Το σημερινό Eurogroup έχει σημασία που υπερβαίνει τη στήριξη της
Ελλάδας μέχρι το τέλος του 2014. Αν οι διαπραγματεύσεις για τη
μετακύλιση του δημόσιου χρέους της χώρας μας παραταθούν με καταληκτικό
ορίζοντα το Σεπτέμβριο, είναι φανερό ότι διογκώνεται η κρίση αξιοπιστίας
της Ευρωζώνης απέναντι στις αγορές.
Αν δεν μπορεί να υπάρξει έγκαιρα συμβιβαστική φόρμουλα για το νέο
πακέτο στήριξης της Αθήνας, τότε εύλογα τίθεται το ερώτημα πώς μπορεί να
υπάρξει έγκαιρα και αποτελεσματικά στήριξη και πολύ περισσότερο διάσωση
χωρών του μεγέθους της Ιταλίας και της Ισπανίας, με δεδομένο μάλιστα
ότι θα πρέπει να γίνουν επιλογές διαφορετικές από αυτές που εφαρμόσθηκαν
στις περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
Το καθεστώς Μπερλουσκόνι καταρρέει και κινδυνεύει να συμπαρασύρει μαζί
του την Ευρωζώνη: Πρόκειται για ένα εφιαλτικό και συνάμα κακόγουστο
remake της πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Τα όσα συνέβησαν στα τέλη της προηγούμενης βδομάδας στη Ρώμη δεν έχουν
προηγούμενο: Ο υπουργός Οικονομικών Τζ. Τρεμόντι που αποτελεί το
ισχυρότερο πλεονέκτημα της χώρας να αντιμετωπίσει την πίεση των αγορών
παραλίγο να εμπλακεί σε σκάνδαλο σχεδιασμένο στο περιβάλλον του
καβαλιέρε, ο οποίος τον κατηγορεί ότι την έχει «ψωνίσει», φέρεται σαν
παντογνώστης, κοιτάει μόνο τους αριθμούς και αγνοεί την κοινωνία. Ο
Τρεμόντι, από τη μεριά του, αποκαλεί δημόσια κρετίνο τον υπουργό
Δημόσιας Διοίκησης που είχε διαμαρτυρηθεί για τη συρρίκνωση του
προϋπολογισμού του τομέα του.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η συνύπαρξη Τρεμόντι-Μπερλουσκόνι δεν
μπορεί να κρατήσει πολύ:
Είτε θα επισπευσθεί η ανατροπή του καβαλιέρε με τη συγκρότηση νέας
κυβέρνησης με επικεφαλής τον Τρεμόντι που έχει και την αποδοχή της
Κεντροαριστεράς.
Είτε ο καβαλιέρε θα αθετήσει τη δέσμευσή του να μην είναι υποψήφιος
στις επόμενες εκλογές και θα αντεπιτεθεί εξαναγκάζοντας σε αποχώρηση τον
«κοινωνικά ανάλγητο» Τρεμόντι.
Στη δεύτερη περίπτωση θα προκληθεί σεισμός στις αγορές που θα
προεξοφλήσουν πλέον όχι την επιδείνωση, αλλά την κατάρρευση της χώρας με
ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει συνολικά για την Ευρωζώνη.
Είναι βέβαιο ότι η προτεραιότητα της κυβέρνησης της Αγκ. Μέρκελ είναι
να διαμην
ύσει στους ολοένα και λιγότερους ψηφοφόρους της ότι δίνει σκληρή μάχη
για να εξαναγκάσει σε συμμετέχει στη διάσωση των δημοσιονομικά
προβληματικών χωρών τον ιδιωτικό τομέα.
Δυστυχώς για την καγκελάριο όσα υποτίθεται ότι χαϊδεύουν τα αυτιά της
εκλογικής της πελατείας αποσταθεροποιούν τις αγορές και αντίστροφα, τη
στιγμή που τα προβλήματα της Ρώμης και της Μαδρίτης είναι βέβαιο ότι θα
απαιτήσουν επιλογές με πολλαπλάσιο εσωτερικό κόστος. Δυστυχώς, όλοι οι
παράγοντες επιδείνωσης είναι παρόντες:
Το Βερολίνο διαπραγματεύεται με προτεραιότητα εσωτερικές σκοπιμότητες.
Οι αγορές, αλλά και ο Τρισέ απορρίπτουν ακόμη και την ήπια εκδοχή
συγκεκαλυμμένης χρεοκοπίας, ενώ γερμανική υποχώρηση στη συμμετοχή του
ιδιωτικού τομέα προβάλλει σήμερα ως επιλογή μη διαχειρίσιμου κόστους.
Από την Ιταλία μπορούμε να περιμένουμε τα χειρότερα από τη φαρσοκωμωδία
αποσύνθεσης του κυβερνητικού συνασπισμού, καθώς η πλειονότητα των
συνεργατών του Μπερλουσκόνι βλέπουν τη δημοσιονομική περιστολή που
εφαρμόζει ο Τρεμόντι ως πρόβλημα για την επιβίωση μιάς λαϊκιστικής
ρητορικής αλλά και μιάς μακράς πελατειακής σχέσης με το εκλογικό σώμα.
Αύγουστος 1914, Σεπτέμβριος 1939 και ενδεχομένως Ιούλιος του 2011; Σε
κάθε περίπτωση το καλοκαίρι είναι εποχή υψηλών κινδύνων για τη Γηραιά
Ήπειρο.
Από την Αθήνα στη Ρώμη
Αν δεν μπορεί να υπάρξει έγκαιρα συμβιβαστική φόρμουλα για το νέο
πακέτο στήριξης της Αθήνας, τότε εύλογα τίθεται το ερώτημα πώς μπορεί να
υπάρξει έγκαιρα και αποτελεσματικά στήριξη και πολύ περισσότερο διάσωση
χωρών του μεγέθους της Ιταλίας και της Ισπανίας, με δεδομένο μάλιστα
ότι θα πρέπει να γίνουν επιλογές διαφορετικές από αυτές που εφαρμόσθηκαν
στις περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 11/07/2011)