Η πρόσφατη απεργία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ είχε διδακτικό χαρακτήρα
πολλαπλού χαρακτήρα. Δεν θα επιχειρήσουμε να αποτιμήσουμε τις πολιτικές
παραμέτρους της, θα περιορισθούμε σε μία μόνον, που αφορά άμεσα στην ενεργειακή
αγορά, έτσι όπως διαμορφωθεί πλέον, έστω κι αν η κυβέρνηση επιμένει να βλέπει
μια άλλη, εικονική πραγματικότητα, που παραπέμπει σε παρωχημένες εποχές και
σχήματα.
Μιλάμε για το ρόλο των ιδιωτών παραγωγών, αυτών που
αποτελούν παγίως τον «κακό δράκο» για την επιβίωση της κυρίαρχης επιχείρησης
και τους οποίους ουδόλως φαίνεται το ΥΠΕΚΑ, ακόμη και υπό τη νέα ηγεσία του, να
ενδιαφέρεται να διευκολύνει τη λειτουργία τους, στο πλαίσιο μιας ανοικτής και
ανταγωνιστικής αγοράς. Αυτοί, λοιπόν, οι μονίμως «απειλούντες» την μακροημέρευση
της ΔΕΗ, κατάφεραν σε όλη τη διάρκεια της απεργίας της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ να συμβάλουν
αποφασιστικά στην ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, απομακρύνοντας οποιοδήποτε
ενδεχόμενο blackout, έστω κι αν κάποιοι θα το ήθελαν για να δικαιολογήσουν την
ύπαρξη τους.
Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά, όπως τα έδωσαν από κοινού στη
δημοσιότητα ο ΕΣΑΗ και ο ΕΣΗΑΠΕ. Οι ανεξάρτητοι σταθμοί φυσικού αερίου και οι
μονάδες ΑΠΕ παρήγαγαν στο διάστημα της απεργίας περί τις 500.000 MWh,
καλύπτοντας το 34% της ζήτησης. Το ποσοστό αυτό θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό
και μεγάλο, καταδεικνύοντας ότι οι ιδιώτες παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας,
αποτελούν πλέον μια υπολογίσιμη δύναμη, που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει,
πολλώ μάλλον, να αγνοήσει. Πέτυχαν έτσι ένα τριπλό στόχο. Να υπάρξει σταθερότητα
στο Σύστημα, να περιορισθεί η ανάγκη ακριβών εισαγωγών και μάλιστα υπό τις
σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης, και τέλος, να μην καταναλωθούν πολύτιμα
υδάτινα αποθέματα της ΔΕΗ.
Γι αυτήν την προσφορά των ιδιωτών παραγωγών ηλεκτρικής
ενέργειας δεν ακούσθηκε ούτε μία λέξη όχι μόνον επιβράβευσης, αλλά τουλάχιστον
αναγνώρισης από τα αρμόδια κυβερνητικά χείλη. Κι αν δεν ήταν ο ΕΣΑΗ και ο
ΕΣΗΑΠΕ να αναδείξουν τη συμβολή τους, ούτε που θα το παίρναμε χαμπάρι.
Και μπορούν ακόμη περισσότερο να ενισχύσουν οι ιδιώτες
παραγωγοί τη συμμετοχή τους στο Σύστημα, αρκεί να τους αφήσουν. Υπάρχει άραγε
τέτοια βούληση; Μάλλον, το αντίθετο συμβαίνει. Σε μια αγορά που φαίνεται ότι de
facto οδηγείται στην πλήρη και ουσιαστική απελευθέρωση της, υπάρχουν ακόμη
δυνάμεις που την αντιπαλεύονται και επιχειρούν να την ποδηγετήσουν. Να της
βάλουν τρικλοποδιές και να την αναγκάσουν να ασχολείται με άλλα ζητήματα, όπως,
η κοστοβόρα παρακολούθηση της ισότιμης και ισόνομης πρόσβασης της στα δίκτυα.
Και υπάρχει ο τρόπος. Το μοντέλο ΙΤΟ που κατά τα φαινόμενα θα προχωρήσει όπως
αρχικά σχεδιάσθηκε, στη λογική να «προστατευθεί» η κυρίαρχη Επιχείρηση,
δημιουργώντας έτσι ένα πολυπλόκαμο δυσλειτουργικό «τέρας», με ημερομηνία λήξης.
Τα μηνύματα από την απεργία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ δεν τα έλαβε κανείς.
Η περίφημη αναδιοργάνωση της ενεργειακής αγοράς, όπως προσδοκάται να γίνει με
βάση το ενεργειακό νομοσχέδιο που αναμένεται να λάβει οριστική μορφή, για άλλη
μία φορά θα καταλήξει ευσεβής πόθος.
Όμως, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Οι ιδιώτες παραγωγοί ηλεκτρικής
ενέργειας δεν μπορούν να αγνοηθούν και θεωρείται ζήτημα χρόνου πλέον να
αναδειχθεί ο σημαντικός ρόλος τους. Δεν μπορεί να τους «θυμάται» η πολιτεία
μόνον όταν τους χρειάζεται και όταν ομαλοποιείται η κατάσταση να τους βάζει στο
περιθώριο.
Όσοι παίζουν παράταση στο θέμα αυτό, απλώς «ροκανίζουν» το
επικοινωνιακό προφίλ τους και εν τέλει την ίδια την πολιτική μακροημέρευση
τους. Και αυτό το είδαμε να συμβαίνει περίτρανα στο πρόσφατο παρελθόν. Τα
μαθήματα δεν γίνονται παθήματα;