιος που θα μαζέψει με
premioum μετοχές της Επιχείρησης και
μετά να τις μοσχοπουλήσει όπου δει; Δεν είναι καλύτερο να καθορίσει τους όρους
η ίδια η κυβέρνηση, προτού βρεθεί μπροστά σε τετελεσμένα;
Αναζητείται
στην κυβέρνηση κοινός νους.