Εις θάνατον: Ναι, για όλα όσα έπραξε εναντίον του λαού του. Για τη φονική ανάμειξή του στα αιματηρά επεισόδια, την αντεπαναστατική του στάση, την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, την εμπλοκή του στη δολοφονία του αείμνηστου Ανουάρ Σαντάτ. Πράγματι, και αυτή είναι μία κατηγορία εναντίον του Χόσνι Μουμπάρακ. Ολες μαζί οι κατηγορίες επισείουν την ποινή του θανάτου...
Αλλά μια στιγμή. Κάτι θυμάμαι. Θυμάμαι τον Μουμπάρακ να εξαίρεται για τη διακυβέρνησή του από την αμερικανική ηγεσία. Θυμάμαι τον Μουμπάρακ να πρωτοστατεί στην προσπάθεια της Δύσης (βλέπε, ΗΠΑ) να πείσει τον αραβικό κόσμο να ζήσει σε ειρήνη με το Ισραήλ. Θυμάμαι και κάτι ακόμα: Τη συνάντηση του Μουμπάρακ με τον Αραφάτ, τότε που η αδιέξοδη αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή άφηνε μόνο περιθώριο τη διαμεσολάβηση της Αιγύπτου. Ναι, και τώρα που ζωντανεύει η μνήμη, τώρα που αρχίζει και θυμάται, έρχονται στο νου πολλά ακόμα...
«Πραγματικά θεωρώ τον κύριο και την κυρία Μουμπάρακ φίλους της οικογενείας μου», έλεγε το 2009 η Χίλαρι Κλίντον. «Η κυβέρνηση Μουμπάρακ είναι σταθερή και ανταποκρίνεται στις νόμιμες ανάγκες του λαού», βεβαίωνε η ίδια, λίγο πριν τα άρματα μάχης εξαπολύσουν ακόμη μία επίθεση εναντίον των Αιγυπτίων. Θυμάμαι και τον Μπαράκ Ομπάμα στην ομιλία του στο Κάιρο, το 2009, να αποφεύγει με τέχνη να αναφερθεί στον Μουμπάρακ (είναι πιο έξυπνος τελικά από τη Χίλαρι), αλλά να σιωπά για την αντιδημοκρατική πρακτική του.
Και τώρα, τώρα που η εικόνα ενός γέροντα σε φορείο έκανε τον γύρο του κόσμου, ο περήφανος λαός της Αιγύπτου πλημμύρισε με ανάκατα συναισθήματα. Από τη μία ο οίκτος για τον ηγέτη που επί 30 χρόνια ήταν στο πηδάλιο του Καΐρου, από την άλλη μίσος για τον πολιτικό που για το ίδιο διάστημα υπηρετούσε εντολές άλλων, συχνά εις βάρος του ίδιου του λαού. Από τη μία η δίψα για δικαιοσύνη, από την άλλη η ευσπλαχνία για έναν 83χρονο. Από τη μία, οι δεσμοί με το παρελθόν, από την άλλη, το όραμα για το μέλλον.
Oι εφημερίδες στην Αίγυπτο, πάντως, έχουν κοινή αντιμετώπιση: «Ζήτω η επανάσταση», γράφει η al - Tahir, «ο Μουμπάρακ στο κλουβί», γράφει η al - Akbar, «ο αρχηγός της συμμορίας στο κλουβί», είναι ο τίτλος της al - Wafd: Η Αίγυπτος ζει ακόμα στο ρυθμό της επανάστασης που δεν ήρθε, του ονείρου που δεν εκπληρώθηκε. Και κάθε βήμα είναι, γι΄ αυτήν, βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι αρθρογράφοι στην Αίγυπτο ανησυχούν μόνον για το ενδεχόμενο ο στρατός να εκμεταλλευτεί τη δίκη του Μουμπάρακ ώστε να σιωπήσει αργότερα την όποια αντιπολίτευση.
Αλλά η Δύση γιατί σιωπά; Ο Λευκός Οίκος διαμήνυσε ότι επιθυμεί «δίκαιη δίκη». Αν θυμάμαι καλά, το ίδιο είχε διαμηνύσει και στην άλλη δίκη, του Σαντάμ Χουσεΐν, λίγο καιρό πριν δούμε, δηλαδή, τον άλλοτε κραταιό ηγέτη σε βίντεο, να οδεύει προς την καταπακτή με το κοράνι στο χέρι και το σχοινί στο λαιμό...
Αλλά τώρα δεν είναι μεσαίωνας πια. Και τα κράτη δεν χτίζονται στις σορούς των πρώην ηγετών τους. Δεν οδεύουν στη μεταρρύθμιση και τον εκδημοκρατισμό σκαρφαλώνοντας σε πτώματα. Δεν χτίζουν την κοινωνία της ισοπολιτείας με θανατικές ποινές. Και σίγουρα δεν μπορούν να προχωρήσουν στο μέλλον, αν σκοτώσουν το ίδιο τους το παρελθόν. Ο κύκλος της ζωής, αργά ή γρήγορα, θα επιτελέσει το έργο του γι' αυτόν τον κατά τα άλλα αιμοδιψή ηγέτη. Και το μεγαλειώδες επίτευγμα της επανάστασης στην Αίγυπτο θα έχει σφραγιστεί μόνον με το αίμα των ηρώων...
(από την εφημερίδα "Ημερησία")