Θέλει
αρετή και τόλμη η ελευθερία, έγραφε πριν από δύο αιώνες ο ποιητής Ανδρέας
Κάλβος. Στα λόγια του, επίκαιρα όσο ποτέ, ανατρέχουμε σήμερα, μία ημέρα μετά τα
θλιβερά γεγονότα που κατέστησαν Βηρυτό την πλατεία Συντάγματος και ανέδειξαν το
σαθρό της πολιτικής αξιοπρέπειας.
Με
τη χώρα να εξακολουθεί να ακροβατεί, γιατί το Μεσοπρόθεσμο δεν είναι πανάκεια,
οι πολιτικοί πατέρες του Έθνους έδειξαν ότι το μόνον που τους ενδιαφέρει είναι
να διατηρήσουν τα οφίτσια τους. Πόση υποκρισία, αναλγησία και ανευθυνότητα
θαυμάσαμε και μάλιστα σε ζωντανή μετάδοση! Περιμέναμε σε αυτήν την κρίσιμη
στιγμή για την πορεία της χώρας να ακούσουμε υπεύθυνες τοποθετήσεις και
επιχειρήματα και αντ’ αυτού εισπράξαμε ομιλίες τύπου Μαυρογιαλούρου. Σαματάς να
γίνεται, στα δελτία των 8 να βρίσκονται και ποιος νοιάζεται για την ουσία!
Την
ίδια στιγμή φάνηκε και η αστάθεια των πολιτικών συσχετισμών. Διαγραφές στους
«απείθαρχους», ανεξαρτητοποιήσεις δίχως έρεισμα, «ηρωισμοί» που παραπέμπουν σε
πομφόλυγες, μελοδραματικές τοποθετήσεις. Να είχαμε να λέγαμε. Κομμάτια και
θρύψαλα η Βουλή. Και ένας άκρατος πανηγυρισμός από τους βουλευτές της
κυβερνητικής παράταξης, μετά τα 155 ναι στο Μεσοπρόθεσμο. Τι γιόρταζαν άραγε;
Την
ίδια ώρα η πλατεία Συντάγματος καιγόταν και συνέχισε να καίγεται ως αργά το
βράδυ, με τους ελάχιστους, τολμηρούς, τουρίστες να τρέπονται σε άτακτη φυγή.
Ανεγκέφαλοι «πατριώτες», γνωστοί-άγνωστοι μπαχαλάκηδες, θερμοκέφαλοι παντός
χρώματος και μια αστυνομία που έχασε τον μπούσουλα του ρόλου της, έβαζαν μαζί
φωτιά στα θεμέλια της δημοκρατίας. Και κατάφεραν να χάσουν όλοι το δίκιο τους.
Μαζί με αυτούς και όλοι εμείς οι υπόλοιποι που δεν συμμετέχουμε σε αυτού του
είδους τις κινητοποιήσεις, διατηρούμε, ωστόσο, ζωντανές επιφυλάξεις για το αν
πράγματι το περιβόητο Μεσοπρόθεσμο θα μας οδηγήσει έξω από το τούνελ ή θα έχει
κι αυτό την τύχη του πρώτου Μνημονίου.
Κανείς
δεν ακούει κανέναν πια. Οι νοικοκυραίοι κλείνονται στα σπίτια τους, οι
ψύχραιμες φωνές χάνονται στη βοή της πλατείας και της αγωνίας των εθνοπατέρων
μας να περισώσουν τα κεκτημένα τους, οι όποιες αντιδράσεις εκτονώνονται στα
κοινωνικά δίκτυα. Ο ατομισμός κερδίζει σταθερά πόντους εις βάρος της αρετής και
της τόλμης, με τις οποίες οφείλουμε να πορευόμαστε όλοι, αναλαμβάνοντας
υπεύθυνα τις τύχες μας απέναντι στη συνείδηση και την ιστορία.
Κι
αν αυτά τα στοιχεία δεν μπορούμε να τα απαιτήσουμε από το πολιτικό μας σύστημα,
που αποδείχθηκε πολύ μικρό έναντι των περιστάσεων, οφείλουμε να τα απαιτήσουμε
από όλους αυτούς που γέμιζαν την πλατεία Συντάγματος ως πρότινος, δημιουργώντας
την προσδοκία ότι κάτι μπορεί να γίνει προς το κοινό συμφέρον. Δεν έγινε,
δηλαδή, το αυτονόητο. Να περιχαρακωθεί και να προστατευθεί όλο αυτό το
αδιαμόρφωτο κίνημα των προηγούμενων ημερών και να υψωθεί τοίχος αδιαπέραστος μπροστά
σε όλους εκείνους που είχαν παντοειδή συμφέροντα να βγει προς τα έξω η εικόνα
μιας αναρχούμενης χώρας.
Αυτό,
πάντως, το καταφέραμε. Όλα τα διεθνή μέσα ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τα
θλιβερά γεγονότα των βανδαλισμών, των τραμπουκισμών και των άγριων ξυλοδαρμών,
μαζί με τα πήγαινε-έλα των δήθεν «ανταρτών» βουλευτών.
Εύγε
μας! Καταφέραμε να δικαιώσουμε για πολλοστή φορά την ήδη άσχημη φήμη μας που
έχουμε βγάλει προς τα έξω, μεταθέτοντας τα πραγματικά προβλήματα και την
δύσκολη προοπτική της χώρας σε αντιπαραθέσεις τύπου «κουκούλας» και υπέρβασης
καθήκοντος από την πλευρά της αστυνομίας.
Υστερόγραφο:
ας παραδειγματισθούμε από τη μικρή Ισλανδία. Όπου εκεί το κίνημα των
«αγανακτισμένων» κατάφερε με ειρηνικό τρόπο και απομονώνοντας τους
θερμοκέφαλους να οδηγήσει την κυβέρνηση σε παραίτηση, και σήμερα με ένα νέο
κυβερνητικό σχήμα προχωρούν από κοινού στην αναθεώρηση του Συντάγματος τους,
που γίνεται διαδικτυακά.
Open
gov με ουσία και όχι στα λόγια!