Οι μαζικές αποκρατικοποιήσεις και η συλλογή εσόδων με
οποιοδήποτε τίμημα είναι επικίνδυνες όταν είναι αυτοσκοπός. Μέχρι στιγμής, η
κυβέρνηση έχει υιοθετήσει μια νοοτροπία επιβίωσης μέρα με τη μέρα και μήνα με
το μήνα, δίχως να έχει προσφέρει στους Έλληνες ένα όραμα για την οικονομία με
άξονα τα επόμενα χρόνια ή και τις επόμενες δεκαετίες. Ως αποτέλεσμα, ουδείς
γνωρίζει πως θα συλλέγει έσοδα το ελληνικό κράτος και οι δημόσιες επιχειρήσεις
στο μέλλον, όταν τα χρήματα των αποκρατικοποιήσεων θα έχουν πλέον αποδοθεί για
την αποπληρωμή ενός μικρού μέρους των δανείων και τα έσοδα από τους πιο
παραγωγικούς τομείς θα τα καρπώνονται οι ξένοι επενδυτές.
Πρόσφατα, κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου
σκοπεύει να πουλήσει ακόμα και την ΔΕΗ Ανανεώσιμες, μια εταιρεία που προωθεί
τεράστιες επενδύσεις στον τομέα των ΑΠΕ και που όλα δείχνουν ότι διαθέτει ένα
υγιές οικονομικό προφίλ, δίχως τα ελλείμματα και τα προβλήματα που ταλάνιζαν
στο παρελθόν τις επιχειρήσεις του δημοσίου τομέα.
Η απόφαση αυτή, εφόσον ληφθεί τελικά, προκαλεί πλήθος
ερωτημάτων: Καταρχήν, το δημόσιο δεν πρόκειται να εισπράξει σημαντικά ποσά από
την πώληση ακόμα και ενός κυριαρχικού μεριδίου της ΔΕΗΑΝ, διότι δεν συγκρίνεται
σαν μέγεθος με τις άλλες μεγάλες ΔΕΚΟ. Επίσης, η ΔΕΗΑΝ δεν έχει «προλάβει» να
ωριμάσει ακόμη σαν εταιρεία, καθώς έχει μπροστά της τα σημαντικότερα έργα που
προωθεί, όπως το φωτοβολταϊκό πάρκο της Κοζάνης και της Μεγαλόπολης, τα οποία
βρίσκονται σήμερα στο στάδιο της αδειοδότησης και σχεδιασμού. Συνεπώς, τα οφέλη
αναμένονται μικρά στη δεδομένη χρονική συγκυρία, αλλά θα μπορούσαν να είναι πολύ
μεγαλύτερα αργότερα.
Συνεπώς, ποια είναι τα κριτήρια και οι αιτίες που οδηγούν
την πολιτική ηγεσία σε αυτή την απόφαση; Είναι η απεγνωσμένη αναζήτηση εσόδων
για τη στήριξη του προϋπολογισμού ή μήπως υπάρχουν άλλοι λόγοι;
Τέλος, όσον αφορά τον κλάδο των ΑΠΕ, ιδιαίτερη σημασία έχει
και ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει πράξη τελικά η ελληνογερμανική συνεργασία,
την οποία εκ πρώτης όψεως υποστηρίζουν και οι παράγοντες της εγχώριας αγοράς.
Στη σφαίρα της θεωρίας, ακούγονται όμορφα τα περί συμμετοχής της Ελλάδος στο
πρόγραμμα
Desertec,
όπως και η εξαγωγή καθαρής ενέργειας στην Ευρώπη (με ποιόν τρόπο άραγε; Έχουν
υπολογισθεί οι σημαντικές απώλειες κατά τη μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας;).
Στην πράξη όμως, ποια μορφή θα πάρει η γερμανική συμμετοχή στα έργα που θα
γίνουν; Γνώμονας της ελληνικής κυβέρνησης θα πρέπει να είναι η δημιουργία μιας
μόνιμης αναπτυξιακής προοπτικής και όχι η μηχανική ικανοποίηση των όρων του
μνημονίου, ώστε να λάβουμε λίγα ακόμα δανεικά από τους Γερμανούς, δίνοντάς τους
δυσανάλογα ανταλλάγματα.