Το πρώτο τεστ υπήρξε αρνητικό για την
νέα κυβέρνηση Ερντογάν όσον αφορά την
δυνατότητα του “νεο-οθωμανικού” του
οράματος να ενσωματώσει την πολυπληθή
κουρδική μειονότητα της γείτονος σε
μία ενιαία μετα-κρατική αφήγηση. Μετά
την απόφαση της εκλογικής επιτροπής
για έκπτωση από την έδρα του του
νεοεκλεγέντος Κούρδου βουλευτή Χατίπ
Ντιτζλέ, λόγω της παρελθούσης καταδίκης
του για «διασπορά τρομοκρατικής
προπαγάνδας», οι 36 Κούρδοι ανεξάρτητοι
βουλευτές αποφάσισαν να απέχουν από
την ορκωμοσία για την νέα Εθνοσυνέλευση.
Έτσι, μετά τη διατήρηση του εκλογικού
μέτρου εισόδου στην τουρκική Βουλή στο
10%, που υπήρξε βασικό μέσο του κεμαλικού
κατεστημένου στην προσπάθειά του να
αποκλείσει την είσοδο κουρδικού κόμματος,
ο Ερντογάν μετέρχεται άλλο ένα “όπλο”
του “βαθέος κράτους” ενάντια στην
κουρδική μειονότητα: αυτό των δικαστικών
αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων και
απαγορεύσεων. Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύει
για άλλη μία φορά ο Τούρκος πρωθυπουργός
πως η επίκληση της “ευρωπαϊκής πορείας”
της Τουρκίας αποτελούσε απλώς ένα
χρήσιμο εργαλείο στην προσπάθεια
νομιμοποίησης της “ισλαμοδημοκρατικής”
πολιτικής ταυτότητας του κόμματός του
στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της
Τουρκίας. Από την στιγμή που απέκτησε
ισχυρή αυτοπεποίθηση για την εδραίωσή
του, ο Ερντογάν άρχισε να δείχνει τις
αληθινές του διαθέσεις έναντι των
Κούρδων της Τουρκίας. Όταν οι κινήσεις
προσέγγισης και τα ανοίγματα δεν απέδωσαν
(θυμίζουμε τις δηλώσεις Νταβούτογλου
από το Αρπίλ του ιρακινού Κουρδιστάν
τον Μάρτιο:«Στις περιοχές που ζουν
κουρδικής καταγωγής πολίτες μας, βάζουμε
τέλος στις διακρίσεις και τις πολιτικές
άρνησης και ενισχύουμε τους δεσμούς
του κράτους με το λαό»), η κυβέρνηση
Ερντογάν κατέφυγε στις ... δοκιμασμένες
πρακτικές των κεμαλιστών αντιπάλων
της, που υποτίθεται πως καταδικάζει.
Από την πλευρά τους, όμως, οι Κούρδοι
της Τουρκίας έχουν αρχίσει να συναισθάνονται
την δύναμή τους, που οφείλεται τόσο
στους περιφερειακούς συσχετισμούς στην
ευρύτερη περιοχή, όσο και την νέα
κατάσταση εντός της Τουρκίας. Έτσι, οι
36 ανεξάρτητοι βουλευτές που εξελέγησαν
για λογαριασμό του κουρδικού Κόμματος
της Ειρήνης και της Δημοκρατίας (BDP) και
απείχαν της ορκωμοσίας με την κίνησή
τους αυτή ενδέχεται να προκαλέσουν σε
επαναληπτικές εκλογές στη νοτιοανατολική
Τουρκία. Είχε προηγηθεί η εκτεταμένη
αποχή του κουρδικού στοιχείου στις
περιοχές όπου πλειοψηφεί κατά το
δημοψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου 2010 για
τις συνταγματικές αλλαγές που επιδίωκε
ο Ερντογάν.
Άλλωστε, ακόμη κι αν η στάση των Κούρδων
βουλευτών αναζωπυρώσει τη βία του
τουρκικού κράτους εναντίον των
συμπατριωτών τους, γνωρίζουν καλά ότι
ο Ερντογάν είναι αναγκασμένος να
παζαρέψει τις ψήφους τους για να πετύχει
την αλλαγή του Συντάγματος που επιθυμεί
ώστε να οδηγήσει την χώρα σε μία εποχή
που θα φέρει τη δική του σφραγίδα.
Υπάρχει, βέβαια, κι άλλος ένας πιθανός
σύμμαχος: το Κόμμα της Εθνικιστικής
Δράσης
(MHP),
το
οποίο είναι το μόνο που συμμετείχε, πλην
του κυβερνώντος ΑΚΡ, στην ορκωμοσία της
νέας τουρκικής Βουλής, καθώς μποϊκοτάζ
στην διαδικασία έκανε και το κεμαλικό
Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), σε
ένδειξη διαμαρτυρίας για τους δύο
υποψηφίους, στους οποίους απαγορεύθηκε
να αναλάβουν τα βουλευτικά τους καθήκοντα,
επειδή έχουν συλληφθεί, καθώς κατηγορούνται
ότι συμμετείχαν στην επιχείρηση
"Βαριοπούλα", η οποία σχεδίαζε την
ανατροπή της κυβέρνησης. Κι ο Ερντογάν
από την πλευρά του, σίγουρος για την
πολιτική του ηγεμονία, καταδίκασε στις
30 Ιουνίου την πράξη αυτή του
CHP
και αρνήθηκε να επέμβει για την επίλυση
της πολιτικής αυτής κρίσης στη χώρα.
Ωστόσο, μία πολιτική συμμαχία του
Ερντογάν με το Κόμμα των “Γκρίζων
Λύκων”, ραχοκοκαλιά του “βαθέος κράτους”
και παραδοσιακή εφεδρεία της εσωτερικής
τρομοκρατίας του κεμαλικού κατεστημένου,
δεν αποτελεί και το καλύτερο εχέγγυο
ούτε για πολιτικά ανοίγματα εκδημοκρατισμού
ούτε και για την επίτευξη πολιτικών
συναινέσεων στην βάση του διαλόγου ...
Ο χρόνος θα δείξει κατά πόσον ο τούρκος
πρωθυπουργός θα επαναπαυτεί στην
αλαζονεία της δύναμης με την οποία τον
δελεάζει το 50% που συγκέντρωσε στις
πρόσφατες εκλογές ή θα αντιληφθεί ότι
είναι απαραίτητη η αναζήτηση πολιτικών
και κοινωνικών συγκλίσεων με στόχο την
προαγωγή της δημοκρατίας και των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην γείτονα.
Άλλωστε, η πρόσφατη ανακοίνωση
της τουρκικής στατιστικής υπηρεσίας
για κίνδυνο υπερθέρμανσης της οικονομίας
της χώρας και υπερδιπλασιασμό του
εμπορικού της ελλείμματος, οδηγώντας
σε περαιτέρω διεύρυνση του – ήδη ογκώδους
- ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών,
αναδεικνύει ανησυχητικά σημάδια για την
κοινωνική της σταθερότητα.