«Θα φύγει ξυπόλητος»: Με αυτή την απειλή (δέσμευση, υπόσχεση;), ο ισχυρότερος φύλαρχος της Υεμένης ξεκίνησε την αντεπίθεση στις κυβερνητικές δυνάμεις που μάχονται να περισώσουν ό,τι απέμεινε από τη χαμένη αίγλη του προέδρου Αλί Αμπντάλα Σάλεχ. Η χώρα μετρά ήδη 50 νεκρούς σε 24 ώρες και οι μάχες πια στην πρωτεύουσα γίνονται από κτίριο σε κτίριο, από τετράγωνο σε τετράγωνο.
Αλλά εκείνος, όχι, δεν φεύγει. Αρνήθηκε για τρίτη φορά να υπογράψει τη συμφωνία για τη μετάβαση σε μία άλλη, δημοκρατική εποχή. Εκείνη που προχθές ο πρόεδρος Ομπάμα υποσχέθηκε να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις. Με τις προσωπικές του δυνάμεις, εννοείται, όχι βεβαίως με τις στρατιωτικές. Γιατί ο Σάλεχ είναι «φίλος», φίλος του φίλου, καλύτερα, και με αυτά δεν παίζουμε πολύ. Με τη Σαουδική Αραβία ειδικότερα, ο Ομπάμα δεν παίζει καθόλου.
«Οι Σαουδάραβες εξαπλώνονται για να διατηρήσουν το status quo», γράφει η εφημερίδα International Herald Tribune, «να περιορίσουν την παλίρροια, να προστατεύσουν τους μονάρχες, να αποφύγουν την ανατροπή άλλων ηγετών». «Δεν προσπαθούμε να επιβάλουμε τη θέλησή μας, απλώς να προστατέψουμε τα συμφέροντά μας», απολογείται ο πρίγκιπας. Στρατεύματα στο Μπαχρέιν, απεσταλμένοι στην Αίγυπτο, παρέμβαση στην Υεμένη. Και μετά, τι;
Τώρα που ο Σάλεχ αρνείται, τι ακολουθεί; Σίγουρα όχι ακόμη μία στρατιωτική επιχείρηση, αυτόν το «μονάρχη» ούτε τον Ριάντ δεν τον προστατεύει. Οι Σαουδάραβες ζυγίζουν τα υπέρ και τα κατά. Οι Αμερικανοί το ίδιο. Ολοι καλούν τον Σάλεχ να φύγει, αλλά, είπαμε, δεν φεύγει.
«Το χειρότερο σενάριο για Ουάσιγκτον και Ριάντ βγαίνει αληθινό», γράφει ο Τζέιμς Ντόρσι, ερευνητής στο Ινστιτούτο Μέσης Ανατολής στη Σιγκαπούρη. «Αυτό που ξεκίνησε το Μάρτιο ως ειρηνική διαδήλωση κατά της διαφθοράς και υπέρ της δημοκρατίας καταλήγει σε εθνικό διχασμό και χάος», γράφει στην ιστοσελίδα του al Arabiya. Αυτό είναι το χειρότερο σενάριο για τους πολίτες της χώρας. Διότι για την Ουάσιγκτον και το Ριάντ, το χειρότερο σενάριο είναι αλλού: Η Υεμένη φιλοξενεί την έδρα της αλ Κάιντα της Αραβικής Χερσονήσου και το χάος ήταν ανέκαθεν πρόσφορο έδαφος για την τρομοκρατία.
Αρα η Υεμένη δεν μπορεί να διολισθήσει περαιτέρω στο χάος, κάτι πρέπει να γίνει και σύντομα. Για τον Ντόρσι, ο δρόμος οδηγεί μόνον προς μία κατεύθυνση. Και αφού η κατάσταση είναι κρίσιμη και χρόνος δεν υπάρχει, τυχόν κυρώσεις του ΟΗΕ ακούγονται μάλλον ως γελοίες.
Και καθώς ούτε οι ΗΠΑ ούτε το ΝΑΤΟ και σίγουρα ουδείς άλλος στην περιοχή δηλώνει πρόθυμος να παρέμβει, ο κλήρος πέφτει, διά της ατόπου επαγωγής, στη Σαουδική Αραβία. (Ο πρίγκιπας προστατεύει τα συμφέροντά του, θυμάστε;).
Το σενάριο του Ντόρσι θέλει τη Σαουδική Αραβία να παρεμβαίνει στρατιωτικά όχι φυσικά για να διώξει τον Σάλεχ διά της βίας, αλλά για να... αποκαταστήσει την τάξη, να επαναφέρει την ειρήνη, να βάλει, τέλος πάντων, τα πράγματα στη θέση τους. Και στο μεταξύ, να μπορέσει να διαπραγματευτεί την αποχώρηση του Σάλεχ, αφού έχει πρώτα βρει (εξαγοράσει με πετροδολάρια;) έναν σουνίτη αντικαταστάτη που θα προβεί σε δήλωση πίστης και υποταγής στο Ριάντ...
(από την εφημερίδα "Ημερησία")