Στο
πακέτο των αποκρατικοποιήσεων του ενεργειακού τομέα που ανακοινώθηκε την
προηγούμενη εβδομάδα συμπεριελήφθησαν για πρώτη φορά επίσημα και τα ΕΛ.ΠΕ.,
καθώς μέχρι τώρα η συγκεκριμένη πώληση της συμμετοχής του δημοσίου μπορεί να
ήρθε αρκετές φορές στο τραπέζι των υποψήφιων προς αποκρατικοποίηση εταιριών,
χωρίς, όμως, να ληφθεί καμία τελικά απόφαση.
Αν
και απέχουμε αρκετά από το χρονικό ορίζοντα που έχει ορισθεί για την πώληση της
συμμετοχής του δημοσίου στα ΕΛ.ΠΕ. (δεύτερο τρίμηνο του 2012) και πολλά μπορεί
να ανατραπούν ως τότε, εντούτοις, έχει ενδιαφέρον να ανιχνεύσουμε τις
παραμέτρους αυτής της ιδιωτικοποίησης, καθώς φαίνεται ότι θα έχει πολλές ουρές.
Καταρχήν,
είναι δεδομένο ότι η πλευρά Λάτση θα έχει τον πρώτο λόγο σε ό,τι έχει να κάνει
με το πιθανό ενδιαφέρον της να αποκτήσει πλήρη κυριαρχία στα ΕΛ.ΠΕ.
εξαγοράζοντας και το περίπου 35,5% του δημοσίου. Το μέγα ζητούμενο, όμως, είναι
αν θα το κάνει. Θεωρείται δεδομένο ότι ο Σπύρος Λάτσης έχει επικεντρωθεί στον
τραπεζικό τομέα, με τον πετρελαϊκό να μην συμπεριλαμβάνεται στις πρώτες
προτεραιότητες του. Υπό αυτήν την έννοια το μέλημα του παραμένει το μέλλον της
Eurobank
και η σταθερή επιδίωξη του να «παντρευτεί» με την Εθνική Τράπεζα, δημιουργώντας
ένα σημαντικό πόλο στον εγχώριο τραπεζικό κλάδο. Αποκτά, συνεπώς, τώρα νόημα η
συνάντηση που είχε ο Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, στα τέλη Μαΐου, και πριν
ανακοινωθεί η ιδιωτικοποίηση των ΕΛ.ΠΕ., με τον Σπύρο Λάτση και τον ισχυρό
άνδρα της Εθνικής Απόστολου Ταμβακάκη, που είναι σταθερός συνεργάτης του
δεύτερου εδώ και χρόνια. Σενάρια που είδαν το φως της δημοσιότητας μιλούσαν για
συμμετοχή του δημοσίου στην
Eurobank, μέσω της μετατροπής των
προνομιούχων μετοχών του σε κοινές της τράπεζας και αντίστοιχα, την αύξηση της
συμμετοχής του στην Εθνική, ώστε να διευκολυνθεί η συγχώνευση των δύο τραπεζών,
στην οποία το πάνω χέρι επιδιώκει να έχει η
Eurobank.
Αν
δεχθούμε αυτό το σενάριο, τότε η πλευρά Λάτση ενδεχομένως να μην ενδιαφέρεται
να ενισχύσει το μερίδιο της στα ΕΛ.ΠΕ. διευκολύνοντας το δημόσιο στην πώληση
της εταιρίας σε άλλον στρατηγικό επενδυτή.
Ποιος
θα είναι αυτός; Με το άνοιγμα της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης των ΕΛ.ΠΕ.
φούντωσαν για πολλοστή φορά τα σενάρια που θέλουν τη ρωσική
Lukoil
να εισέρχεται στα ΕΛ.ΠΕ. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που η ρώσικη εταιρία
ενδιαφέρεται να βάλει πόδι στα ΕΛ.ΠΕ. Από το 2002 το προσπαθεί ανεπιτυχώς..
Το
ερώτημα είναι αν αυτή τη φορά τα καταφέρει. Κι εδώ εμφανίζονται οι ουρές. Που
έχουν να κάνουν κατά κύριο λόγο με τη διπλωματία των αγωγών. Αυτή τη στιγμή η
χώρα μας έχει ταχθεί ανεπιφύλακτα υπέρ της ρωσικής λύσης που ονομάζεται
South
Stream και όχι του ευρωπαϊκού
Nabucco. Συνεπώς, σύμφωνα πάντα με
τα υπάρχοντα σενάρια, δεν αποκλείεται το δέσιμο της συνεργασίας με τη Ρωσία να
περιλαμβάνει και το άνοιγμα των ΕΛ.ΠΕ. στη ρωσική
Lukoil. Έτσι κι αλλιώς η ενίσχυση
της ρωσικής παρουσίας στην Ελλάδα, ας μην λησμονούμε ότι για τη ΔΕΠΑ
ενδιαφέρεται και η
Gazprom, δεν αντιτίθεται στις ελληνο-ισραηλινές συζητήσεις
για συνεργασία για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και όχι μόνον στο Αιγαίο.
Άλλωστε, Ρωσία και Ισραήλ διάγουν το μήνα του μέλιτος, απέναντι στο νέας κοπής
τουρκικό επεκτατισμό.
Να,
λοιπόν, που μια απλή αποκρατικοποίηση, σε πρώτη ανάγνωση, μπορεί να δώσει την
ευκαιρία σε πολλαπλές, επιχειρηματικές, πολιτικές και διπλωματικές καραμπόλες.
Αν και μέχρι στιγμής όλα αυτά παραμένουν σενάρια, εντούτοις, ακόμη και ως
τέτοια παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον για την όποια εξέλιξη τους. Ίδωμεν.