Αν ένα μέρος των χρημάτων των Ελλήνων καταθετών, το ύψος των οποίων εγγίζει ίσως το δημόσιο χρέος μας, διετίθετο για την ανάπτυξη της χώρας, η οικονομία της θα είχε ήδη αρχίσει να ανακάμπτει. Ποιοι όμως είναι υπεύθυνοι του πανικού των καταθετών και της μεταφοράς σε τράπεζες του εξωτερικού των άνω χρημάτων;

Αν ένα μέρος των χρημάτων των Ελλήνων καταθετών, το ύψος των οποίων εγγίζει ίσως το δημόσιο χρέος μας, διετίθετο για την ανάπτυξη της χώρας, η οικονομία της θα είχε ήδη αρχίσει να ανακάμπτει. Ποιοι όμως είναι υπεύθυνοι του πανικού των καταθετών και της μεταφοράς σε τράπεζες του εξωτερικού των άνω χρημάτων; Ο Πρωθυπουργός και ο προηγούμενος Υπουργός των Οικονομικών. Διότι αυτοί προκάλεσαν τους φόβους των καταθετών, κατηγορούντες σε ευρωπαϊκά και ημεδαπά ΜΜΕ την οικονομία της χώρας, ως ευρισκομένη στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και ως έχουσα την πορεία του «Τιτανικού»!

Και το χειρότερο. Διοχέτευαν συνεχώς στον Τύπο ότι οι καταθέσεις θα φορολογηθούν ιδιαιτέρως – πέραν της ήδη ισχυούσης φορολογίας των τόκων – με άμεσο επακόλουθο να φύγει για τις ξένες τράπεζες ένα σημαντικό τμήμα των. Στην συνέχεια, όταν αντελήφθησαν την ζημιά που προκαλούσαν, έλεγαν ότι δεν θα φορολογηθούν μεν οι καταθέσεις, αλλά θα εκτιμηθούν ως «τεκμήρια» φορολογητέου εισοδήματος. Οπότε, έφυγε και πάλι ένα άλλο μεγάλο μέρος των καταθέσεων. Ακολούθως, όταν διεπίστωσαν τον αντίκτυπο και αυτών των δηλώσεων, είπαν ότι ναι μεν δεν θα φορολογηθούν και δεν θα εκτιμηθούν ως τεκμήρια οι καταθέσεις, αλλά θα εφαρμοσθεί επ’ αυτών το «πόθεν έσχες». Οπότε έφυγαν εκ νέου καταθέσεις. Την τρομοκράτηση των Ελλήνων καταθετών συνεπλήρωσε πρόσφατα ο Αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως με όσα είπε για τα τάνκς που θα περιφρουρήσουν τις τράπεζες, σε περίπτωση πτωχεύσεως της χώρας.

Το ΠΑΣΟΚ, που ως αντιπολίτευση δεν ψήφισε καμία διάταξη της προηγούμενης κυβερνήσεως για την εξυγίανση της οικονομίας, μέμφεται τώρα την Ν.Δ., γιατί δεν συμφωνεί χωρίς όρους, με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβερνήσεώς του, προς εξασφάλιση της δανειοδοτήσεως της χώρας από αυτές της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ. Οι κυβερνήσεις επικεντρώθηκαν στην Πέμπτη δόση του δανείου και αδιαφορούν για την ανάπτυξη της χώρας. Ενώ ήτο εύκολο, όπως ήδη αποδείχθηκε, να επιτύχουν την χορήγηση της χρηματοδοτήσεως προγραμμάτων ΕΣΠΑ και χωρίς την οικονομική συμμετοχή της χώρας μας, αδράνησαν εντελώς. Και τώρα, που οι Ευρωπαίοι προσφέρθηκαν να μας δώσουν 17δις. για την υλοποίηση των προγραμμάτων τούτων, χωρίς επιβάρυνση της Ελλάδος, η κυβέρνηση δεν έσπευσε να επωφεληθεί της προσφοράς. Προδήλως διότι δεν έχει κανένα σχέδιο προς τούτο, πλην εκείνου της υπερφορολογήσεως των Ελλήνων.

Κοινή πλέον η πεποίθηση, ότι οι «κουκουλοφόροι» είναι κατευθυνόμενοι και όχι άγνωστοι. Αυτοί που εμπνεύστηκαν τις επεμβάσεις τους και τις αντιδράσεις της Αστυνομίας, δια χρησιμοποιήσεως όχι μόνον δακρυγόνων, αλλά και χημικών ουσιών μεγάλης εμβέλειας, που δημιουργούν αναπνευστικά προβλήματα, έδωσαν θανάσιμο πλήγμα στον τουρισμό της χώρας, με το να κάνουν τον γύρο του κόσμου εικόνες φρίκης, οι οποίες αποθαρρύνουν πάντα επιθυμούντα να επισκεφθεί την Ελλάδα. Οι πολιτικοί μας υπεύθυνοι της υπερχρεώσεως του κράτους, ποδοπατούν τώρα και το Σύνταγμά της, όχι μόνο κατά την αντιμετώπιση των λαϊκών αντιδράσεων, αλλά και κατά την επιβολή της φορολογίας, για την οποία το Σύνταγμα προβλέπει συνεισφορά των πολιτών, «ανάλογα με τις δυνάμεις τους» (αρθρ. 4 παρ. 5). Οι φορολογικές επιθέσεις δεν γίνονται κατ’ εκείνων που πλούτισαν αποκτήσαντες ακίνητα μεγάλης αξίας χωρίς να δικαιολογούνται από τα δηλωθέντα εισοδήματά τους, από το 1974 μέχρι και σήμερα, αλλά μονίμως κατά των φορολογικών υποζυγίων της χώρας. Ήτοι των μισθωτών, των συνταξιούχων, των ιδιοκτητών ακινήτων και όσων θέλουν ή αδυνατούν να μην είναι νομοταγείς.

Η απανθρωπιά και ο παραλογισμός ανταγωνίζεται την ακρισία των κυβερνώντων. Αντί του περιορισμού των κηφήνων, των αργομίσθων και των αρπάγων του δημόσιου τομέα, που στελεχώνουν τον κομματικό στρατό τους, προτιμούν την εξόντωση της μεσαίας και της κατωτέρας τάξεως, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους, σύμφωνα με το δόγμα που είχε το ΠΑΣΟΚ από της ιδρύσεώς του. Η απομείνουσα εγχώρια βιομηχανία καταδικάζεται σε εξουθένωση, όταν επιβάλλεται αδιακρίτως ΦΠΑ 23%, ενώ οι ανταγωνιστές της των γειτονικών χωρών, έχουν μηδενική επιβάρυνση ΦΠΑ. Και όταν το κράτος, αρνείται τον συμψηφισμό προς οφειλές των εκ φόρων νομίμων απαιτήσεών τους, σε βάρος κρατικών νοσοκομείων.

Αλλά πως είναι δυνατό να κυβερνηθεί στοιχειωδώς μια χώρα, όταν οι Υπουργοί της περιφέρονται ολημερίς στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ;

(από την εφημερίδα "Εστία")