Αναµένοντας το πού θα καταλήξουν οι ραγδαίες ιλαροτραγικές πολιτικές
εξελίξεις της περασµένης εβδοµάδας, κρίνω χρήσιµο να δώσω τον λόγο στον
άγνωστό µου αναγνώστη κ. Στάθη Παπαγιαννίδη ο οποίος, προλογίζοντας το
υπό έκδοση βιβλίο του « Καταναλωτική νοηµοσύνη», διαπιστώνει και
προτείνει (αποσπάσµατα):
« Από τότε που ο πρόεδροςτου Eurogroup και του ευρώ µάς είπε
το ιστορικό“Game is οver”, βλέπουµε παντού κινδύνους.
Ολη η ενέργειά µας έχει σπαταληθεί στο πώς θα διατηρήσουµε τα
κεκτηµένα µας και στο πώς θα αναζητήσουµευπευθύνους
και ενόχους.
Το ευχάριστο είναι ότι η µόνη ζωή που αξίζει είναι
αυτή που βρίσκεταιακόµη µπροστά µας. Η κρίση δεν θα
τελειώσειόταν ξαναβγούµε στις αγορές για δανεικάµε χαµηλά spreads.
Η κρίση θα τελειώσει µόνο όταν συνειδητοποιήσουµεότι µπορούµενα παράγουµε από µόνοι µας πλούτο, κι όχι συνέχεια να τονδανειζόµαστε εντόκως από
τους ξένους. Αυτό θα είναι το µεγαλύτεροόφελος που
µπορούµε να έχουµεµέσα στην κακοδαιµονία µας. Να περάσουµεαπό την αποχαύνωση και την κατανάλωση στη γνώση, στη
δηµιουργία και στη σοφία.
Μη νοµίζετε ότι η µπόρα που ξέσπασεσήµερα ήρθε τόσο
ξαφνικά όσο µας είπαν στις τηλεοράσεις (όπως ακριβώς τα
τανκς δεν βγήκαν ξαφνικά στο Σύνταγµατην 21η Απριλίου 1967).
Χρόνια ωρίµαζανοι συνθήκες και οι προϋποθέσεις.
Η πρόταση που κάνω είναι να µην εγκαταλείψουµετην
Ελλάδα – µεταναστεύονταςσε πιο οργανωµένες κοινωνίες –,
γιατί έτσι θα αφήσουµε πίσω µας, εκτός από τα
αγαπηµένα µας πρόσωπα, και τα αγαπηµένα µας πράγµατα.
∆ουλειές υπάρχουν, λεφτά δεν υπάρχουν!
Εξάλλου αυτό δεν έκαναν και οι Γερµανοίόταν µετά τον Β ′
Παγκόσµιο Πόλεµο η χώρα τους έγινε χωράφι; ∆εν είπαν “ ας µεταναστεύσουµε οµαδικά στην Αµερική και στην
Αυστραλία” αλλά, πολύ σωστά, σκέφτηκαν: να ξαναφτιάξουµε τη διαιρεµένη Γερµανία µε οποιονδήποτε τρόπο και κόστος.
Αναλογιστείτε ότι οι Γερµανοί έχασαν έναν παγκόσµιο πόλεµο αλλά κέρδισαν παγκοσµίως την αναγνώρισηκαι την ανάπτυξη
(µε πολλή δουλειά, όχι πάντα καλοπληρωµένη). Ηρθε η ώρα
να συνειδητοποιήσουµε ότι πλούσιοςδεν είναι αυτός που οδηγεί
ακριβό αυτοκίνητοαλλά αυτός που το κατασκευάζει.
Αυτός που απλώς το οδηγεί λέγεται χρεωµένος.
Οι Νεοέλληνες σήµερα είναι χρεωµένοιεπειδή
δηµιούργησαν ένα κράτος όπου όλα είναι λάσκα. Ολα στην Ελλάδα είναι λάσκα, ελαστικά, ξεχειλωµένα: ελαστικές συνειδήσεις,
ελαστική εφαρµογή των νόµων, ελαστικός σεβασµός στους θεσµούς,
ελαστικοί νοµοθέτες, ελαστικοί ελεγκτές, ελαστική απαγόρευση
του καπνίσµατος, νόµοι µε παράθυρα, ελαστικήεφαρµογή
του προϋπολογισµού, διαρροήκαι διασπάθισητου δηµόσιου πλούτου
για προσωπικό πλουτισµό, µίζες, ξέπλυµα µαύρου χρήµατος,
offshore εταιρείες, φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή,
ελαστικοί φορολογικοί έλεγχοι, ελαστικοί
εφοριακοί... µέχρι που ξεχειλώσαµε και τη ζώνη του ευρώ, την
κάναµε ξεχειλωµένολάστιχο και κοντέψαµε να κατεβάσουµετα
παντελόνια των Ευρωπαίων αναγκάζοντάς τους να µας στείλουν
στο ∆ΝΤ. Καταφέραµε να κάνουµε το σκληρόευρώ µαλακό
νόµισµα, εξασθενηµένοκαι ευάλωτο στους κερδοσκόπους.
Φταίνε όµως µόνο αυτοί που είναι κερδοσκόποι; Ή
µήπως φταίµε και εµείς που είµαστε καιροσκόποι; Γιατί
συµπεριφερόµαστετόσο ανόητα; Γιατί δεν βλέπουµελίγο
πιο πέρα από τη µύτη µας;
Κατά τη γνώµη µου, διότι δεν έχουµε καταναλωτικήνοηµοσύνη. Πιστεύουµε ότι πετυχηµένος είναι ο κοσµικός, ο
χλιδάτος, ο µπουζουκόβιος, ο χλιδάνεργος, αυτόςπου
παράγει λίγο και καταναλώνει πολύ, αυτός που φοράει ακριβά
ρούχα, οδηγείακριβό αυτοκίνητο, και ας έχει φτηνάγούστα. Αυτός που κάνει δηµόσιες σχέσεις, και ας µην έχει
φίλους.
Τώρα που πιάσαµε πάτο, τώρα που φτάσαµε
στο αδιέξοδο, είναι ευκαιρία να δούµε πώς µπορούµε να
αναζητήσουµε την ευτυχία χωρίς πολλά λεφτά και σύνδροµαστέρησης.
Αυτά θα είναι και τα αντισταθµιστικά οφέλη της κρίσης. Το ουδέν
κακόν αµιγές καλού έχει διαχρονικήαξία ».
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 19/06/2011)