Αρκετοί βετεράνοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αντιδρούν στα σχέδια
της γαλλικής κυβέρνησης για εγκατάσταση υπεράκτιου αιολικού πάρκου εκτός των
ακτών της Νορμανδίας, στο σημείο όπου έγινε η γνωστή απόβαση. Οι αντιδράσεις
αυτές όμως είναι απλά ένα δείγμα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει στη Γαλλία η
ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας.
Οι αιτίες είναι κοινές σε όλη την Ευρώπη: Από τη μια οι φόβοι
για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των ανεμογεννητριών στα πτηνά, από την άλλη
η ηχητική και οπτική όχληση, καθώς και σε ορισμένες περιπτώσεις τα ίδια συμφέροντα
αυτών που παραπονιούνται.
Πάντως, οι εταιρείες του κλάδου ισχυρίζονται ότι προκειμένου
να επιτευχθούν οι ενεργειακοί και κλιματικοί στόχοι, θα πρέπει να περιοριστούν
οι αντιδράσεις αυτές και να επιτραπεί η εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε πιο ευρεία
κλίμακα. Σύμφωνα με τον
EWEA,
σήμερα στην Ευρώπη λειτουργούν 84
GW, σε 70.488 επίγειες και 1.132 υπεράκτιες ανεμογεννήτριες. Ως
το 2020, ο στόχος είναι τα 230
GW,
δηλαδή περίπου η τριπλάσια ισχύς.
Σύμφωνα με τον σύνδεσμο, το κόστος της τοποθέτησης μιας υπεράκτιας
ανεμογεννήτριας αυξάνεται όσο μεγαλώνει η απόσταση από τις ακτές. Συνεπώς, η ανάγκη
που έχουν οι εταιρείες να υλοποιούν τα πάρκα τους σε μικρές αποστάσεις, οδηγεί
μοιραία και σε πιο έντονες αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες.
Αντιθέτως, στην Βρετανία παρατηρούνται πολύ χειρότερες συνθήκες
στα επίγεια αιολικά, παρά στα θαλάσσια. Εταιρείες όπως η γερμανική
RWE
έχουν
παραπονεθεί επανειλημμένα για τις καθυστερήσεις που αναγκάζονται να υποστούν
κατά την υλοποίηση των πάρκων τους. Αναγκαστικά στρέφονται προς τα υπεράκτια έργα
και παρατηρείται μείωση των αιτημάτων για χερσαία αιολικά πάρκα. Αντίστοιχη τάση
επικρατεί τελευταία και στη Γαλλία.