Σήμερα διεξάγεται στην Ουάσινγκτον μια συζήτηση για το
ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να τακτοποιήσουμε τα δημοσιονομικά μας και να πατήσει ξανά γερά στα πόδια της η
αμερικανική οικονομία.
Επί
μια δεκαετία, η Αμερική δαπανούσε περισσότερα από όσα εισέπραττε. Επί
αρκετές δεκαετίες, το χρέος μας αυξάνει διαρκώς. Κι ας είμαστε
ειλικρινείς, κανένα από τα κόμματα σε αυτή την πόλη δεν είναι αθώο.
Αμφότερα μίλησαν πολύ για το πρόβλημα αυτό, αλλά δεν έκαναν αρκετά.
Αυτό είναι που εξοργίζει τον κόσμο με την Ουάσινγκτον. Είναι πολύ συχνά
ένα μέρος που νοιάζεται περισσότερο να παίζει πολιτικά παιχνίδια παρά
να λύνει πραγματικά τα προβλήματα -ή να
νοιάζεται για όσα επηρεάζουν τη ζωή σας.
Ειδικά
σήμερα όμως, έχουμε την ευθύνη αλλά και την ευκαιρία να μειώσουμε το
έλλειμμά μας όσο το δυνατό περισσότερο μπορούμε και να λύσουμε αυτό το
πρόβλημα ολοκληρωμένα κι αποτελεσματικά.
Για
να το πούμε απλά, θα χρειαστούμε μια ισορροπημένη προσέγγιση, με
κατανομή των θυσιών και με τη θέληση όλων να προχωρήσουμε σε μη
δημοφιλείς επιλογές.
Αυτό σημαίνει μείωση των δαπανών στα κρατικά προγράμματα. Σημαίνει λιγότερες στρατιωτικές δαπάνες
. Σημαίνει μεταρρύθμιση προγραμμάτων σαν το «μεντικέιρ» και ενίσχυσή του για τις επερχόμενες γενεές.
Αλλά
σημαίνει κι αλλαγή του φορολογικού κώδικα και περικοπή ορισμένων
φοροαπαλλαγών και ελαφρύνσεων για τους πλουσιότερους Αμερικανούς.
Τώρα,
πολλά από τα παραπάνω δεν ευχαριστούν όλα τα μέλη του κόμματός μου. Κι
εγώ ο ίδιος, δε θα είχα συμφωνήσει με ορισμένες περικοπές κρατικών
δαπανών αν ήμαστε σε καλύτερη δημοσιονομική κατάσταση· αλλά δεν είμαστε.
Γι' αυτό κι είμαι έτοιμος να συμβιβαστώ. Είμαι πρόθυμος να κάνω ό,τι
είναι απαραίτητο για να λυθεί το πρόβλημα, ακόμα κι όσα δεν είναι
δημοφιλή πολιτικά. Προσδοκώ από το κογκρέσο να επιδείξει την ίδια
πολιτική βούληση για συμβιβασμό.
Είναι
αλήθεια πως το έλλειμμα δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί χωρίς περικοπές
κρατικών δαπανών. Αλλά επίσης δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί αν
δεν πληρώσουν το μερίδιό τους κι οι πλουσιότεροι Αμερικανοί
ή χωρίς να κλείσουν τα «παραθυράκια» που προσφέρουν στις μεγάλες
επιχειρήσεις και τα ειδικά συμφέροντα φορολογικά προνόμια που οι
Αμερικανοί της μεσαίας τάξης δε διαθέτουν.
Είναι
πολύ απλό: δεν πιστεύω πως οι μεγάλες πετρελαϊκές βιομηχανίες να πρέπει
να συνεχίσουν να επωφελούνται από ειδικά φορολογικά προνόμια, την ίδια
ώρα που κερδίζουν δισεκατομμύρια δολάρια. Δεν πιστεύω πως οι
διαχειριστές επενδυτικών κεφαλαίων θα πρέπει να φορολογούνται σε
μικρότερο ποσοστό από τις γραμματείς τους. Δε θεωρώ δίκαιο να μη ζητηθεί
καμία συμβολή από ανθρώπους σαν κι εμένα, όταν η μέση οικογένεια βλέπει
τα πραγματικά της εισοδήματα να μειώνονται επί δέκα χρόνια και όταν
πολλοί από σας μοχθούν να εξοικονομήσουν και το τελευταίο δολάριο.
Δεν
πρέπει να ρίξουμε το βάρος της μείωσης του ελλείμματος στις πλάτες των
ίδιων ανθρώπων που ήδη επωμίστηκαν το βάρος της ύφεσης.
Δεν είναι ούτε λογικό, ούτε δίκαιο. Αν είναι να ζητήσουμε από τους
συνταξιούχους, τους σπουδαστές και τους Αμερικανούς της μεσαίας τάξης να
κάνουν θυσίες, θα πρέπει να ζητήσουμε από τις μεγάλες επιχειρήσεις και
τους πλουσιότερους Αμερικανούς να πληρώνουν κι εκείνοι το μερίδιό τους. Ο καθένας πρέπει να παίξει το ρόλο του
. Ανήκουμε στην ίδια χώρα. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό το πρόβλημα
.
Λοιπόν
έχω ανοίξει τα χαρτιά μου για το ποια είναι τα σημαντικά θέματα για
μένα και τους Δημοκρατικούς, και περιμένω από τους Ρεπουμπλικάνους να
κάνουν το ίδιο. Στο κάτω-κάτω, δεν είναι η πρώτη φορά που θα
συνεργαστούμε στο ζήτημα αυτό. Ο
Ρόναλντ Ρέιγκαν (
Ronald
Reagan) συνεργάστηκε με τον
Τιπ Ο' Νιλ (
Tip
O’
Neill) και τους Δημοκρατικούς να περικόψουν δαπάνες, να αυξήσουν τα έσοδα και να μεταρρυθμίσουν την κοινωνική ασφάλιση· ο
Μπιλ Κλίντον (
Bill
Clinton) συνεργάστηκε με το
Νιουτ Γκίνγκρις (
Newt
Gingrich)
και τους Ρεπουμπλικάνους να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό και να
παράγουν πλεονάσματα. Κανένας τους δεν «πέρασε» όλα όσα θα ήθελε. Αλλά
συνεργάστηκαν. Κι οδήγησαν τη χώρα μπροστά
.
Αυτού
του είδους η συνεργασία θα πρέπει να είναι το ελάχιστο που προσδοκάτε
από εμάς, όχι το περισσότερο! Δουλεύετε σκληρά, κάνετε το σωστό, και
περιμένετε κι από τους ηγέτες σας να κάνουν το ίδιο.
Μας
στείλατε
στην
Ουάσινγκτον
για
να
παίρνουμε
δύσκολες
αποφάσεις
. Σωστές αποφάσεις. Όχι μερικοί από μας
, αλλά όλοι μας
.
Όχι όσα χρειάζεται για να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές, αλλά όσα είναι σωστά για την επόμενη γενιά.
Περιμένετε από μας να τα καταφέρουμε. Να
πατήσει ξανά γερά στα πόδια της η Αμερική. Να έχουμε μια υγιή
, αναπτυσσόμενη οικονομία
. Να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να ανοικοδομηθεί η ζωή της μεσαίας τάξης. Αυτό ακριβώς δεσμεύομαι να πράξω
.
(από www.ppol.gr)