Μόνο στο... Σινεμά

  Κάτι κινείται στην Αυστραλία και κινείται ύποπτα...

Ησυχη, απόμακρη και πολιτικά σταθερή, εγκλωβισμένη στον παραδοσιακό δικομματισμό της, η χώρα δεν έδινε ποτέ αφορμή. Δεν ανήκε καν στη διδακτέα ύλη στα πανεπιστήμια. Κάτι σαν την Ελβετία ή παλαιότερα τον Καναδά, δηλαδή. Αχρωμη και άοσμη. Αλλά να που τώρα, ξαφνικά κάτι κινείται...

Η πρωθυπουργός Τζούλια Γκίλαρντ έχει ταράξει τα νερά. Τόσο που κάποιοι ανησυχούν και ανησυχούν πολύ. Και είναι έτοιμοι να φθάσουν στα άκρα. Η Γκίλαρντ πρότεινε, προ καιρού, την επιβολή φόρου ρύπανσης στις επιχειρήσεις. Και μπήκε αμέσως στο στόχαστρο. Πολλών και ισχυρών. Στο πλευρό της, βέβαια, στέκεται το κόμμα της, οι Εργατικοί αλλά και πολλοί πανεπιστημιακοί και ερευνητές. Και τα κορυφαία στελέχη της επιστημονικής κοινότητας στη χώρα. Αλλά όσο ο δημόσιος διάλογος συνεχίζεται, τόσο κορυφώνεται η αντιπαράθεση. Και φθάνει στα ύψη.

Η εφημερίδα The Canberra Times φέρνει στο φως την πραγματική, ανατριχιαστική ιστορία. «Οι κορυφαίοι επιστήμονες στον τομέα της κλιματικής αλλαγής έχουν γίνει στόχος μίας ασίγαστης και άγριας εκστρατείας απειλών μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου», γράφει. Ο καθηγητής Ντέιβιντ Κόραλι, του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης, παραδέχεται ότι δέχεται απειλές ακόμη και κατά της ζωής του, ειδικά μετά από την παρουσίαση των θέσεών του στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Στην ιστοδελίδα του, το Radio Australia News, γράφει ότι ο αντιπρύτανης του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας, Ιαν Γιανγκ, αποκάλυψε πως οι επιστήμονες δέχονται απειλές το τελευταίο εξάμηνο και ότι «η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σοβαρά τις τελευταίες εβδομάδες».

Το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας αποφάσισε να μεταφέρει τους κορυφαίους του κλάδου -οικονομολόγους, ερευνητές και επιστήμονες ειδικευμένους στις κλιματικές αλλαγές- σε κτίρια ασφαλείας. Και οι επιστήμονες στα πανεπιστήμια της Κουίνσλαντ και της Νέας Νότιας Ουαλίας -όσοι, βέβαια, είναι υπέρμαχοι του φόρου ρύπανσης- έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι μεταφέρθηκαν σε κτίρια υψηλής ασφαλείας και ότι τα ονόματά τους δεν εμφανίζονται πλέον πουθενά, ούτε έξω από τις πόρτες των γραφείων τους, ούτε καν στο ευρετήριο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που εργάζονται.

«Είναι μάλλον αδύνατο να με βρει κανείς, θα πρέπει να ζητήσει ραντεβού, να υπογράψει τη σχετική αίτηση παρουσιάζοντας την ταυτότητά του, και να οδηγηθεί με συνοδεία στο γραφείο μου», αποκάλυψε ένας επιστήμονας, ζητώντας φυσικά να τηρηθεί η ανωνυμία του. «Είναι οι συνέπειες των απειλών εναντίον μου», κατέληξε, στις δηλώσεις του στην εφημερίδα The Canberra Times.

Συνολικά 30 επιστήμονες επιβεβαίωσαν στην εφημερίδα ότι δέχονται συχνές απειλές κατά της ζωής τους ή απειλές βίας εναντίον μελών των οικογενειών τους ή ακόμα και απειλές καταστροφής των περιουσιακών τους στοιχείων, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή τηλεφώνου. Οι περισσότεροι ενίσχυσαν τα συστήματα ασφαλείας στα σπίτια τους και άλλαξαν τους αριθμούς των τηλεφώνων τους, ζητώντας να μην εμφανίζονται στους τηλεφωνικούς καταλόγους.

Και όλα αυτά για ένα φόρο, ένα φόρο που θα επιβληθεί στις επιχειρήσεις βάσει της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει». Στόχος βέβαια είναι να οδηγηθούν οι βαριές βιομηχανίες προς πρακτικές φιλικότερες προς το περιβάλλον και να μειωθούν τα 27 δισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα που εκλύει κάθε χρόνο στην ατμόσφαιρα η Αυστραλία. Απλά, ξεκάθαρα. Αλλά όχι για όλους...