Μιλούσαμε
την προηγούμενη εβδομάδα για την
αδιάλλακτη γραμμή των Κούρδων απέναντι
στην σκληρή στάση του Ερντογάν με αφορμή
και το θέμα της ορκωμοσίας στην νέα
Βουλή. Εχθές το απόγευμα έγινε, ωστόσο,
γνωστό, ότι ο φυλακισμένος ηγέτης
του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν
(PKK) Αμπντουλάχ Οτσαλάν συμφώνησε με τις
τουρκικές αρχές για τη σύσταση ενός
«Ειρηνευτικού Συμβουλίου» στόχος του
οποίου θα είναι να τερματιστούν οι
συγκρούσεις με τους Κούρδους που διαρκούν
εδώ και 27 χρόνια.
Αν και δεν
έχει διευκρινιστεί τι μορφή θα έχει
αυτό το συμβούλιο, ο Οτσαλάν φέρεται να
δήλωσε, κατά τη συνάντηση με τους
δικηγόρους του, την περασμένη Τετάρτη,
ότι «το Συμβούλιο Ειρήνευσης δεν
θα είναι επίσημο κρατικό όργανο ή απλώς
ένα λαϊκό σώμα. Θα εργαστεί για μια λύση
και για την επίτευξη ειρήνης». Ακόμη,
ωστόσο, δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη
δήλωση από πλευράς τουρκικού κράτους,
εκτός από τη δήλωση του Ρετζέπ Ταγίπ
Ερντογάν, σε ομιλία του χθες στο
κοινοβούλιο, ότι θα συνεχίσει τη
διαδικασία μεταρρυθμίσεων προς
ικανοποίηση του αιτήματος των Κούρδων
για αλλαγές.
Είναι φανερό πως οι
δηλώσεις Οτσαλάν εκθέτουν τον Ερντογάν
σε μερίδα της κοινής γνώμης της χώρας,
καθώς τον εμφανίζουν να αναβιβάζει σε
επίσημο συνομιλητή του κράτους τον
άνθρωπο για τον οποίο ο Τούρκος
πρωθυπουργός δήλωσε, μόλις πριν ένα
μήνα, ότι, αν το κόμμα του, το ΑΚΡ, ήταν
στην κυβέρνηση
όταν ο ηγέτης του PKK συνελήφθη το 1999,
“θα τον είχαμε κρεμάσει , ή θα φεύγαμε
από την κυβέρνηση
συνασπισμού”. Για το κεμαλικό κατεστημένο
και την ημιπαρακρατική του εφεδρεία,
το Κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης (MHP),
ο Ερντογάν θα πρέπει να απολογηθεί πλέον
όχι απλά για τις ως τώρα κατηγορίες ότι
βρίσκεται σε συνομιλίες με τους Κούρδους
για αποφυλάκιση του Οτσαλάν, αλλά για
την μετατροπή του Κούρδου ηγέτη σε ...
νέο Νέλσον Μαντέλα, που κατευθύνει τον πολιτικό αγώνα του λαού του, όπως ο Νοτιοαφρικανός ηγέτης ενορχήστρωνε τον αγώνα των ομοφύλων του κατά του καθεστώτος του απαρτχάιντ από τη φυλακή (ώσπου, τελικά, νίκησε !)
Ακόμη μεγαλύτερες
διαστάσεις προσλαμβάνει η χθεσινή
εξέλιξη καθώς ο Οτσαλάν απέσυρε, σε μία
κίνηση “καλής θέλησης” την απειλή ότι,
σε περίπτωση που οι συνομιλίες τις
οποίες διεξήγε με το τουρκικό κράτος
δεν ολοκληρώνονταν ως τις 15 Ιουλίου, οι
Κούρδοι θα συνέχιζαν τον ένοπλο αγώνα
τους. Ο Οτσαλάν δείχνει, έτσι, ο ίδιος
να χρησιμοποιεί την μέθοδο του “μαστιγίου
και του καρότου” προς την τουρκική
πλευρά. Κι αυτό γιατί, παράλληλα με την
πρόωρη λήξη της εκεχειρίας, δήλωσε ότι
οι 36 ανεξάρτητοι βουλευτές που εξελέγησαν
για λογαριασμό του κουρδικού Κόμματος
της Ειρήνης και της Δημοκρατίας (BDP) και
απείχαν της ορκωμοσίας μετά την απόφαση
της εκλογικής επιτροπής για έκπτωση
από την έδρα του του νεοεκλεγέντος
Κούρδου βουλευτή Χατίπ Ντιτζλέ, θα
μπορούν να ορκιστούν αφού πρώτα καταλήξουν
σε συμφωνία με την κυβέρνηση.
Συγκεκριμένα, όπως
αναφέρει το φιλοκουρδικό πρακτορείο
Firat,
όπου
πρωτοδημοσιεύθηκε η είδηση της συμφωνίας
Οτσαλάν – τουρκικών αρχών για τη σύσταση
του «Ειρηνευτικού Συμβουλίου» για το
Κουρδικό, ο “δεσμώτης του Ίμραλι”
τόνισε ότι το Β
DP,
πριν
την ορκωμοσία των βουλευτών του, οφείλει
να απαιτήσει έγγραφη δήλωση της τουρκικής
κυβέρνησης ότι θα ικανοποιήσει τα κουρδικά αιτήματα.
“
Για παράδειγμα
η επίλυση του ζητήματος του Ντιτζλέ, η
απελευθέρωση άλλων 5 Κούρδων βουλευτών, η απελευθέρωση υπόπτων του
KCK
(σσ. σχηματισμού που ίδρυσε
ο Οτσαλάν με στόχο την πολιτική οργάνωση
των Κούρδων), η μείωση του εκλογικού ορίου
για την είσοδο στην Βουλή (σσ. το Σύνταγμα του 1982 θεσπίζει όριο 10% για την είσοδο κομμάτων στην Βουλή, ακριβώς για να εμποδίσει την εισδοχή κουρδικού κόμματος) και η τροποποίηση του αντιτρομοκρατικού
νόμου θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται
στη δήλωση αυτή”, τόνισε διά των δικηγόρων
του ο Οτσαλάν. Κάλεσε, επίσης, τον πρόεδρο
της Τουρκικής Βουλής να παίξει
εποικοδομητικό ρόλο στην κοινοβουλευτική
κρίση και στο Κουρδικό Ζήτημα εν γένει.
Ο Κούρδος ηγέτης, μάλιστα, προδιαγράφει
και τα επόμενα πολιτικά του βήματα,
τονίζοντας την ανάγκη να συσταθεί μία
κουρδική οργάνωση-ομπρέλλα κάτω από
την οποία θα στοιχηθούν το
BDP
αλλά και οι σοσιαλιστικές
οργανώσεις και στην οποία θα πρέπει να
αντιπροσωπεύονται “κάθε τοπική ομάδα,
κάθε πόλη και κωμόπολη”. Μάλιστα, τονίζει
ότι ένα τέτοιο “εθνικό δημοκρατικό
μπλοκ” θα μπορούσε να κερδίσει ακόμη
και 20% στις επόμενες εκλογές.
Βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι όροι αυτοί, μαζί με εκείνους που συνοδεύουν την σύσταση του «Ειρηνευτικού Συμβουλίου», αποτελούν τις προϋποθέσεις που θέτουν οι Κούρδοι ώστε να παράσχουν στον Ερντογάν τις ψήφους που έχει ανάγκη για να προχωρήσει στη συνταγματική αναθεώρηση που τόσο επιθυμεί, σημαίνοντας το θεσμικό τέλος του κεμαλισμού και την ανατολή μίας νέας περιόδου, με τον σημερινό Τούρκο πρωθυπουργό στο ρόλο του θεμελιωτή της.
Η “νομιμόφρων”
στάση Οτσαλάν, συμπερασματικά, στόχο
έχει να υποβάλει τον Ερντογάν σε εξετάσεις
“δημοκρατικής αξιοπιστίας” ως προς
τις προσδοκίες που έχει καλλιεργήσει
στους Κούρδους, ενώ, ταυτόχρονα, τον
φέρνει αντιμέτωπο με την κατηγορία ότι
προδίδει τον μονοεθνικό χαρακτήρα του
τουρκικού κράτους, με το κουρδικό
στοιχείο να διεκδικεί σιγά σιγά, αλλά
μεθοδικά, δικαιώματα “συστατικής
εθνότητας”. Ποιον δρόμο θα διαλέξει ο
Τούρκος πρωθυπουργός;