«...Ακόμη και η απλούστερη σκέψη και γνώση φανερώνει ότι εθνική ανάπτυξη μπορεί να γίνει μόνο με την αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων, δηλαδή με τον αντίστοιχο περιορισμό της κατανάλωσης, προ παντός όταν τα καταναλωτικά αγαθά η χώρα δεν τα παράγει αλλά τα εισάγει, και για να τα εισαγάγει δανείζεται, δηλαδή εκχωρεί τις αποφάσεις για το μέλλον της στους δανειστές της».

«...Ακόμη και η απλούστερη σκέψη και γνώση φανερώνει ότι εθνική ανάπτυξη μπορεί να γίνει μόνο με την αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων, δηλαδή με τον αντίστοιχο περιορισμό της κατανάλωσης, προ παντός όταν τα καταναλωτικά αγαθά η χώρα δεν τα παράγει αλλά τα εισάγει, και για να τα εισαγάγει δανείζεται, δηλαδή εκχωρεί τις αποφάσεις για το μέλλον της στους δανειστές της».

Παν. Κονδύλης, «Οι αιτίες της παρακμής της Σύγχρονης Ελλάδας»

Το παραπάνω προφητικό κείμενο γράφτηκε το 1991. Με είκοσι χρόνια καθυστέρηση, στις αρχές της εβδομάδας, ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ προέβλεψε ότι «η Ελλάδα θα χάσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας με την αποδοχή της κοινοτικής βοήθειας». Λίγους μήνες νωρίτερα και ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου διαπίστωνε ότι η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας έχει μειωθεί λόγω του Μνημονίου και της συνεπαγόμενης αυστηρής επιτήρησης από τους δανειστές μας.

Στο ίδιο το βιβλίο ο μεγάλος στοχαστής υποστήριξε ότι «ο δρόμος της ανάπτυξης είναι ο δρόμος της συσσώρευσης, της εντατικής εργασίας και της προσωρινής τουλάχιστον (μερικής στέρησης), ενώ ο δρόμος της (βραχυπρόθεσμης μόνον) ευημερίας είναι ο δρόμος του παρασιτισμού και της εκποίησης της χώρας».

Ο πολιτικός λόγος όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι τη δωδεκάτη ώρα, κινούνταν σε μία άλλη σφαίρα. Αυτή της ισχυρής Ελλάδας, η οποία καμάρωνε για τη (δανεική) ευημερία που είχαν κατακτήσει οι πολίτες της. Συμπτωματικά όλοι όσοι κόμπαζαν τότε, σήμερα είναι αυτοί που υπερασπίζονται με μεγαλύτερο πάθος το Μνημόνιο ως τη μόνη ρεαλιστική επιλογή για τη χώρα. Πλέον όμως η αξιοπιστία τους έχει πληγεί καίρια, ίσως για αυτό το λόγο κάποιοι εξ αυτών δεν τολμούν πλέον εμφανιστούν δημοσίως.

Το «έγκλημα» όμως που έχει συντελεστεί είναι απείρως πιο σοβαρό από εκείνο της «φούσκας» του Χρηματιστηρίου, το οποίο οδήγησε μερικές χιλιάδες συμπολιτών μας, οι οποίοι πίστεψαν στο όραμα του λαϊκού καπιταλισμού, να χάσουν τις αποταμιεύσεις τους. Το σύστημα εξουσίας, ήτοι πολιτικοί - δημοσιογράφοι - οικονομικοί παράγοντες, το οποίο συστηματικά «εθελοτυφλούσε» ή παραποιούσε την πραγματικότητα προκειμένου να διαιωνίσει την κυριαρχία του, εγκλημάτισε κατά της ίδιας της δημοκρατίας.

(από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία")